Τελικά παραμένει... λευκό το ποινικό μητρώο του Α. Ηλιόπουλου, πλοιοκτήτη του σαπιοκάραβου «ΑΪΡΟΝ ΑΝΤΩΝΗΣ», το οποίο στις 3 Σεπτέμβρη 1994 βυθίστηκε αύτανδρο - με 24 ναυτεργάτες πλήρωμα - στον Ατλαντικό Ωκεανό και μάλιστα με καλό καιρό. Η Δικαιοσύνη με πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση αποδέχτηκε ότι το ναυάγιο αυτό αποτέλεσε προδιαγεγραμμένο έγκλημα, καθώς ο πλοιοκτήτης, αν και γνώριζε ότι η σαπίλα είχε «φάει» τις λαμαρίνες του πλοίου του - μάλιστα λίγους μήνες πριν το ναυάγιο είχε ήδη πουλήσει το πλοίο για παλιοσίδερα - για να μη χάσει το ναύλο, έπαιξε κορόνα - γράμματα με τη ζωή των 24 ναυτεργατών. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή συνεχίζει ανενόχλητος τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες... Κι αυτό γιατί αν και στο δικαστήριο πρωτόδικα καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση, απαλλάχτηκε μετά από το Εφετείο με την προκλητική αιτιολογία της ...«εσφαλμένης κλήτευσης». Αυτή την αιτιολογία αποδέχτηκε προ ημερών και ο Αρειος Πάγος, δίνοντας τέλος στην υπόθεση και σβήνοντας ταυτόχρονα κάθε ελπίδα των συγγενών των θυμάτων για κάποιο ίχνος δικαίωσης. Αυτοί είναι οι νόμοι του αστικού κράτους, αυτή είναι η δικαιοσύνη που απονέμεται.

Είναι αναρίθμητα τα τραγικά και αποδεδειγμένα ναυτικά και εργατικά εγκλήματα για τα οποία εφοπλιστής, μεγαλοεργολάβος ή βιομήχανος όχι μόνο δε φυλακίστηκε, αλλά δεν πλήρωσε έστω μία δεκάρα. Ορισμένα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά: Μαζί με τους 24 ναυτεργάτες του «ΑΪΡΟΝ ΑΝΤΩΝΗΣ», στον υγρό τάφο βρίσκονται οι 12 ναυτεργάτες του πλοίου «ΠΕΛ ΧΑΝΤΕΡ». Ομως, ο πλοιοκτήτης του ουδέποτε ενοχλήθηκε, όπως δεν ενοχλήθηκε και ο Γιαστικλής, πλοιοκτήτης του «Αγιος Παντελεήμονας», που έπνιξε 9 ναυτεργάτες. Στα έργα του ΜΕΤΡΟ εκατοντάδες εργάτες έχουν σακατευτεί και δεκάδες είναι οι σκοτωμένοι. Ποιος τιμωρήθηκε; Ποιος πλήρωσε για την έκρηξη στο δεξαμενόπλοιο «Ανατζελ Γκρέιτνες» στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος με ακόμα ανεξακρίβωτο αριθμό νεκρών μεταλλεργατών; Ποιος τιμωρήθηκε για τους νεκρούς εργάτες της ΡΙΚΟΜΕΞ;

Στην πιθανή ερώτηση για το τι δικαιοσύνη έχουμε κι αν λειτουργεί, πρέπει να απαντήσουμε καταφατικά: Οχι μόνο έχουμε δικαιοσύνη, αλλά και τα δικαστήρια εργάζονται με υπερεντατικούς ρυθμούς. Ο δικαστικός πέλεκυς είναι πανέτοιμος να «κόψει» κεφάλια, μόνο που... προτιμά αυτά να ανήκουν σε αγρότες, μαθητές, απεργούς εργάτες, αγωνιστές συνδικαλιστές και γενικά σε όποιον αντιστέκεται, αγωνίζεται και διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή, το δικαίωμά του στη δουλιά. Την ίδια στιγμή άλλωστε που ο Ηλιόπουλος «απαλλάσσεται», πρωτοπόροι συνδικαλιστές ναυτεργάτες βρίσκονται υπό τη «Δαμόκλειο σπάθη» των περιοριστικών όρων που τους έχουν επιβάλει τα δικαστήρια και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να βρεθούν φυλακή επειδή συμπαραστάθηκαν, όπως άλλωστε είχαν υποχρέωση, στον αγώνα των συναδέλφων τους. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Γιάννη Μανουσογιαννάκη, προέδρου της Ναυτεργατικής Ενωσης «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ». Εχουμε λοιπόν Δικαιοσύνη, μόνο που αυτή είναι των εφοπλιστών και των βιομηχάνων και δεν επιτρέπεται καμία αυταπάτη. Προχτές, πάλι, αυτή η δικαιοσύνη κήρυξε παράνομη την απεργία των εργατών καθαριότητας.