Παλιότερα, τα καψώνια ή οι κακές συνθήκες διαβίωσης στις στρατιωτικές μονάδες «δικαιολογούνταν» με το λεγόμενο «σω-βε», δηλαδή «σωματική βελτίωση». Σήμερα, δε γνωρίζουμε, αν ο όρος βρίσκεται ακόμη σε ισχύ, αλλά τα σχετικά προβλήματα υπάρχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα αντιμετωπίζει η μικρή ομάδα των στρατιωτών, που φυλάει τη νήσο Ρω. Πέρα από τις αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες του μικρού και ακατοίκητου αυτού νησιού, αναρωτιόμαστε, γιατί να μην έχουν οι στρατιώτες αυτοί κανονικό - σε ποσότητα, τουλάχιστον - φαγητό; Γιατί, να παίρνουν το πόσιμο νερό με το δελτίο; Γιατί, να μην έχουν τουαλέτες, ζεστό νερό, καθαριστικά; Και, γιατί, τέλος πάντων, το ΚΨΜ δεν μπορεί να έχει και να διαθέτει - με πληρωμή, βέβαια - αρκετά απ' όσα λείπουν από τον εφοδιασμό της μονάδας; Τόσο δύσκολο είναι, δηλαδή, να εξασφαλιστούν στους στρατιώτες αυτούς κάποιες ελάχιστα σύγχρονες και ανθρώπινες συνθήκες παραμονής ή, μήπως, νομίζουν κάποιοι επιτελείς, ότι οι επικρατούσες άσχημες και απαράδεκτες συνθήκες, συντελούν στη σκληραγώγηση και στην πατριωτική διαπαιδαγώγησή τους;

Τι έχει να πει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας για όλ' αυτά;