Είναι γνωστό ότι με τη σκανδαλώδη σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση για την κατασκευή του αεροδρομίου στα Σπάτα, αναγόρευσε τα κέρδη της γερμανικής κοινοπραξίας σε... νόμο του κράτους, μετατρέποντας το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας σε ιδιωτικό αεροδρόμιο. Ετσι η ξένη ιδιωτική επιχείρηση, αποκόμισε τεράστια υπερκέρδη από την κατασκευή του, ενώ συμμετέχοντας με πολύ λιγότερο από το 10% στο συνολικό κόστος απέκτησε, εκτός των άλλων, το δικαίωμα συνεκμετάλλευσης του αερολιμένα για 30 χρόνια.

Χρειάστηκε όμως να περάσουν δέκα μήνες λειτουργίας του νέου αεροδρομίου για να αποκαλυφθεί το μέγεθος του μεγάλου αυτού σκανδάλου. Να επιβεβαιωθεί, δηλαδή, ότι το κράτος έχει εγγυηθεί με την αποικιοκρατική αυτή σύμβαση και τα κέρδη των ιδιωτών και την αποπληρωμή των δανείων προς τις διεθνείς τράπεζες, ακόμη κι αν το αεροδρόμιο έχει ζημίες ή δε βγάζει τα αναμενόμενα κέρδη.

Αυτό αποκάλυψε η κίνηση της κυβέρνησης να αυξήσει κατά 15% την επιδότηση της εταιρίας «Διεθνής Αερολιμήν», βασικός μέτοχος της οποίας είναι η «Χόχτιφ», από το «Σπατόσημο», το ειδικό τέλος δηλαδή Ανάπτυξης Αεροδρομίων - όλων των αεροδρομίων της χώρας, υποτίθεται. Κίνηση η οποία βέβαια συνοδεύτηκε με μικρές μειώσεις των τελών αεροδρομίου, που έγιναν για «τα μάτια του κόσμου» και για να δικαιολογηθεί η νέα σκανδαλώδης αυτή απόφαση. Η αύξηση της επιδότησης μέσω «Σπατοσήμου» έγινε ασφαλώς γιατί το αεροδρόμιο δεν είχε τα αναμενόμενα έσοδα και έτσι η κυβέρνηση κλήθηκε να τα καλύψει...

Κάτι ανάλογο όμως αρνείται επίμονα η κυβέρνηση να κάνει όταν καλείται να καλύψει τις «τρύπες» των ασφαλιστικών ταμείων που η ίδια «άνοιξε» ή όταν καλείται να καλύψει ένα μέρος, έστω, της απομείωσης των αποδοχών μισθωτών και συνταξιούχων που η ίδια προκάλεσε με την άκρατα φιλελεύθερη πολιτική της. Στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα όμως τρέχει ασθμαίνοντας να ικανοποιήσει κάθε απαίτηση. Χωρίς αιδώ πια. Εντελώς απροσχημάτιστα...