Η «πράσινη ανάπτυξη», οι «ψηφιακές δράσεις», η «απασχόληση - δεξιότητες» και οι «ιδιωτικές επενδύσεις - μετασχηματισμός της οικονομίας» αποτελούν τους 4 βασικούς πυλώνες του «εθνικού σχεδίου ανάκαμψης και ανθεκτικότητας» που παρουσίασαν χτες ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης και παράγοντες του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.

Το εν λόγω εγχείρημα, ύψους 32 δισ. ευρώ, αφορά τη διοχέτευση «ζεστού» χρήματος προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, με τη μορφή τόσο άμεσων επιδοτήσεων (18,2 δισ.) από το Ταμείο Ανάκαμψης όσο και άτοκων δανείων (12,8 δισ.) της ΕΕ. Τα ποσά αυτά θα συμπληρωθούν από τον τραπεζικό δανεισμό των επιχειρήσεων αλλά και από την ίδια συμμετοχή των ιδιωτών, που αναμένεται να συμβάλουν μόνο με ένα μικρό μέρος στο συνολικό ύψος των επενδυτικών σχεδίων.

Να σημειωθεί ότι ο γενικός κανόνας εστιάζει σε δωρεάν επιδότηση στο 50% του επενδυτικού πλάνου, έναντι 30% τραπεζικού δανεισμού και 20% ίδιας συμμετοχής των ιδιωτών επενδυτών. Πλάι σε αυτά έρχονται να προστεθούν και πόροι από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού, μέσω του οποίου θα επιδοτηθούν τμήματα των επενδυτικών δαπανών, που δεν θα θεωρηθούν επιλέξιμα από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ...

Σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός θα αποτελέσει τον ενδιάμεσο κρίκο για τις κάθε είδους ενισχύσεις - μεταβιβάσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ προς τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους, σε μια εξέλιξη που οδηγεί στην περαιτέρω απογείωση του κρατικού χρέους, που φορτώνεται στις πλάτες του λαού.

Ταυτόχρονα, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας» περιέχει και τη λίστα με περίπου 60 «μεταρρυθμιστικές» πρωτοβουλίες - προγράμματα, αντιλαϊκές ανατροπές που η νομοθέτησή τους, κατά τη γνωστή διαδικασία όλων των μνημονίων, θα «ξεκλειδώνει» εκταμιεύσεις δόσεων.

Τα πάντα υποτάσσονται στην προοπτική ανάκαμψης του κεφαλαίου, σε συνδυασμό βέβαια με τα αντιλαϊκά ορόσημα και προαπαιτούμενα στην Ασφάλιση, στην εργασία, στη φορολογία, στις δαπάνες Υγείας - Πρόνοιας, με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, στην Παιδεία, στη λειτουργία της Δικαιοσύνης κ.ά. που ήδη «τρέχουν».

Σε αυτό το πλαίσιο, «πάνω πάνω» στη λίστα του κυβερνητικού σχεδίου βρίσκεται η εξασφάλιση ακόμα πιο φθηνού και «ευέλικτου» εργατικού δυναμικού, χωρίς δικαιώματα, στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Με δεδομένες τις «ανατροπές του αιώνα» που η κυβέρνηση σκοπεύει να προωθήσει προς ψήφιση το επόμενο διάστημα, όπως ο νόμος για τα Εργασιακά, που μεταξύ άλλων προβλέπει την κατάργηση του 8ωρου μέσω της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας, το χτύπημα της απεργίας και συνολικά της συνδικαλιστικής δράσης, τη μονιμοποίηση και επέκταση της τηλεργασίας, τα «ψηφιακά εργαλεία» που προβλέπονται έρχονται να υποβοηθήσουν και να διευκολύνουν την εφαρμογή τους.

Οι δαπάνες για την ψηφιοποίηση θα γίνουν εκεί που απαιτείται για να επιταχυνθεί η εφαρμογή αντιδραστικών αλλαγών σε βάρος των εργαζομένων, με την «ψηφιακή κάρτα εργασίας» κ.ά.

Χαρακτηριστική είναι επίσης η αναφορά στην εφαρμογή του «μηχανισμού προσδιορισμού του κατώτατου μισθού», με κυβερνητική απόφαση και στη βάση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ο οποίος μηχανισμός αποκτά πλέον μόνιμο χαρακτήρα.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η «μεταρρύθμιση των παθητικών πολιτικών για την αγορά εργασίας», η οποία με το πρόσχημα της «βελτίωσης της κάλυψης και της δίκαιης κατανομής των παροχών ανεργίας» στοχεύει στον παραπέρα περιορισμό των γλίσχρων επιδομάτων ανεργίας, όπως προβλέπει και το «σχέδιο Πισσαρίδη».

