Σε σύσκεψη εργαζόμενων δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων στα ΜΜΕ μίλησαν το απόγευμα του Σαββάτου, σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, οι υποψήφιες του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, μέλος της ΚΕ του Κόμματος, και Σεμίνα Διγενή, δημοσιογράφος.

Στη σύσκεψη που διοργάνωσαν οι ΚΟ ΜΜΕ Αττικής, «Ριζοσπάστη» και «902», συμμετείχαν υποψήφιοι που δίνουν τη μάχη μέσα από τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε δήμους της Αττικής, όπως οι αθλητικογράφοι Μιχάλης Λεάνης (στον Πειραιά) και Γιάννης Καραλής (στην Παιανία) κ.ά.

Η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, αναφερόμενη στην κάλπικη αντιπαράθεση ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, τόνισε ότι και οι δυο θεωρούν τις ευρωεκλογές και τις τοπικές - περιφερειακές εκλογές του Μάη «κρίσιμες», γιατί τις βλέπουν ως πρόκριμα για τις βουλευτικές, αλλά και γιατί θέλουν περισσότερους περιφερειάρχες και δημάρχους που την επόμενη μέρα θα τους κάνουν τη δουλειά τους.

Ανέδειξε ότι «μια μαύρη - όχι κόκκινη - αντιλαϊκή κλωστή ξεκινά από την ΕΕ, η οποία με τις αποφάσεις της κατευθύνει, συνεχίζει στις κυβερνήσεις οι οποίες υλοποιούν αυτές τις κατευθύνσεις και φτάνει μέχρι την Τοπική Διοίκηση, τους δήμους και τις Περιφέρειες, όπου σε τοπικό επίπεδο πλέον εξειδικεύεται αυτή η αντιλαϊκή πολιτική, ουσιαστικά η πολιτική υπεράσπισης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων».

Οπως είπε, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση της «επόμενης μέρας», είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε της ΝΔ, «θα πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε ο προηγούμενος και θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο», των μνημονίων και της εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας.

Αναφερόμενη πιο συγκεκριμένα στο τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση - όποια κι αν είναι - στο χώρο των ΜΜΕ, σημείωσε: «Μήπως θα ανακοπεί αυτή η άθλια κατάσταση των εργασιακών σχέσεων στα Μέσα Ενημέρωσης με τους μισθούς μερικών εκατοντάδων ευρώ, την ανασφάλεια, την άθλια κατάσταση στο ασφαλιστικό ταμείο - για όσους βέβαια είναι ασφαλισμένοι - όπου όλοι πρέπει να ξεχάσουν όσα μέχρι τώρα ξέρανε; Μήπως θα σταματήσει η εντατικοποίηση, όπου πλέον οι δημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε ένα "πολυεργαλείο" για τα συγκροτήματα των ΜΜΕ, όπου γράφουν για την εφημερίδα, ανεβάζουν είδηση στις ιστοσελίδες, κάνουν ραδιοφωνική εκπομπή, τραβάνε και κανένα βίντεο;».

Θυμίζοντας τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για το νόμο με τις τηλεοπτικές άδειες, υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ τότε απαντούσε ότι το πρόβλημα είναι η ιδιοκτησία στα ΜΜΕ. «Κι αυτή την ιδιοκτησία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την ακούμπησε καθόλου. Απλά σε συνθήκες συγκέντρωσης του κεφαλαίου και σε αυτόν τον κλάδο, μοίρασε ξανά την "πίτα". Νέοι παίχτες μπήκαν στο παιχνίδι.

Για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ "τάξη" σημαίνει να εφαρμόζονται με τάξη όλοι οι αντεργατικοί νόμοι. Κι έτσι έγινε...».

Με βάση τα παραπάνω, η Χρ. Παναγιωτακοπούλου ανέδειξε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν όχι στο ερώτημα του «ποιος θα είναι κυβέρνηση», αλλά στο «ποιος θα είναι αντιπολίτευση απέναντι σε αυτή την αντιλαϊκή κυβέρνηση», τονίζοντας ότι «απέναντι σε κάθε τέτοια κυβέρνηση, σε κάθε αστική κυβέρνηση, πραγματική αντιπολίτευση, μπορεί να είναι μόνο το ΚΚΕ. (...)

Και η ψήφος στις εκλογικές αναμετρήσεις μπορεί να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση.

Γιατί οι εκλογές βεβαίως δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, μπορούν όμως να βοηθήσουν κάτι να αρχίζει να αλλάζει, με ένα διαφορετικό εκλογικό αποτέλεσμα: Αυτό που θα δείχνει κατεβασμένα τα ποσοστά των αστικών κομμάτων και ανεβασμένα τα ποσοστά του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες».

Παίρνοντας το λόγο, η Σεμίνα Διγενή στάθηκε μεταξύ άλλων στις συνθήκες δουλειάς στα ΜΜΕ, αναδεικνύοντας ότι έχουν επιδεινωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια και τονίζοντας ότι σε αυτές τις συνθήκες οι δημοσιογράφοι «δεν είχαμε ποτέ κάποιον ουσιαστικά να μας στηρίζει ή να μας βοηθάει». «Στηρίζω το ΚΚΕ γιατί είναι οι μόνοι που ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν είπαν ψέματα», συμπλήρωσε και συνέχισε: «Τα πράγματα είναι απλά. Ηρθε η ώρα που πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Ποιος σε κορόιδεψε; Ποιος σου είπε την αλήθεια;».

«Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ ήταν οι μοναδικοί που πάντα μας πληροφορούσαν έγκαιρα, μας ενημέρωναν, κατήγγειλαν όσα συνέβαιναν στα "κέντρα αποφάσεων" και σχεδιάζονταν σε βάρος μας, και δεν μας χάιδευαν τα αυτιά για την "ΕΕ των λαών". Λάκκος των λεόντων ήταν και είναι η ΕΕ. Δεν μας συμφέρει αυτός ο δρόμος...».