Βγάζει μάτι στο παρά πέντε της ολοκλήρωσης της δίκης της Χρυσής Αυγής η προσπάθεια «ξεπλύματος» του αστικού πολιτικού συστήματος από τις ευθύνες που έχει για την ανοχή στους φασίστες και για τα χαϊδολογήματα μαζί τους. Στόχος τους είναι να φιλοτεχνήσουν μια εικόνα «διακομματικού τείχους απέναντι στο φασισμό», όπου τάχα χωράνε όλοι, ανεξάρτητα από τις σοβαρές ευθύνες που είχαν και εξακολουθούν να έχουν για την εκκόλαψη του «αυγού του φιδιού».

Οπως βουλευτές του ΚΙΝΑΛ και της ΝΔ είναι αυτοί που ακόμα και σήμερα, ενώ έχουν κατατεθεί τόσα πειστήρια και τόσα ντοκουμέντα για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, που πηγάζει από τη ναζιστική ιδεολογία της, υποδεικνύουν στο λαό να κλείσει τα μάτια απέναντι στο τέρας του φασισμού, να μην απαιτεί την καταδίκη των εγκληματιών ναζιστών, αλλά να αφήσει το δικαστήριο να κάνει απερίσπαστο τη δουλειά του! Να τι έλεγε σε χτεσινή συνέντευξή του ο Ανδρ. Λοβέρδος: «Εχουμε ανθρωποκτονία, έναν άνθρωπο που δολοφονήθηκε. Οταν μία υπόθεση σαν κι αυτή βρίσκεται στη Δικαιοσύνη και σε αυτό το επίπεδο της απονομής της, η πολιτική δεν έχει καμία θέση. Δεν έχει καμία θέση σε σχέση με τη λήψη της απόφασης (...) Δεν είμαστε όμως όλοι εμείς δικαστές, τα κόμματα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι πανεπιστημιακοί, οι δημοσιογράφοι. Αλλο να λέμε ότι πρέπει να αποδοθεί η Δικαιοσύνη και πρέπει κάποιος ή κάποιοι να τιμωρηθούν για την ανθρωποκτονία και άλλο να έχουμε εκδώσει αποφάσεις - απόψεις αντί των δικαστών».

Δεν ξεπλένεται όμως ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ακροδεξιών ΑΝΕΛ, από τις παράτες που είχε με υπόδικους χρυσαυγίτες σε ακριτικά νησιά, στο όνομα μιας τάχα «εθνικής ομοψυχίας». Δεν ξεπλένεται ούτε για την ανοχή που έδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ στους φασίστες από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του το 2015: Από την προκλητική επιμονή της τότε προέδρου της Βουλής να παρευρίσκονται οι προφυλακισμένοι χρυσαυγίτες βουλευτές στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας, μέχρι το νέο Ποινικό Κώδικα που ψήφισε τον Ιούνη του 2019, λίγο πριν από τη λήξη της θητείας του, με τον οποίο άλλαζαν οι ποινές για το αδίκημα της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για να πέσουν «στα μαλακά» οι χρυσαυγίτες.

Τα παραδείγματα που δείχνουν την επικίνδυνη ανοχή που έδειξε το αστικό πολιτικό σύστημα στους φασίστες και τη δράση τους είναι πολλά. Ενα προς ένα επιβεβαιώνουν ότι ο λαός ποτέ δεν πρέπει να εφησυχάζει απέναντι στο φασισμό. Αντίθετα, πρέπει να δυναμώσει με κάθε τρόπο την απαίτησή του να καταδικαστούν οι ναζί, να μπουν φυλακή και ταυτόχρονα να επαγρυπνεί, να κάνει υπόθεσή του την απομόνωση των φασιστοειδών στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές. Να τον πολεμά, βάζοντας πάνω απ' όλα στο στόχαστρο το σάπιο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει, μέχρι να το ανατρέψει!