Η λεγόμενη «ενεργητική αναζήτηση εργασίας από την πλευρά των επωφελουμένων από τα επιδόματα ανεργίας» στην πραγματικότητα θα μετατραπεί σε μόνιμο εκβιασμό προς τους ανέργους, να αποδέχονται με οποιουσδήποτε όρους κακοπληρωμένες δουλειές, στο όνομα της «ταχύτερης επανόδου στην αγορά εργασίας»!

Μάλιστα, κυβερνητικές πηγές διευκρινίζουν σχετικά ότι προϋπόθεση για την απόδοση του επιδόματος ανεργίας είναι η διαθεσιμότητα του ανέργου στα προγράμματα κατάρτισης...

Σε νέο γύρο γενναίας επιδότησης των επιχειρήσεων προσανατολίζεται και η «μεταρρύθμιση των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης (ALMP)», καθώς ο ανασχεδιασμός τους προβλέπει «σημαντικές επενδύσεις σε προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης, στον ιδιωτικό τομέα για άνεργους (απόκτηση εργασιακής εμπειρίας μέσω ορισμένου χρόνου αμειβόμενης πλήρους απασχόλησης), καθώς και ειδικά προγράμματα απασχόλησης για περιοχές μετάβασης (απολιγνιτοποίησης), περιοχές με προβλήματα αποβιομηχάνισης και περιοχές με μεγάλα ποσοστά εποχικής απασχόλησης». Και στο νέο σχέδιο, όπως και στο παρελθόν, οι επιχειρήσεις μέσω δημόσιων πόρων θα εξασφαλίζουν φθηνό έως και τζάμπα εργατικό δυναμικό, μέσα από διάφορα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας.

Παράλληλα, για να εγγυηθούν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στρώνουν το διάβα τους με κάθε είδους προνόμια και διευκολύνσεις, που ναρκοθετούν σε κάθε βήμα τις λαϊκές ανάγκες.

Μεταξύ άλλων προβλέπονται:

-- Φορολογικές υπεραποσβέσεις. Πρόκειται για μια ακόμη ενίσχυση στους επιχειρηματικούς ομίλους αναφορικά με την «προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και άλλες δράσεις της κυκλικής οικονομίας», καθώς και στον «ψηφιακό μετασχηματισμό παραγωγικών δραστηριοτήτων», και μάλιστα με υποδιπλασιασμό του χρόνου απόσβεσης του παγίου ή διπλασιασμό του ποσοστού ετήσιας απόσβεσης των επενδύσεων αυτών.

-- Προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων με «ειδικές ενισχύσεις για την προσέλκυση εμβληματικών επενδύσεων από διακεκριμένες οντότητες που ενισχύουν σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο». Επίσης, προωθείται η απλούστευση του θεσμικού πλαισίου για την επιχειρηματική δραστηριότητα.

-- Εφαρμογή των νέων κανονισμών πολεοδομικού σχεδιασμού, με ειδικό σχεδιασμό για ΑΠΕ, βιομηχανία, τουρισμό και υδατοκαλλιέργειες. Μάλιστα, η μεταρρύθμιση στοχεύει μεταξύ άλλων στην «προσέλκυση επενδύσεων σε υπεράκτιες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (υπεράκτιες ανεμογεννήτριες κ.λπ.), που θα αξιοποιήσουν το τεράστιο αιολικό δυναμικό της ελληνικής θαλάσσιας επικράτειας».

-- Συγχωνεύσεις - εξαγορές. Θέσπιση σειράς κινήτρων για να «ενθαρρυνθούν πολύ μικρές (κυρίως ατομικές), μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να συνεργαστούν ή να αξιοποιήσουν τα εργαλεία των συγχωνεύσεων ή των εξαγορών με στόχο τη δημιουργία αποτελεσματικότερων οικονομικών μεγεθών».

-- «Αναδιάρθρωση ιδιωτικών χρεών». Ουσιαστικά πρόκειται για τη χρηματοδότηση της εφαρμογής του νέου Πτωχευτικού Κώδικα (ψηφιακά συστήματα για την υποστήριξη «μηχανισμού έγκαιρης προειδοποίησης» αφερεγγυότητας ιδιωτικών χρεών κ.λπ.), που σηματοδοτεί ένταση των εκβιασμών και πλειστηριασμών για τα λαϊκά στρώματα, για επαγγελματίες ΕΒΕ.

