Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να «ξεπλύνει» τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς που επέβαλαν την απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών, να επαναφέρει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές περί «προόδου και συντήρησης» και να ρίξει με βάση αυτό το «κοινό έδαφος» γέφυρες στα υπόλοιπα τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας, σε πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, έδωσε στον πρωθυπουργό η εκδήλωση με τίτλο «Το στοίχημα της συμφωνίας των Πρεσπών», που διοργάνωσαν παράγοντες της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» την Κυριακή στο Μέγαρο Μουσικής.

Ενδεικτικά εξάλλου των διεργασιών αυτών ήταν όχι μόνο ότι η εκδήλωση έγινε λίγες ώρες αφότου ανακοινώθηκε το προαναγγελθέν «διαζύγιο» του ΣΥΡΙΖΑ με τον ακροδεξιό του εταίρο, αλλά και η παρουσία στην εκδήλωση πρωτοκλασάτων πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ και των κυβερνήσεών του, μεταξύ αυτών ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γ. Ραγκούσης, ο πρώην υφυπουργός επί ΠΑΣΟΚ Ν. Μπίστης και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης επί ΠΑΣΟΚ, Μ. Σταθόπουλος κ.ά., αλλά και του βουλευτή του Ποταμιού Σπ. Δανέλλη και των ΑΝΕΛ, Θ. Παπαχριστόπουλου, οι οποίοι υποδέχτηκαν παραπάνω από «θερμά» τα καλέσματα του πρωθυπουργού.

Στην ομιλία του, ο πρωθυπουργός παρουσίασε την ευρωατλαντικής κοπής συμφωνία, που βάζει τους λαούς της περιοχής σε μεγάλους κινδύνους, ως «ιστορική, εθνικά ωφέλιμη και πατριωτική» και μάλιστα «προς όφελος της σταθερότητας στην περιοχή, της ασφάλειας, της ειρήνης, της συνεργασίας, αλλά καταφανέστατα και προς όφελος αυτού που κατά γενική ομολογία μπορεί να αποκαλέσει κανείς εθνικό συμφέρον», όπως βάφτισε τα συμφέροντα του κεφαλαίου που υπηρετεί η κυβέρνησή του και περνάνε μέσα από την προώθηση των επικίνδυνων ευρωατλαντικών σχεδιασμών.

Σε αυτήν τη βάση εξάλλου ισχυρίστηκε ότι αν η κυβέρνησή του δεν συνομολογούσε αυτήν τη συμφωνία εκμεταλλευόμενη τη «μεγάλη ιστορική ευκαιρία» με την «ύπαρξη δύο προοδευτικών δυνάμεων στο τιμόνι των δύο χωρών», τότε «θα οδηγούσαμε τη χώρα σε ακόμα μεγαλύτερη διεθνή απομόνωση και σε νέες εθνικές ήττες», ενώ κατηγόρησε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ότι σε αντίθεση με την κυβέρνησή του έβαλαν το «πολιτικό κόστος» πάνω από το «εθνικό συμφέρον».

Εξάλλου, συσκοτίζοντας το γεγονός ότι τα σπέρματα του αλυτρωτισμού παραμένουν ολοζώντανα στη συμφωνία, ο πρωθυπουργός μίλησε για μια συμφωνία που τάχα «σέβεται τις ευαισθησίες και των δύο λαών», καθώς και ότι με τις πρόσφατες συνταγματικές αλλαγές η γειτονική χώρα «απάλειψε από το Σύνταγμά της κάθε υποψία αλυτρωτισμού».

Ο Αλ. Τσίπρας απένειμε τα εύσημα και στον ομόλογό του των Σκοπίων, που από κοινού διεκπεραίωσαν την ευρωατλαντική αποστολή, «για το κουράγιο, για την τόλμη που επέδειξε από την αρχή έως το τέλος αυτής της διαδικασίας», ενώ διαμήνυσε σε ΗΠΑ και ΕΕ ότι όπως ο Ζάεφ έτσι και ο ίδιος «δεν πρόκειται να κάνει πίσω» από την υλοποίηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στους οποίους πρωτοστατεί.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρωθυπουργός δεν δίστασε να προβάλει τις αντιδράσεις εθνικιστικών δυνάμεων ως απόδειξη της υποτιθέμενης προοδευτικότητας της συμφωνίας, προσπερνώντας φυσικά και το γεγονός ότι οι δυνάμεις αυτές κάνουν παντιέρα το όνομα, αλλά συμφωνούν με τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς που υπαγόρευσαν τη συμφωνία, όσο και ότι οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί που υπηρετεί η συμφωνία είναι που δίνουν «πεδίο δόξης λαμπρό» για τους αλληλοτροφοδοτούμενους αλυτρωτισμούς σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ.

