Με το όνομα «Γέφυρα» ξανασυστήθηκαν χτες γνώριμοι παράγοντες της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» που εδώ και χρόνια περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα και από κίνηση σε κίνηση βάζοντας πλάτη στα κάθε φορά επίδικα για το κεφάλαιο.

Αυτήν τη φορά συναντήθηκαν στην ομώνυμη πρωτοβουλία, ενόψει εκλογών, προς υποστήριξη της κυβέρνησης και ως φορέας των κάλπικων διλημμάτων που αυτός θέτει για τον προσεταιρισμό δυνάμεων του χώρου αλλά και για τη χειραγώγηση του λαού.

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι Ν. Μπίστης, Μαρία Ρεπούση, Π. Παναγιώτου, Ν. Μουζέλης και άλλοι, ενώπιον του μισού υπουργικού συμβουλίου και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, συνηγόρησαν υπέρ της ανάγκης συστράτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ που βάφτισαν «σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων» και δήλωσαν πρόθυμοι να παίξουν το ρόλο του «γεφυροποιού» που θα ενώσει το κυβερνών κόμμα με τις άλλες δυνάμεις του χώρου. Ειδικό κάλεσμα, στο πλαίσιο αυτό, επιφύλαξαν για το ΚΙΝΑΛ, προτρέποντας ταυτόχρονα και τον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την πρωτοβουλία κινήσεων.

Δεν παρέλειψαν βέβαια να αναπαραγάγουν και όλα τα κάλπικα διλήμματα που συνοδεύουν το εγχείρημα, μιλώντας για «αναγκαία υπέρβαση» των υποτιθέμενων διαφορών που είχαν με την κυβέρνηση «γιατί (...) αναδύονται απειλές (...) Η ακροδεξιά φουντώνει», αλλά και για την προώθηση των «προοδευτικών» μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Ενώ και στη διακήρυξή τους, όσο και στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου δεν έλειψε ο εξωραϊσμός όλων των αντιλαϊκών πεπραγμένων της κυβέρνησης, από την αντιλαϊκή επίθεση και την εφαρμογή του 3ου μνημονίου που βάφτισαν «έξοδο της χώρας από τα μνημόνια μέσα από συμπληγάδες (...) με επίκεντρο της προσοχής της τα ασθενέστερα στρώματα», έως την περηφάνια τους για την αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία των Πρεσπών και τη «διεθνή αναγνώριση της εξωτερικής μας πολιτικής», όπως βάφτισαν την εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνους για το λαό ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Καθώς τα «μεγάλα πνεύματα συναντώνται», την ίδια ώρα, τα ίδια κάλπικα διλήμματα διακινούσε ο πρωθυπουργός χαιρετίζοντας εκδήλωση της φίλα προσκείμενης στην κυβέρνηση εφημερίδας «Documento» για τον ρατσισμό και τον φασισμό στην Ευρώπη.

Ο Αλ. Τσίπρας, μέχρι χτες κυβερνητικός εταίρος των ακροδεξιών ΑΝΕΛ, που καμαρώνει τους υπουργούς του να παρίστανται πλάι πλάι με χρυσαυγίτες σε εκδηλώσεις, κι ενώ επί των ημερών της κυβέρνησής του η δίκη των χρυσαυγιτών δολοφόνων σέρνεται, είχε το θράσος... να παραδώσει μαθήματα αντιμετώπισης του φασισμού και του ρατσισμού!

Αφού απέδωσε την άνοδο της ακροδεξιάς αγριότητας, του αντισημιτισμού, του φασισμού στις οικονομικές κρίσεις που δημιουργούν «το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον για να δράσει ο φασισμός», απεφάνθη ότι «σε περιόδους κρίσης, προκύπτει ένα ύψιστο καθήκον για την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις στο πολιτικό επίπεδο. Το καθήκον να ξεβολευτούν από τη θεωρητική τους ασφάλεια. Να τολμήσουν, να πάρουν ρίσκα, να "λερώσουν τα χέρια τους" και να συγκροτήσουν συνολική εναλλακτική απάντηση. Η Αριστερά, λοιπόν, τότε είναι πολύ περισσότερο που κρίνεται στην πράξη. Στη δυνατότητα να δώσει διέξοδο...», παρουσιάζοντας με θράσος ως τέτοια την πολιτική της κυβέρνησης που υπηρετεί το σύστημα που τον γεννάει και τον θρέφει.

Την ίδια ώρα, φρένο στα σενάρια συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για ...τώρα, έβαζε ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας στο ρ/σ «ΣΚΑΪ». «Αυτοί που μας έλεγαν παλαιότερα γερμανοτσολιάδες και Πινοσέτ, τώρα μας θεωρούν πολύφερνες νύφες, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για τις ψήφους ενόψει εκλογών», είπε. Επέμεινε ότι «ο σοσιαλιστικός χώρος χρειάζεται αυτονομία», χαρακτήρισε «λάθος» αυτό που έκαναν οι Μωραΐτης και Τόλκας, και διέψευσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του πρότεινε να γίνει επίτροπος. Ωστόσο εμφανίστηκε ανοιχτός στο διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις εκλογές, τις οποίες, όπως σημείωσε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει. «Ας αξιολογήσει τα λάθη του, ας κάνει την αυτοκριτική του γιατί συγκάλυψε τον καραμανλισμό, είχε προσωπική συνεργασία με τον κ. Παυλόπουλο και τον κ. Καμμένο και εδώ είμαστε», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σε ανάλογο μοτίβο, ο Κ. Λαλιώτης, με επιστολή του στο «Βήμα», διαψεύδει ότι τάσσεται «ευθέως υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ», και ζητά «σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις με όρους αντιπαράθεσης και σύγκρουσης, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ και τη Δεξιά». Παράλληλα, έθεσε θέμα ενάντια σε «συγκυριακά, αδιέξοδα και ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας, που εγκλωβίζουν και ακυρώνουν τη δυναμική, τη διαδρομή και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ», μιας σαφής αιχμή ενάντια σε σενάρια μετεκλογικής συνεργασίας με τη ΝΔ.