-- «Ανάπτυξη κεφαλαιαγοράς» με στόχο την καλύτερη πρόσβαση επιχειρήσεων σε κεφάλαια.

-- Ενισχύσεις στους φαρμακοβιομήχανους. Προβλέπεται συμψηφισμός επιστροφών clawback με δαπάνες κλινικών μελετών, δαπάνες για Ερευνα & Ανάπτυξη ή επενδυτικές δαπάνες την περίοδο 2021 - 2023, καθώς και πολιτικές για τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης.

Ο τομέας της «πράσινης» ανάπτυξης απορροφά το μεγαλύτερο ποσό των επενδυτικών πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και συγκεκριμένα 6,026 δισ. ευρώ, γεγονός που καταδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ο ευρύτερος τομέας της Ενέργειας και η ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε αυτόν αποτελεί κρίσιμης σημασίας ζήτημα για το εγχώριο πολιτικό προσωπικό, σύμφωνα και με τις σχετικές πολιτικές κατευθύνσεις της ΕΕ.

Πιο συγκεκριμένα, ο στόχος της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης» υποδιαιρείται σε τέσσερις επιμέρους στόχους που αφορούν την «ενεργειακή μετάβαση», με προϋπολογισμό 1,2 δισ. ευρώ, την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων και τη χωροταξική μεταρρύθμιση (2,544 δισ. ευρώ), τις «πράσινες» μεταφορές (520 εκατ.), με τα νέα «πράσινα» εμπορεύματα που θα πληρώσουν χρυσάφι τα λαϊκά στρώματα, και ακόμα έναν μεγάλο τομέα «ομπρέλα» υπό τον τίτλο «αειφόρος χρήση των πόρων, ανθεκτικότητα στην κλιματική αλλαγή και διατήρηση της βιοποικιλότητας», με προϋπολογισμό 1,762 δισ. ευρώ.

Ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα της «ενεργειακής» μετάβασης αφορούν τη δημιουργία υποδομών αποθήκευσης Ενέργειας, την ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών και τις επενδύσεις στο σύστημα μεταφοράς ηλεκτρισμού, τη διασφάλιση πόρων του ειδικού λογαριασμού επιδότησης των ΑΠΕ κ.ά., όλα όσα εντάσσονται στον στόχο του κεφαλαίου για τη μετατροπή της χώρας σε «κόμβο» Ενέργειας για την ενιαία αγορά ηλεκτρισμού, στόχος που σηματοδοτεί και την παραπέρα ένταση των ανταγωνισμών που πληρώνει ο λαός, πέρα από τη γιγάντωση της ενεργειακής φτώχειας, τις απολύσεις και τις θέσεις εργασίας χωρίς δικαιώματα, όπως δείχνει η περίπτωση της Δυτ. Μακεδονίας.

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο υποστόχο, για την κτιριακή αναβάθμιση, ένα μεγάλο ποσό, πάνω από 1 δισ. ευρώ, απορροφούν τα προγράμματα «εξοικονομώ κατ' οίκον», οι αστικές αναπλάσεις που περιλαμβάνουν το θαλάσσιο μέτωπο της Αττικής, τη Θεσσαλονίκη κ.λπ., με συνολικό προϋπολογισμό 475 εκατ. ευρώ, για τα «θέλω» των τουριστικών και άλλων ομίλων.

Σε ό,τι αφορά τις μεταφορές, ο σχεδιασμός προβλέπει την περαιτέρω ενίσχυση και ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης, με δημιουργία υποδομών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, προμήθεια ηλεκτρικών οχημάτων για τις δημόσιες μεταφορές κ.λπ.

Να σημειωθεί πως ανάμεσα σε άλλα προβλέπεται η χρηματοδότηση για «αναβάθμιση βιομηχανικών μονάδων τελευταίας πράσινης τεχνολογίας» και ταυτόχρονα η «ενίσχυση επενδύσεων μείωσης του αποτυπώματος CO₂ στην επιβατηγό ναυτιλία».

Σε αυτό το πλαίσιο, προαναγγέλλεται η «κατάρτιση αναλυτικού σχεδίου και μελέτης για τη σταδιακή ανανέωση του στόλου των επιβατηγών πλοίων της χώρας στο πλαίσιο του πράσινου μετασχηματισμού της οικονομίας».

