Η κατάθεση της σκέψης του καθενός ή της καθεμιάς μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» στην κατεύθυνση της καλύτερης επεξεργασίας των Θέσεων του 21ου Συνεδρίου είναι και καλοδεχούμενη και αναγκαία.

Καλοδεχούμενη γιατί με τον τρόπο αυτό πετυχαίνουμε μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες, οργανωμένων και μη, να φωτίσουμε πλευρές οι οποίες θα πάνε ένα βήμα παραπέρα το κίνημα έχοντας αποτυπώσει και τις διαθέσεις αλλά και τις ανάγκες του κόσμου που μας περιστοιχίζει, τις οποίες λαβαίνουμε σοβαρά υπόψη μας.

Αναγκαία γιατί ένα κόμμα που δεν του αποδόθηκε τυχαία ο τίτλος οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δεν θα μπορούσε να επεξεργαστεί τις Θέσεις του ξεκομμένα από αυτούς τους πραγματικά υπέροχους από κάθε άποψη ανθρώπους, οι οποίοι στέκονται δίπλα μας, αγωνίζονται μαζί με μας και μας περιβάλλουν με την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα ήμασταν σαν ένα ακόμα κόμμα απ' τον σωρό, ξεκομμένο απ' τις ανάγκες του ίδιου του λαού.

Το ζητούμενο όμως από μια πλατιά συζήτηση, όχι μόνο απ' το 21ο Συνέδριο, αλλά από κάθε Συνέδριο, δεν είναι η ανάλυση τυχόν λαθών ή παραλείψεων οργανωτικού χαρακτήρα. Αυτό δεν ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο κατά τη γνώμη μου τους οπαδούς, φίλους και όποια άλλη σχέση εν πάση περιπτώσει έχουν με το Κόμμα και τις οργανωμένες δυνάμεις. Απόδειξη; Το ότι επέλεξαν να είναι εκτός οργανωμένης δύναμης προσφέροντας από άλλη θέση αυτό που μπορούν και αυτό που προσφέρουν είναι πολύ σημαντικό.

Είναι κι άλλοι λόγοι για τους οποίους δεν δημοσιεύουμε ότι να 'ναι αλλά δεν είναι της παρούσης να τους αναλύσουμε, κατανοητό νομίζω.

Ενδιαφέρει όμως η παραπέρα επεξεργασία της ανάλυσης για το παγκόσμιο γίγνεσθαι, η σχέση της Ελλάδας και ο ρόλος που αυτή διαδραματίζει όντας στο ίδιο ιδεολογικό στρατόπεδο με τις μεγάλες χώρες του καπιταλισμού.

Ενδιαφέρει αν η ιδεολογία μας αποτυπώνεται στην καθημερινότητα της δουλειάς μας, αν απαντάει στα σύγχρονα προβλήματα, αν χαράζει προοπτική η οποία έχει στοχοπροσήλωση το χτίσιμο μιας ανώτερης κοινωνίας.

Ενδιαφέρει αν δεν τα μεταθέτει όλα στο απώτερο μέλλον αλλά παράλληλα με τον στρατηγικό της στόχο παλεύει για τη βελτίωση της καθημερινότητας και των συνθηκών ζωής του λαού αποσπώντας επιμέρους κατακτήσεις.

Οι παρατηρήσεις οργανωτικού χαρακτήρα, όσο καλές και ορθές να είναι, με όποια πληρότητα και αν αυτές διατυπώνονται, ακόμα και αν πηγάζουν απ' τις καλύτερες των προθέσεων, εφόσον αφορούν οργανωτικά ζητήματα ο χώρος στον οποίο πρέπει να συζητιούνται είναι μέσα στα Οργανα.

Από αυτή δε τη σκοπιά, εντύπωση προκαλεί τοποθέτηση στελέχους της Αιτωλοακαρνανίας που θεώρησε οργανωτική αδυναμία το ότι επιδιώχθηκε από το Κόμμα να ανατεθεί η πρωτοβουλία σε παράρτημα του Σωματείου Συνταξιούχων προκειμένου να γίνει κινητοποίηση σε μέρα πανελλαδικής δράσης για την Υγεία, για τις ελλείψεις του Κέντρου Υγείας της περιοχής, χωρίς, όπως τονίζει κριτικάροντας στο άρθρο του σε «Ριζοσπάστη» της Πέμπτης, να αξιοποιήσουμε τους δύο Αγροτικούς Συλλόγους όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις μας, όπως έλεγε το κείμενό του για τις Θέσεις.

Στην εν λόγω περίπτωση βεβαίως αυτό δείχνει και την ορθότητα της επιλογής του Κόμματος να μπει μπροστά αυτός που έχει πιο άμεση σχέση με το πρόβλημα και όχι μικροκομματικά ο τάδε ή ο δείνα μόνο και μόνο επειδή είναι δικός μας.

