Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι διεργασίες και οι σχεδιασμοί γύρω από τα νέα πακέτα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων με φόντο την εκδήλωση της νέας κρίσης.

Τα ζητήματα αυτά θα συζητηθούν σε επίπεδο Γιούρογκρουπ, που συνεδριάζει την ερχόμενη Παρασκευή, ενώ μέσα στη βδομάδα αναμένεται και η νέα έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις Εαρινές Προβλέψεις 2020, που επίσης θα συζητηθούν στο πλαίσιο της συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης.

Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το Πρόγραμμα Σταθερότητας, το οποίο απεικονίζει τις τελευταίες μακροοικονομικές και οικονομικές προβλέψεις, με δύο σενάρια: Το βασικό που προβλέπει ύφεση 4,7% και το δυσμενές με πτώση 7,9%. Σε αυτά έχουν ενσωματωθεί τα δημοσιονομικά και άλλα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων, το δημοσιονομικό κόστος των οποίων αγγίζει τα 10,35 δισ. ευρώ, ενώ με τις παρεχόμενες κρατικές εγγυήσεις προς επιχειρήσεις ο λογαριασμός ξεπερνά τα 17 δισ. ευρώ, φτάνοντας στο 9,7% του ΑΕΠ.

Από την πλευρά του, το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο (ΕΔΣ) αναφορικά με το Πρόγραμμα Σταθερότητας της κυβέρνησης επισημαίνει «τον κίνδυνο της μη παροδικής μείωσης των αμοιβών της εργασίας, και κατά συνέπεια την αδυναμία της ιδιωτικής κατανάλωσης να επανέλθει άμεσα στα προ της κρίσης επίπεδα».

Ενας ακόμη κίνδυνος εντοπίζεται στον άξονα της έντασης και της κατεύθυνσης των δημοσιονομικών μέτρων, με βάση τις «δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας». Σύμφωνα με το ΕΔΣ, «υπό αυτές τις συνθήκες θα είναι καθοριστικές οι αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την εξασφάλιση επαρκών πρόσθετων πόρων προς αντιμετώπιση των έντονων υφεσιακών επιδράσεων της κρίσης».

Την ίδια ώρα, το ΙΟΒΕ στην «Ερευνα Οικονομικής Συγκυρίας» υπογραμμίζει: «Σε κάθε περίπτωση, η τρέχουσα κρίση ενέχει δομικά και όχι μόνο συγκυριακά χαρακτηριστικά και ακόμα και όταν αυτή ομαλοποιηθεί σταδιακά, οι επιπτώσεις της αναμένεται να εκταθούν σε βάθος χρόνου σε όλους τους τομείς της οικονομίας, με διαφοροποίηση της έντασης μεταξύ τους».

Παίρνοντας τη σκυτάλη ο ΣΕΒ με χτεσινό του δελτίο αξιώνει τη μονιμοποίηση όλων των «έκτακτων» αντεργατικών μέτρων, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στην κρίση θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα ενιαίο πλαίσιο πολιτικής απασχόλησης», αλλά και «να λειτουργούν συμπληρωματικά» με όλα τα υπόλοιπα μέτρα για την ένταση της εκμετάλλευσης τα οποία προκλητικά βαφτίζει «σύγχρονες πολιτικές αποφυγής των απολύσεων (ενδεικτικά, προγράμματα μειωμένου χρόνου εργασίας, επανακατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού), στη βάση διαγνωσμένων αναγκών της αγοράς εργασίας»!

Απαιτεί ταυτόχρονα τη σύνδεση αυτής της «στρατηγικής απασχόλησης» με τα υπόλοιπα μέτρα για τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, «την ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων, την αύξηση και την επιτάχυνση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων» κ.ο.κ. Σε αυτή την κατεύθυνση ζητάει την άμεση κλιμάκωση και εκταμίευση των κάθε είδους ενισχύσεων μέσω του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού και των ταμείων της ΕΕ, σημειώνοντας ότι «οι εγχώριοι και ευρωπαϊκοί πόροι δεν πρέπει να αναλώνονται σε αποσπασματικές πολιτικές (...) Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει τόσο την αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ για το ανθρώπινο δυναμικό, όσο και τους πόρους του νέου ευρωπαϊκού προγράμματος SURE». Mάλιστα, όπως λένε, η αξιοποίηση του τελευταίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν πρέπει να καθυστερήσει πέραν της 1ης Ιούνη 2020.

Ενώ για να δεχτούν οι εργαζόμενοι να πληρώσουν την κρίση ζητάει και την «ενεργοποίηση» του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού με «ενισχυμένο κοινωνικό διάλογο».