Τέλος, ο τέταρτος υποστόχος, με τον εύηχο τίτλο «προστασία της βιοποικιλότητας», προβλέπει την εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου σε τομείς στρατηγικής σημασίας, όπως η διαχείριση των υδάτων, με τα έργα ΣΔΙΤ στην ύδρευση και την άρδευση να έχουν την τιμητική τους, προαναγγέλλοντας νέα χαράτσια για το λαό και συνολικά υπονόμευση των αναγκών του σε κρίσιμα έργα και υποδομές.

Εξίσου σημαντικός και αδρά χρηματοδοτούμενος είναι ο στόχος της «ψηφιακής μετάβασης», με συνολικό προϋπολογισμό 2,136 δισ. ευρώ, με τον οποίο επιχειρούνται περαιτέρω ανάπτυξη και εκσυγχρονισμός των κρατικών ψηφιακών συστημάτων, η ψηφιακή συνδεσιμότητα των επιχειρήσεων. Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά έργα αποτελούν η ανάπτυξη δικτύου μικροδορυφόρων (161 εκατ. ευρώ), η ανάπτυξη δικτύου Πέμπτης Γενιάς (5G) σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους (130 εκατ. ευρώ), η ψηφιοποίηση των κρατικών αρχείων (575 εκατ. ευρώ) και ο ψηφιακός μετασχηματισμός των επιχειρήσεων (375 εκατ. ευρώ).

Και εδώ είναι φανερό ότι η προτεραιότητα είναι οι «ανάγκες» των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ ο «ψηφιακός μετασχηματισμός» του αστικού κράτους αφορά την αποτελεσματικότερη και αμεσότερη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Με το βλέμμα στραμμένο κυρίως στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση είναι το Σχέδιο στον τομέα της Παιδείας, μιλώντας για επιτάχυνση της εφαρμογής του σχετικού νόμου που ψηφίστηκε στο τέλος του 2020 και έφερε τη σφραγίδα των σχετικών προτάσεων του ΣΕΒ. Μάλιστα κάνει λόγο για ενίσχυση των Σχολών Μαθητείας του ΟΑΕΔ, τα πτυχία των οποίων όμως υποβάθμισε με τον συγκεκριμένο νόμο, και η ενίσχυση θα επέλθει λέει με τον ανασχεδιασμό των προγραμμάτων σπουδών τους, με τη συμβολή των εργοδοτών!

Παράλληλα, προτείνει ένα πρόγραμμα κατάρτισης σε νέες δεξιότητες («ψηφιακές», «πράσινες» και «ήπιες») για το εργατικό δυναμικό της χώρας, μιλώντας ειδικότερα για ανέργους του ΟΑΕΔ και ανακυκλώνοντας το ιδεολόγημα ότι για την ανεργία φταίει τάχα το ότι δεν αντιστοιχούνται οι υπάρχουσες δεξιότητες με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Στο ίδιο πλαίσιο γίνεται λόγος για σύσταση Εθνικού Συμβουλίου για τις Δεξιότητες.

Ρυθμίσεις περιλαμβάνονται και για την Ανώτατη Εκπαίδευση, με κοινή συνισταμένη τη μεγαλύτερη διασύνδεση των ιδρυμάτων με τις «ανάγκες» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ετσι, γίνεται λόγος για «ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας, στο πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών των επιχειρήσεων», ενίσχυση της «εξωστρέφειας» των Ιδρυμάτων, που παραπέμπει σε αντιγραφή ανάλογων αναδιαρθρώσεων από Ιδρύματα του εξωτερικού, με την επισήμανση ότι τα επιμέρους προγράμματα για τα ΑΕΙ προϋποθέτουν «ως επί το πλείστον πρόσθετη χρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα» (επισκέπτες καθηγητές που αναπτύσσουν νέα συγχρηματοδοτούμενα με τον ιδιωτικό τομέα ερευνητικά προγράμματα, συγχρηματοδοτούμενα διδακτορικά συνδεδεμένα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας κ.ά.).

Τέλος, επανέρχεται το θέμα της «παιδαγωγικής επάρκειας», με το νέο όνομα «Πιστοποιητικό Εκπαιδευτή», που κατά την κυβέρνηση θα πρέπει να είναι εκτός πτυχίου, αποσυνδέοντας παραπέρα το πτυχίο από το επάγγελμα.