Ο πρωθυπουργός επέκτεινε τις κάλπικες αυτές διαχωριστικές γραμμές με τις υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις και σε ό,τι αφορά την ΕΕ, ξεπλένοντας την ιμπεριαλιστική ένωση και παρουσιάζοντας τον αγιάτρευτο αντιλαϊκό της χαρακτήρα ως αποτέλεσμα της «νεοφιλελεύθερης διαχείρισης» που γέννησε τον «ακροδεξιό λαϊκισμό», «προειδοποιώντας» τις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας ότι «όσο συνεχίζουμε να κωλυσιεργούμε και να προτάσσουμε τις διαφωνίες μας που είναι υπαρκτές, πάντοτε ήταν και θα είναι, τόσο αφήνουμε χώρο για την ακόμη μεγαλύτερη ενδυνάμωση του ακραίου συντηρητισμού».

Στη βάση των παραπάνω ξεδίπλωσε την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ «να γίνει ξανά καταλύτης» για τη διαμόρφωση των μελλοντικών σχημάτων αστικής διαχείρισης και «χωρίς ηγεμονισμούς, να γίνει ο κορμός μιας νέας ενωτικής διαδικασίας αριστερής και προοδευτικής συμπαράταξης» με τις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, για «τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μάχες» και αποστολές του κεφαλαίου το επόμενο διάστημα. Εντάσσοντας σε αυτές τις εκλογικές μάχες του επόμενου διαστήματος: Τη «μάχη της αυτοδιοίκησης (...) ανοίγει ο δρόμος για πλατιές προοδευτικές πλειοψηφίες, που θα φράξουν το δρόμο σ' αυτό το εξαμβλωματικό φλερτ της ΝΔ και της Χρυσής Αυγής (...) Στις ευρωεκλογές για να συνεισφέρουμε στην οικοδόμηση μιας μεγάλης συμμαχίας της ευρωπαϊκής αριστεράς, της οικολογίας και της σοσιαλδημοκρατίας (...) Τη μεγάλη μάχη για την προοδευτική διακυβέρνηση της επόμενης μέρας για να συνεχίσουμε, τέλος, τις πολιτικές ενδυνάμωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας», όπως βάφτισε τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής με τα ψίχουλα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που τη συνοδεύουν.

Toν ευρωατλαντικό χαρακτήρα της συμφωνίας των Πρεσπών σκιαγράφησε και ο αναπ. υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος, μιλώντας στο ΑΠΕ και σημειώνοντας ότι «η συνθήκη των Πρεσπών δεν αφορά μόνο τα δύο κράτη, αλλά στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στις άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, για τη δυνατότητα ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σε μία περιοχή που ήταν η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης», με βάση βέβαια το σχέδιο «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» της περιοχής.

Υπογραμμίζοντας εξάλλου το πώς η υπηρέτηση του ευρωατλαντικού σχεδιασμού υπηρετεί τον στόχο της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης, πρόσθεσε πως η συμφωνία «επιβεβαιώνει, επίσης, για μια ακόμη φορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Ελλάδα στην ευρύτερη περιοχή» και ότι «και για τα δύο κράτη ανοίγει μια νέα περίοδος φιλίας και οικονομικής συνεργασίας, από την οποία θα επωφεληθεί ιδιαίτερα η Μακεδονία μας και γενικότερα η Βόρεια Ελλάδα».

Εξάλλου, ο τ. υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, μιλώντας στην «Καθημερινή», υποστήριξε ότι η συμφωνία «κόβει τις προσβάσεις τρίτων στην αξιοποίηση της Βόρειας Μακεδονίας εις βάρος μας και τη δημιουργία ισχυρών θυλάκων ισλαμικού φονταμενταλισμού». Επέμεινε, δε, ότι «δεν δόθηκε καμιά εθνότητα», ότι «στη συμφωνία αναφέρεται μόνο η ιθαγένεια/υπηκοότητα και όχι η εθνότητα». Οτι «η συμφωνία θέτει ένα τέλος στη δυνατότητα που έχουν μέχρι σήμερα να ταξιδεύουν και στην Ελλάδα ως σκέτο "Μακεδόνες". Τώρα θα ταξιδεύουν ως "Μακεδόνες/πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας"».