-Ποια η πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται για την παραγωγή του ευρώ;

-Το, κατά τα φαινόμενα, σχεδόν αδιάφορο ερώτημα έχει πολύ σημαντική επικαιρότητα, αφού από χτες βρίσκονται σε εξέλιξη οι κινητοποιήσεις των αγροτών, στην πρωτοπορία των οποίων βρίσκονται οι βαμβακοπαραγωγοί της Θεσσαλίας.

Ε, λοιπόν πρώτη ύλη για την παραγωγή των χαρτονομισμάτων του ενιαίου νομίσματος της ΕΕ είναι το βαμβάκι! Χαράς ευαγγέλια θα σκεφτόταν κανείς, αφού η χώρα μας είναι ουσιαστικά η μοναδική -μαζί με την Ισπανία που έχει υποπολλαπλάσια παραγωγή- βαμβακοπαραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θα ήταν, ίσως, από τις ελάχιστες περιπτώσεις που η Ελλάδα και οι Ελληνες βαμβακοπαραγωγοί, θα είχαν κάτι να κερδίσουν...

Πλανώνται όμως πλάνην οικτράν, όσοι φαντάστηκαν ότι τα πράγματα είναι έτσι. Ιδού, πώς η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εξηγεί τον τρόπο που το βαμβάκι, ως πρώτη ύλη, γίνεται χαρτονόμισμα:

«Η βασική πρώτη ύλη, που είναι απαραίτητη για την παραγωγή των νέων τραπεζογραμματίων, προέρχεται από διάφορες περιοχές του κόσμου, γεγονός που συμβολίζει ίσως τη θέση που καταλαμβάνει το ευρώ ως μείζον διεθνές νόμισμα. Βαμβάκι από τον αμερικανικό Νότο, την Αφρική ή τις στέπες της Κεντρικής Ασίας αποτελεί το βασικό συστατικό, για την παραγωγή του χαρτιού των τραπεζογραμματίων ευρώ, το οποίο αποτελείται από ίνες 100% καθαρού βάμβακος».

Ετσι, λοιπόν, έχει η κατάσταση. Βαμβάκι από ...διάφορες περιοχές του κόσμου, όχι όμως από την Ελλάδα, ούτε από την Ισπανία. Η επιλογή της ΕΕ και της ΕΚΤ δεν είναι βέβαια τυχαία. Είναι σημαδιακή και αποτελεί μήνυμα και προς την Ελλάδα και προς τις εκτός Ενωσης χώρες παραγωγής βαμβακιού. Στους περί τις 100.000 Ελληνες βαμβακοπαραγωγούς διαμηνύει πως η απόφαση για τον πλήρη και ολοκληρωτικό διωγμό της καλλιέργειάς τους είναι αμετάκλητη. Στους υπόλοιπους εξηγεί ότι μπορούν να προσβλέπουν και στο μέλλον σε...«κεντρικές παραγγελίες» από την ΕΕ.

Για όσους δεν έχουν εικόνα τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η απόφαση για την παραγωγή ευρώ με προμήθειες βαμβακιού από ...διάφορες περιοχές του κόσμου, πλην της Ελλάδας εξηγούμε ότι:

• Από το 1995 η ΕΕ έχει ορίσει «εθνική ποσόστωση» ίση με 782.000 τόνους το χρόνο.
• Για κάθε κιλό βαμβακιού πάνω από την ποσόστωση, επιβάλλεται στους παραγωγούς πρόστιμο, το περιβόητο «πρόστιμο συνυπευθυνότητας».
• Οσο καλύτερη -μεγαλύτερη δηλαδή- είναι η παραγωγή βαμβακιού (κάτι που το πιο φυσικό θα ήταν να αποτελεί στόχο και να επιδιώκεται), αυξάνει και το πρόστιμο και άρα πέφτει η τιμή που παίρνει ο βαμβακοπαραγωγός.
• Η ελληνική παραγωγή είναι περίπου 1.300.000 τόνοι το χρόνο.
• Από φέτος το πρόστιμο για την υπέρβαση της παραγωγής για τις ποσότητες μέχρι τους 1.137.000 τόνους παραμένει το ίδιο. Από εκεί και πέρα το πρόστιμο αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο.

Για την ιστορία, να επαναλάβουμε ότι ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, πέραν της Ελλάδας βαμβακοπαραγωγή έχει και η Ισπανία με περίπου 300.000 τόνους. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι τη στιγμή που ακόμα και για την παραγωγή του ευρώ, η ΕΚΤ προτιμά να προμηθεύεται βαμβάκι από ...διάφορες περιοχές του κόσμου, οι αποφάσεις για την παραπέρα αύξηση των «προστίμων συνυπευθυνότητας», στοχεύουν αποκλειστικά στην εξόντωση της μεγάλης μάζας των Ελλήνων βαμβακοκαλλιεργητών. Μια διαδικασία που όλο και πιο καθαρά συνειδητοποιείται από τους Ελληνες αγρότες, που ήδη ξεκίνησαν το νέο κύκλο των δυναμικών τους κινητοποιήσεων.