ΚΑΛΑ, στην Αργεντινή γίνεται χαμός και ό,τι κι αν έλεγε, ο οποιοσδήποτε Αργεντίνος οπαδός της «ελεύθερης αγοράς» θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένος. Λαϊκή εξέγερση είναι αυτή κι όπως θα είδατε κι εσείς στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων δεν αστειεύονται οι εξεγερμένοι.

Οι δικοί μας νεοφιλελεύθεροι, όμως, τι έπαθαν κι έχουν χάσει το χρώμα τους..; Γιατί κάνουν κριτική -έστω, γενικόλογα και αόριστα- στις συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του Ντε λα Ρούα; Σ' αυτά δεν πιστεύουν και οι ίδιοι; Τις ίδιες πολιτικές δεν πρεσβεύουν και δεν υποστηρίζουν;

Θα πείτε, πως καταδικάζουν τις ακραίες εκφράσεις του νεοφιλελευθερισμού και, μάλιστα, όπως αυτές παρουσιάστηκαν στη χώρα του ταγκό. Ναι, μ' αυτό το πλευρό να κοιμάστε... Πρώτον, γιατί τα όσα λένε τώρα είναι πέρα για πέρα υποκριτικά. Και δεύτερον, αν μπορούσαν και τους το επέτρεπε ο συσχετισμός δύναμης, τα ίδια θα κάνανε και στη χώρα μας. Είναι άπληστο και αχόρταγο το μεγάλο κεφάλαιο...

Αλλωστε, μερικοί το ομολογούν κι όλας. Η κοινωνική αυτή έκρηξη θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν ήταν λιγότερο σκληρή η εφαρμοζόμενη πολιτική, λένε. Εάν δηλαδή, δίνονταν και κάποια ψίχουλα στον λαό της Αργεντινής. Και μέμφονται το ΔΝΤ, επειδή δε δίνει κι άλλα δάνεια στην Αργεντινή.

Στην ουσία της πολιτικής, όμως, δε διαφωνούν. Ούτε στην καταλήστευση της χώρας από τις αμερικανικές και άλλες πολυεθνικές, τους εκεί συνεργάτες και συνεταίρους τους. Την κοινωνική αναστάτωση και τη σύγκρουση φοβούνται...

Εάν δεν είχαμε τη λαϊκή εξέγερση, θα μίλαγαν για το αργεντίνικο θαύμα, που κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια, να ισοπεδώσει τον πληθωρισμό και να φέρει τη νομισματική σταθερότητα στη χώρα. Και δε θα τους καίγονταν καρφάκι, για τους φτωχούς και τους πεινασμένους, στις παραγκοσυνοικίες του Μπουένος Αϊρες και της Λα Πλάτα.

Αλλωστε, χρόνια τώρα, γίνονται όλ' αυτά στην Αργεντινή -και όχι μόνον εκεί- και κουβέντα δεν έχουν πει...