Εφιαλτικές και τραγελαφικές στιγμές έζησαν χτες οι χιλιάδες οδηγοί που είχαν την ατυχία να οδηγούν όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά σε ολόκληρο σχεδόν το Λεκανοπέδιο. Εγκλωβισμένοι ατέλειωτες, στην κυριολεξία, ώρες σε ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο, μάταια περίμεναν βοήθεια από κάπου. Τα νεύρα των οδηγών κυριολεκτικά «ρετάλια», αλλά ούτε οι οργισμένες φωνές ούτε οι βλαστήμιες ωφελούσαν, άλλη μια φορά. Η Τροχαία φροντίζει για καλές δημόσιες σχέσεις και ανθρώπινο προφίλ, αλλά στις δύσκολες ώρες, όπως χτες, απουσιάζει. Ομως για την απάνθρωπη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, δεν ευθύνεται βέβαια η Τροχαία. Οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ φρόντισαν να απαξιώσουν και υποβαθμίσουν τις δημόσιες συγκοινωνίες, προς όφελος βέβαια των ΙΧ και των μεγάλων εισαγωγέων και βιομηχανιών. Με την εγκληματική πολιτική τους κατέστησαν το ΙΧ αναγκαίο για την καθημερινή μεταφορά από και προς τους χώρους εργασίας, με αποτέλεσμα οι άθλιοι δρόμοι της πόλης να μετατρέπονται σε πάρκινγκ. Αν δεν απαλλαγούμε από αυτή την πολιτική και τους διαχειριστές της, απλά θα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο ή μάλλον στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας.

ΥΓ: Αλήθεια, ακούσατε τον Κ. Λαλιώτη, τον μακροβιότερο υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, να πει μια λέξη;