Οταν η μαγκιά περιορίζεται στις εκ του ασφαλούς δηλώσεις, στα ψέματα και στις υποσχέσεις, τότε είναι «τζάμπα», για να μη χρησιμοποιήσουμε άλλη έκφραση και μας πιάσει ο νόμος περί Τύπου. Θυμάστε τι μας έλεγαν για το κτήμα Θων και τη δημιουργία του χώρου ως ζώνης πράσινου; Τι μας έλεγαν για το γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο, το Ελληνικό ή τον Ιππόδρομο στην Καλλιθέα; Επαγγελματίες ψεύτες, διδάκτορες της υποκρισίας, θιασώτες της διαπλοκής και άκρως γοητευμένοι (και υποταγμένοι) στην ελεύθερη αγορά και την παγκοσμιοποίηση. Θρασύτατοι που μπορούν την ίδια στιγμή που απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι να μιλάνε για ανάπτυξη, την ίδια ώρα που οι αγρότες βρίσκονται σε απόγνωση να αυτοαποκαλούνται κόμμα της αγροτιάς, όταν ψηφίζουν τη νομιμοποίηση της καταπάτησης των ακτών να μας σερβίρουν τις περιβαλλοντικές τους ευαισθησίες και να μιλάνε για ειρήνη συμμετέχοντες, ως κομπάρσοι φυσικά, στους τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Θα δανειστούμε μια ατάκα του ποιητή Γ. Κακουλίδη, που, μιλώντας για συγκεκριμένο υπουργό της κυβέρνησης είπε ότι δε θα εμπιστευόταν ούτε να τον ρωτήσει τι ώρα είναι. Κατά τ' άλλα σοσιαλιστές!!

Οτι τα πάνε για ξεπούλημα, σε συγκεκριμένο εκδότη, είναι μια ιστορία που «παίζει» εδώ και καιρό. Ομως χρειάζεται να τα απαξιώσουν τόσο πολύ; Είναι δυνατόν έντυπα από τη Θεσσαλονίκη λ.χ. να φτάνουν στους παραλήπτες τους στην Αθήνα συχνά και ένα μήνα μετά; Με κάρο να τα έστελναν θα έφταναν πιο γρήγορα. Και κάτι ακόμα. Πώς εξαφανίζονται έντυπα όταν βεβαιωμένα έχουν αποσταλεί; Φυσικά, απάντηση δεν περιμένουμε από αρμοδίους μια και δε φύεται στο ΠΑΣΟΚιστάν παρόμοιο φρούτο. Υπάρχει η μονοκαλλιέργεια των «δικών» τους, ανεξαρτήτως βαθμού ευφυίας και χρησιμότητας.

Οποτε φτάνει στη χώρα μας κάποιος αρχηγός, οι μετακινήσεις του συνοδεύονται με κυκλοφοριακό χάος. Αιτία δεν είναι τα μέτρα προστασίας τα οποία επικαλούνται οι αρχές, αλλά η προσπάθεια ανάδειξης ενός προσώπου της πόλης που δεν υπάρχει. Αθλιες συγκοινωνίες, ανυπαρξία πολεοδομικού σχεδιασμού, πολιτική υποταγμένη στο ΙΧ και κατά τ' άλλα Ευρώπη. Ούτως ή άλλως αυτοί που ταλαιπωρούνται είναι οι απλοί πολίτες. Το ζήτημα είναι ως πότε θα τους ανέχονται.

Δέκα χρόνια έκλεισε το ΕΚΒΥ (Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υδροβιοτόπων) και η παρουσία του στα περιβαλλοντικά δρώμενα της χώρας -στη θεματική που υπηρετεί- είναι κάτι παραπάνω από θετική. Συνέδρια, εκδόσεις, μελέτες και σεμινάρια βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη που δυστυχώς τα μίζερα ελληνικά ΜΜΕ, παραγωγοί του «Big Brοther», των «Αδύναμων Κρίκων» και των κατασκευασμένων ειδήσεων περιφρονούν ή περνούν στα ψιλά ό,τι έχει σχέση με θετικές δράσεις που αφορούν, σε τελευταία ανάλυση, την ίδια μας τη ζωή. Ομως αυτή συνεχίζεται και χωρίς τα ΜΜΕ και τις επιλογές τους. Οι άνθρωποι του ΕΚΒΥ είναι βέβαιο ότι δεν τα έχουν ανάγκη. Αλλού είναι οι προτεραιότητές τους, κάτι που φαίνεται (και) από τη συμπαθή διμηνιαία έκδοσή τους.