«

Ακου ένα ανέκδοτο». «Πρωί πρωί βρε Αποστόλη, ανέκδοτα;». Ομως δεν έχει σημασία αν θέλω ή δε θέλω ν' ακούσω ανέκδοτα. Ο Αποστόλης, ήθελε να το πει και το είπε. Ηταν, λέει, ένας σύλλογος κυριών της «υψηλής κοινωνίας», που συναντιόταν μια φορά τη βδομάδα στη λέσχη τους και «λύνανε» τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα που βασανίζουν τον κόσμο. Αυτή τη φορά, το θέμα τους ήταν ο βιασμός. Και κλείνοντας τη συζήτηση η κυρία πρόεδρος, που είχε και δίπλωμα ψυχολογίας, κατέληξε: «Αν βρεθείτε σ' αυτή τη θέση και δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγετε, συγκεντρωθείτε και φανταστείτε ότι είναι ο καινούριος εραστής σας που ήρθε μεταμφιεσμένος να σας τρομάξει, αλλά εσείς τον αναγνωρίζετε και του επιτίθεστε πρώτη και... απολαμβάνετε». Ο Αποστόλης κίνησε να φύγει, αλλά καθώς είδε τη σοκαρισμένη φάτσα μου, πρόσθεσε: «Ούτε μένα μ' αρέσουν τα ανέκδοτα, αλλά όποιος έτυχε να ξέρει αυτό το ανέκδοτο, σίγουρα θα του έρθει στο μυαλό διαβάζοντας τις αστικές εφημερίδες που τη συμφορά τη βάφτισαν νίκη του πολιτισμού. Γεια σου».

Οταν έμεινα μόνος συνέχισα να διαβάζω τις εφημερίδες αλλά το μυαλό ήταν στον Αποστόλη. Ανησυχούσα. Διάβαζα λέξη λέξη ό,τι εφημερίδα βρισκόταν στο γραφείο. Κάποια στιγμή άρχισα να γελώ. Μόνο οι τίτλοι φτάνουν για να καταλάβεις τι εννοούσε ο Αποστόλης. Για να μην πλήξω ξεφυλλίζοντας μία μία τις εφημερίδες, ψάχνοντας να βρω τους τίτλους για να τους αντιγράψω, θα τους αναφέρω όπως τους θυμάμαι. Τη μεγαλύτερη επιτυχία την έχει η εξωτερική μας πολιτική. «ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΠΑΟΥΕΛ Ο Κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΕΤΥΧΕ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥ ΤΟΥ». «ΣΥΣΦΙΓΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΟΣ, ΔΗΛΩΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΥΠΕΞ». «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΔΩΡΟ 12 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΓΙΑ PARKING ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ». Φταίει ο Αποστόλης μετά; Κάπως έτσι δε μας παρουσιάζουν την κατάσταση τα τιμημένα ΜΜΕ μας; Μπορεί οι παραπάνω τίτλοι να είναι φτιαχτοί και τόσο φανερή διακωμώδηση μιας πραγματικότητας, που μόνο σ' ένα σατιρικό περιοδικό θα είχαν θέση. Ομως αν διαβάσεις τους τίτλους και τα κείμενα κάτω από τους τίτλους, θα διαπιστώσεις ότι καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια να καλύψουν την πραγματικότητα και να αποφύγουν το σωστό τίτλο.

Σε ένα άλλο σημείο ο Ι.Κ.Π., γράφει: «Οταν φτιάχνεις στρατό προφανώς θα τον χρησιμοποιήσεις για να προστατευτείς από αυτό που κυρίως σε απειλεί, δηλαδή από την τρομοκρατία». Δεν έχει ακούσει ότι «φτιάχνονται» στρατοί για τα πετρέλαια και για την υποδούλωση των λαών πριν εφευρεθεί η τρομοκρατία. Ούτε για τους στρατιώτες που στείλαμε στη Γιουγκοσλαβία, όχι για την πάταξη της τρομοκρατίας αλλά για να βοηθήσουμε τις ΗΠΑ, στο ανθρωπιστικό τους έργο!!! Αχ Αποστόλη, να ήξερες πόσο μου έλειψες σήμερα. Πόσο έλειψε η μούντζα σου. Πόσο μου λείπει να πηγαίναμε στο παράθυρο, να τ' ανοίγαμε και με το ένα, δύο, τρία, να φωνάζαμε μ' όλη τη δύναμη που μας έμεινε: «Ρε 86%. Ξύπνα. Ξύπνα τώρα. ΤΩΡΑ».