«Καλούμε σε μια ευρωπαϊκή συμμαχία όσων λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις, των επιχειρηματιών και των στελεχών του χρηματοπιστωτικού τομέα, των συνδικάτων, των ΜΚΟ, των "ομάδων ανάλυσης" και των κομμάτων που επιδιώκουν να στηρίξουν και να συγκεκριμενοποιήσουν (...) την πράσινη επανεκκίνηση», σημειώνει κείμενο που συνυπογράφει ο επικεφαλής της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) Λορέν Μπερζέρ (και επικεφαλής της γαλλικής τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης CFDT) μαζί με στελέχη επιχειρηματικών κολοσσών. Πρόκειται για ένα από τα κείμενα, που αυξάνονται αυτές τις μέρες, με στόχο την «επανεκκίνηση της οικονομίας», με αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας για τις επιχειρήσεις, προβάλλοντας προτεραιότητες και άξονες που τα μονοπώλια εκτιμούν ότι θα συμβάλουν στην υπεράσπιση της κερδοφορίας τους, άρα και στο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Ο επικεφαλής των Ευρωπαίων εργατοπατέρων σπεύδει λοιπόν να βάλει την υπογραφή του σε κείμενο που προτάσσει την «πράσινη επανεκκίνηση» («εναλλακτικές μορφές Ενέργειας», «πράσινη ανάπτυξη», που εδώ και καιρό αποτελεί σημαντικό πεδίο στην αναμέτρηση των επιχειρηματικών ομίλων διεθνώς) μαζί με τους διευθυντές κολοσσών όπως η «L'Oreal», η «IKEA», η «Coca-Cola», αλλά και δεκάδες ευρωβουλευτές και Ευρωπαίους υπουργούς, όλων των αποχρώσεων (συντηρητικοί, οικολόγοι, σοσιαλδημοκράτες κ.λπ.).

«Δεσμευόμαστε να εργαστούμε από κοινού, να μοιραστούμε τις γνώσεις μας, να ανταλλάξουμε τις εξειδικευμένες εμπειρίες μας και να δημιουργήσουμε συνέργειες για να θέσουμε σε εφαρμογή αποφάσεις επενδύσεων που χρειαζόμαστε...», αναφέρουν οι συντάκτες του κειμένου, προσπαθώντας να καλλιεργήσουν αυταπάτες ότι είναι ποτέ δυνατόν μονοπώλια και εργαζόμενοι να μοιραστούν οφέλη ή να «συνεργαστούν» ισότιμα. Στην πραγματικότητα, κοινός καημός των συντακτών τέτοιων και άλλων παρόμοιων κειμένων είναι πώς θα σφυρηλατήσουν την «κοινωνική ειρήνη» και θα εκβιάσουν τους εργατοϋπαλλήλους να δεχτούν τη νέα θύελλα που θα ξεσπάσει στις πλάτες τους.

Αναδεικνύοντας συγκεκριμένες επενδυτικές επιδιώξεις με τις οποίες συντάσσονται, καταλήγουν: «Η πολιτική βούληση υπάρχει. Και η στρατηγική... Σχέδια μετάβασης προς μια κλιματική ουδετερότητα όπως η ευρωπαϊκή "Πράσινη Συμφωνία" (European Green Deal) έχουν τη δυνατότητα να ανοικοδομήσουν την οικονομία μας πάνω στη βάση ενός νέου μοντέλου ευημερίας». Ζητούν ουσιαστικά επίσπευση επενδύσεων που θα σημάνουν νέα όξυνση του ανταγωνισμού των μεγαλοεπιχειρηματιών, νέα, πιο άγρια επέλαση στις κατακτήσεις και τις ανάγκες των εργαζομένων.