Ο Ιωσήφ Φουσέ (1763-1820), που εκπαιδεύτηκε σε θρησκευτικά σεμινάρια, φανατικός Ιακωβίνος της Γαλλικής Επανάστασης, στην αρχή, δούκας του Οτράντο και λυσσαλέος μοναρχικός μεταγενέστερα και υπουργός της Αστυνομίας σε αλληλοδιαδεχόμενα καθεστώτα, υπήρξε διαχρονικό σύμβολο των δολοπλοκιών, των μηχανορραφιών των μυστικών υπηρεσιών της εποχής του, του ομαδικού χαφιεδισμού και της παρακολούθησης των πάντων.

Στο σημερινό «σίριαλ» αποπροσανατολισμού που αναπτύσσεται αυτόν τον καιρό για την τρομοκρατία στη χώρα μας, με τις έξωθεν πιέσεις, τις διαψευδόμενες και επανερχόμενες λίστες, τις διαπλοκές, τις τριβές και τις αντιθέσεις μυστικών υπηρεσιών με το ίδιο υποτίθεται αντικείμενο, με τις δηλώσεις και αντιδηλώσεις πρώην επίσημων προσώπων, με τις διαβεβαιώσεις ότι τους «ακουμπούσαμε» αλλά δεν τους πιάναμε, με τις «ορφανές βόμβες» χωρίς ταυτότητα προέλευσης, με σενάρια χαμηλής ποιότητας αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο Ιωσήφ Φουσέ θα τα είχε χαμένα!

Το βέβαιο και εξαιρετικά επικίνδυνο είναι ότι σε καιρούς εξαιρετικά κρίσιμους για τα εθνικά θέματα, αλλά και για την οικονομική κατάρτιση και τις κοινωνικές κατακτήσεις, αλλά και τις εντεινόμενες πιέσεις υποταγής στους μεγάλους επικυρίαρχους, ανασύρονται ύποπτα σενάρια ως προς την προέλευση, τις επιδιώξεις και τις προοπτικές, αλλά και τόσες εκδοχές, όσες συνόδευαν το έξοχο παλιό κινηματογραφικό έργο: «Οι εφτά Σαμουράι»...