«Συγκίνηση νιώθω που βρίσκομαι εδώ μαζί σας», ήταν τα πρώτα λόγια του και συνέχισε, «ιδιαίτερα χαίρομαι για τη σημαντική παρουσία αντιπροσωπειών της νεολαίας απ' όλο τον πλανήτη. Το γεγονός αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό γιατί βοηθάει στην ανάπτυξη της διεθνούς αλληλεγγύης της νεολαίας, στο συντονισμό της δράσης της ενάντια στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη, ενάντια στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση.

Σας βλέπω και αναπολώ τα παλιά. Τότε που μαζευόμαστε στα κρυφά 2-3 μαθητές και διαβάζαμε το αλφαβητάρι του κομμουνισμού. Καταλαβαίνετε τη χαρά που νιώθω όταν βλέπω την ΚΝΕ να μαζικοποιείται και να προοδεύει. Η δική μου η γενιά είναι η γενιά που φεύγει. Η δική σας γενιά είναι η γενιά που έρχεται, η γενιά που ανατέλλει. Ετσι σας βλέπουμε και νιώθουμε ξεχωριστή υπερηφάνεια. Εχουμε τη βεβαιότητα πως τα οράματα για τα οποία παλέψαμε, όχι μόνο θα βρουν συνεχιστές - αυτό είναι βέβαιο και η απόδειξη είστε εσείς - αλλά και θα αποκτήσουν σάρκα και οστά, θα πραγματοποιηθούν.

Οταν κλήθηκα να παραβρεθώ και να χαιρετίσω το συνέδριό σας προβληματίστηκα, διότι, όπως θα ξέρετε, η κάθε γενιά βιώνει με το δικό της τρόπο και μέσα από τη δική της πείρα τόσο το καπιταλιστικό σύστημα όσο και την ανάγκη του επαναστατικού μετασχηματισμού του. Τα προβλήματα από γενιά σε γενιά αλλάζουν ή, όταν παραμένουν ίδια, αποκτούν άλλο περιεχόμενο και άλλη οξύτητα.

Τι θα μπορούσε, λοιπόν, να πει ένας άνθρωπος της δικής μου γενιάς στη δική σας;

Για ποιο πράγμα να σας μιλήσω και τι να σας πω;

Θα σας μεταφέρω μόνο λίγη πείρα της δικής μου γενιάς και εσείς αξιοποιήστε την όπως θέλετε. Συνταιριάξτε τη με τις δικές σας εμπειρίες και ίσως κάτι καλό να βγάλετε.

Συνήθως οι νέοι είναι αυθόρμητοι, ανυπόμονοι, ελάχιστα εγκρατείς, αφάνταστα ενθουσιώδεις, ορμητικοί, κιόλα αυτά τους κάνουν να νομίζουν υποσυνείδητα ότι ο κόσμος όλος αρχίζει με αυτούς και τελειώνει με αυτούς. Δε θέλω να πιστεύω ότι οι Κνίτισσες και οι Κνίτες έχουν αυτή την εντύπωση για τον εαυτό τους, αλλά επειδή και εσείς νέοι είστε, σίγουρα σας αγγίζει ορισμένες φορές αυτή η ατέρμονη αυτοπεποίθηση με αποτέλεσμα να υποτιμάτε την πείρα των άλλων και τα διδάγματα της ιστορίας.

Μην το κάνετε αυτό το λάθος. Μελετήστε σε βάθος την ιστορία του Κόμματος, μελετήστε σε βάθος την ιστορία του εργατικού κινήματος. Να διδάσκεστε πάντοτε από τις μάζες, από τη ζωή, την εμπειρία και τη δράση τους.

Να φυλάτε ως κόρη οφθαλμού τη θεωρία, να τη μελετάτε σε βάθος, να την καλλιεργείτε και να την αναπτύσσετε, αλλά μην την αποσπάτε ποτέ από την πραγματικότητα. Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη, έλεγαν οι κλασικοί, οι οποίοι επίσης πρόσθεταν ότι κριτήριο για την αλήθεια κάθε θεωρίας είναι η πράξη».

«Στην πορεία της ζωής σας, συνέχισε ο Χ. Φλωράκης, και του αγώνα σας θα ζήσετε στιγμές ανάτασης, άνοδο του κινήματος. Αλλά η κίνηση προς τα μπρος δεν είναι πάντα γρήγορη όσο θέλουμε ή πάντα ανοδική. Και τα "άγονα" χρόνια, τα χρόνια της μονότονης καθημερινής δουλιάς δεν είναι ευκαταφρόνητα.

Η πιο σπουδαία ικανότητα για τον κομμουνιστή είναι αυτή να μπορεί να δουλεύει με συνέπεια και με ενθουσιασμό, θα 'λεγα, στην καθημερινή μονότονη κατάσταση και να ξεπερνά μέρα με τη μέρα το ένα εμπόδιο ύστερα από το άλλο. Η ικανότητα να διατηρεί τον ενθουσιασμό του μπροστά στα εμπόδια που η πρακτική ζωή βάζει μπροστά του κάθε μέρα, κάθε ώρα. Να έχει πάντα στο μυαλό του και να μη χάνει από τα μάτια, τους τελικούς μεγάλους σκοπούς που παλεύει να πραγματοποιήσει.

Μια τέτοια στάση γενναιότητας πρέπει να φιλοδοξεί να κατακτήσει.

Γιατί και σήμερα η επίθεση ενάντια στις σοσιαλιστικές ιδέες είναι στην πρώτη γραμμή. Ο χλευασμός στη συλλογικότητα και την οργανωμένη πάλη είναι καθημερινό φαινόμενο. Αξίες και ιδανικά θεωρούνται ουτοπία, ρομαντισμός μέχρι και πισωδρόμηση.

Γι' αυτό υπογραμμίζω, την απαίτηση για το νέο ηρωισμό της εποχής σας που έχει σχέση με τη συνέπεια στον αγώνα σε αξίες, ιδανικά, σε σταθερότητα, σε αρχές που καταξιώθηκαν μέσα στη μακροχρόνια δύσβατη ηρωική πορεία του Κόμματός μας και του εργατικού κινήματος».

Στο σημείο αυτό υπογράμμισε ότι όπως παλιότερα ήρωας θεωρούνταν όποιος αντιπάλευε το φασισμό, τις δικτατορίες και τον πόλεμο, έτσι και σήμερα «οι ήρωες της εποχής είναι όσοι αγωνίζονται ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων και τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση» και κατέληξε:

«Είμαι αισιόδοξος. Υπάρχουν όλα εκείνα τα σημάδια εκτός των άλλων, πως μέσα και στη νεολαία υπάρχουν οι αγωνιστικές παρακαταθήκες του λαού μας. Πως η νεολαία κάθε άλλο παρά είναι η "χαμένη" γενιά του "τέλους της ιστορίας των οραμάτων, των αξιών, των ιδεολογιών".

Σας εύχομαι λοιπόν επιτυχία στο Συνέδριό σας. Είσαστε η συνέχιση. Η συνέχεια και των οραμάτων και των αγώνων. Και εγώ μαζί σας βλέπω και πιστεύω στο μέλλον. Ενα μέλλον Δημοκρατικό. Λαϊκό, Σοσιαλιστικό».