Ετσι, χωρίς να κατανοεί ότι όλοι είναι εν δυνάμει συνταξιούχοι και όχι μόνο λόγω ηλικίας αλλά ανά πάσα ώρα και στιγμή, είτε είσαι αγρότης είτε είσαι φανοποιός, όπως ήμουν εγώ, είτε από οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα.

Δείχνει όμως και κάτι άλλο: Τη δουλειά που χρειάζεται ακόμα να γίνει προκειμένου τα μέλη και τα στελέχη μας να κατανοήσουν ζητήματα τακτικής και στρατηγικής συνεργασιών και αξιοπιστίας απέναντι στις εν δυνάμει συνεργαζόμενες κοινωνικές δυνάμεις.

Δεν κάνω τσαλαβούτημα στα του οίκου άλλης Οργάνωσης ούτε προσωπική κριτική σε κανέναν.

Αμα όμως βρεθείς με τη θέλησή σου κρεμασμένος στα μανταλάκια του περιπτέρου, τότε, δίνεις το δικαίωμα σε δημόσια κριτική.

Από μια δημόσια ανακοίνωση εκτεθειμένη στη δημόσια κριτική, πήρα το ερέθισμα να διατυπώσω κοντά στα άλλα και ορισμένες γενικότερες παρατηρήσεις.

Γενικά μιλώντας να αναφέρω ότι η διαφοροποίηση από απόφαση του Κόμματος και ταυτόχρονα δημοσιοποίηση μέσα από τη δημόσια διαβούλευση, όπως καλή ώρα τώρα στην εφημερίδα, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη λαθεμένος χειρισμός και αυτό είναι το καλό σενάριο.

Η φόρα παρτίδα κριτική των αποφάσεων Οργάνων, μόνο ως αποτέλεσμα μακρόχρονης νομιμότητας να το πω; Οπως και να 'χει, είναι λαθεμένος χειρισμός.

Το κακό σενάριο είναι όταν με τη δημοσιοποίηση κειμένου με αφορμή τέτοιες διαδικασίες στέλνεις χωρίς να το θες μηνύματα τα οποία θα γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από κακόβουλους παραλήπτες στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον.

Γενικά πάντα μιλώντας λέω ότι άμα ένα λάθος οργανωτικού χαρακτήρα γίνει από ένα δόκιμο μέλος, για παράδειγμα, ή, ας μου το συγχωρήσει η ΚΝΕ, και εγώ από εκεί προέρχομαι, από ένα νέο και άπειρο μέλος της ΚΝΕ έχει πολύ μικρότερη βαρύτητα από ό,τι ένα στέλεχος πρώτης γραμμής του Κόμματος.

Ενα ζήτημα που αφορά καθαρά την πληρότητα των Θέσεων είναι, κατά τη γνώμη μου, η μη αναφορά στο κίνημα των συνταξιούχων.

Ενας χώρος που έχει να επιδείξει κατακτήσεις με οργανωμένη πάλη, με όρους κινήματος δηλαδή, όπως π.χ. τα όποια οφέλη πέτυχε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα των συνταξιούχων μέσα από πάμπολλες και σκληρές αναμετρήσεις τις οποίες έχει διεξαγάγει διαχρονικά απέναντι σε μια σειρά κυβερνήσεις, κάνοντας με συνέπεια πολιτικό, οικονομικό ιδεολογικό αγώνα, ταυτόχρονα.

Σαν χώρος οι συνταξιούχοι; Δυόμισι εκατομμύρια τον αριθμό, μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Σαν διακίνηση χρημάτων απ' τις συντάξεις; Στο 17% του ΑΕΠ.

Σαν προσφορά στο σύνολο του οργανωμένου κινήματος; Κάθε άλλο παρά αμελητέα, το ίδιο και σαν στόχοι πάλης που βάζει το κίνημα.

Με όλο ειλικρινά τον σεβασμό, είναι παράλειψη η μη αναφορά του χώρου αυτού στις Θέσεις του προσυνεδριακού διαλόγου.

Επειδή λοιπόν στη ζωή όπως και στο κίνημα τίποτα δεν μένει στάσιμο αν δεν δώσουμε παραπάνω προσοχή στο χώρο αυτό, θα μας προσπεράσουν οι εξελίξεις με δυσάρεστα αποτελέσματα.

Δεν αναφέρομαι στο οικονομικό αλλά στη δυνατότητα του κινήματος να θέτει στόχους πάλης που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Αναφέρομαι σε δημοσιεύματα τέτοιου τύπου, δεν αναφέρομαι στα ένθετα.

Καλή συνέχεια του προσυνεδριακού διαλόγου.