Δεν κρύβεται λοιπόν με τίποτα ότι πίσω από τα «τεχνικά θέματα» και τις «τυπικές διαδικασίες», το ιμπεριαλιστικό παζάρι είναι σε πλήρη εξέλιξη, «αλέθει» κυριαρχικά δικαιώματα, μαζεύει «μπαρούτι» στην πυριτιδαποθήκη των ανταγωνισμών, που πληρώνουν οι λαοί. Κι ας προσπαθούν με «σιγή ασυρμάτου» να θολώσουν τα νερά. Κι ας επαναλαμβάνουν τα παραμύθια περί «στριμωγμένης» Τουρκίας, που απλά «ελίσσεται» απέναντι σε ΗΠΑ και ΕΕ. Κι ας επικαλούνται τις «λυκοφιλίες» τους και τους «αντιτουρκικούς άξονες» στην περιοχή. Οσο βαθύτερα οδηγούν τη χώρα στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, όσο περισσότερο μεγαλώνει η αντιπαράθεση για τη μοιρασιά της πίτας μεταξύ συμμάχων και ανταγωνιστών, όσο η αστική τάξη διαπραγματεύεται το ρόλο της στην περιοχή, τόσο οι διευθετήσεις και τα παζάρια θα παρουσιάζονται ως «τεχνικά ζητήματα», προετοιμάζοντας το έδαφος για επώδυνους συμβιβασμούς.