Με αφορμή αυτήν την κατάσταση, η κυβέρνηση διά στόματος υπουργού Μετανάστευσης Νότη Μηταράκη έκανε λόγο για «ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών ασύλου, επιστροφών όσων δεν δικαιούνται άσυλο και τη λειτουργία κλειστών και ελεγχόμενων κέντρων». Εννοώντας ότι θα προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς τα κέντρα - φυλακές και επιπλέον, όπως ξεκαθάρισε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας, την επίσπευση της τοποθέτησης πλωτών φραγμάτων του θανάτου. Αυτό βρήκε εφαρμογή με την τροπολογία που ψηφίστηκε και με την οποία ανοίγει ο δρόμος για τα κέντρα - φυλακές. Η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να πείσει πως η ενίσχυση των μέτρων καταστολής και αποτροπής θα περιορίσει τα προσφυγικά - μεταναστευτικά κύματα.

Βέβαια, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν προκύπτει από πουθενά, αλλά πολύ περισσότερο είναι αποπροσανατολιστικό και επικίνδυνο. Η σημερινή κατάσταση στα νησιά είναι αποτέλεσμα του διπλού εγκλωβισμού, της Συμφωνίας Τουρκίας - ΕΕ, που με ευλάβεια εφαρμόζει η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα που αναγγέλλει. Οι κλειστοί χώροι κράτησης θα είναι φυλακές ζωντανών - νεκρών, θα αυξήσουν την εξαθλίωση και την αγανάκτηση, δεν πρόκειται να εκτονώσουν τα προβλήματα για πρόσφυγες - μετανάστες και νησιώτες.

Τα πλωτά τείχη και η ένταση της καταστολής στα θαλάσσια σύνορα θα αυξήσουν τα θύματα. Δεν πρόκειται να ανακόψουν ούτε την απελπισμένη προσπάθεια των ξεριζωμένων να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή, ούτε τα κυκλώματα των διακινητών, που βγάζουν τεράστια κέρδη. Δεν πρόκειται επίσης να αποτρέψουν την Τουρκία από το να αξιοποιεί το Μεταναστευτικό και το «ανοιγόκλεισμα» των ροών, ως εργαλείο άσκησης πίεσης στα παζάρια με την Ελλάδα και την ΕΕ για συνολικότερες διευθετήσεις στην περιοχή.

Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται να σταματήσουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο στην περιοχή, που είναι η βασικότερη αιτία της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Αυτό ομολόγησε και ο Γ. Κουμουτσάκος, αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, λέγοντας πως η «αποτελεσματικότητα» των μέτρων της κυβέρνησης θα κριθεί υπό τη «μεγάλη αίρεση» της εμφάνισης «μιας νέας κρίσης στην περιοχή», που μπορεί να εκτοξεύσει τις προσφυγικές ροές και να οξύνει παραπέρα το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό...

Ομως, οι τελευταίες εξελίξεις αποκαλύπτουν και τις απάτες που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Καταγγέλλει τα κλειστά κέντρα, όμως ο ίδιος ως κυβέρνηση είχε προαναγγείλει από το 2016 κιόλας, ως αποτέλεσμα και της Συμφωνίας που είχε υπογράψει, ότι τέτοια κέντρα θα γίνουν σε όλα τα νησιά!

Θυμίζουμε ότι το Δεκέμβρη του 2016 ο τότε υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, σε συνέντευξη Τύπου είχε ανακοινώσει ότι θα γίνουν μικροί χώροι κράτησης από 100 έως 200 άτομα και μάλιστα τους είχε χαρακτηρίσει απαραίτητους «και για την παραβατικότητα η οποία αναπτύσσεται μέσα σε κάθε προσφυγικό - μεταναστευτικό κύμα σαν αυτό που έχουμε, αλλά και για να διευκολυνθούν οι διαδικασίες ασύλου». Ο,τι λέει σήμερα η ΝΔ δηλαδή. Μάλιστα αυτά τα μικρά κέντρα, θυμίζουμε, τα είχαν αναλάβει άτυπα πολλές ΜΚΟ, που χρηματοδοτούνται κιόλας γι' αυτό. Γεγονός που είχε προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις του ΚΚΕ, το οποίο με παρεμβάσεις στη Βουλή είχε καταγγείλει αυτήν την πρακτική.

Μπορεί κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ να τσακώνονται για το ρόλο των ΜΚΟ στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, στην πραγματικότητα όμως αποθεώνουν και οι δύο τέτοιου είδους μηχανισμούς, όπου «ανθίζει» κάθε καρυδιάς καρύδι, ενώ αναγνωρίζουν και το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, που επιβάλλει τη δραστηριοποίηση τέτοιων οργανώσεων και την υποκατάσταση του κράτους στη διαχείριση του Προσφυγικού, με τις «ευλογίες» και των άλλων αστικών κομμάτων. Τελικά, αυτό που μένει είναι ο μανδύας των «αυστηρών» τάχα κριτηρίων για τη λειτουργία τους, που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και αντιγράφει σήμερα η ΝΔ με το «μητρώο» που θέλει να φτιάξει. Ωστόσο, οι καταγγελίες για τη δράση των ΜΚΟ από υγειονομικούς φορείς, οργανώσεις και κατοίκους χρονολογούνται από το Νοέμβρη - Δεκέμβρη του 2016.

Οι κατευθύνσεις της ΕΕ και η πολιτική της κυβέρνησης που τις υλοποιεί, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, δίνουν στις ΜΚΟ το ελεύθερο να διαχειρίζονται εν λευκώ το Μεταναστευτικό, με το κράτος σε ρόλο παρατηρητή και τροχονόμου κονδυλίων. Ευνοείται έτσι η παρέμβαση κέντρων και οργανισμών με διεθνή δράση και διασυνδέσεις, που καμία έγνοια δεν έχουν για την ασφάλεια και τη φροντίδα μεταναστών και προσφύγων, αλλά είναι ενταγμένοι σε ευρύτερους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και επικίνδυνους ανταγωνισμούς, παίζοντας παιχνίδια στις πλάτες των κατατρεγμένων αλλά και των κατοίκων στα νησιά και την ηπειρωτική χώρα.