Στη Βουλή παριστάνουν ότι δίνουν τη ...«μητέρα των μαχών» ενάντια στο νομοσχέδιο, αλλά έξω από τη Βουλή, στα συνδικάτα και αλλού, δεν υπάρχει επιχείρημα της κυβέρνησης που να μην το υιοθετούν. Για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ο λόγος. Αφού την προηγούμενη βδομάδα, παραμονή της απεργίας, καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια, λέγοντας πως «όσο μαζική και να είναι, το νομοσχέδιο θα περάσει», και αφού οι εργαζόμενοι δεν τους έκαναν τη χάρη και απέργησαν μαζικά, επανήλθαν... Σε συνδικαλιστικές οργανώσεις που πλειοψηφούν (είτε μόνοι τους, είτε μαζί με την ΠΑΣΚΕ, όπως στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας), επέμεναν ότι «ο κόσμος δεν θέλει απεργία», σε συγχορδία με την κυβερνητική γραμμή απαξίωσης της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης. Αν είναι έτσι η ...«μητέρα των μαχών», εύκολα φαντάζεται κανείς το σενάριο που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του είτε μέσα είτε έξω από τη Βουλή: Αυταπάτες, μοιρολατρία, ηττοπάθεια και απογοήτευση, προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες στο κεφάλαιο και τα επιτελεία του. Βέβαια, δεν χρειάζεται κανείς να διαβάζει πίσω από τις ΣΥΡΙΖΑίικες λέξεις για να το καταλάβει. Οι ίδιοι ξεκαθαρίζουν ότι «δημιουργούνται τετελεσμένα που είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα ανατρέψει οποιαδήποτε κυβέρνηση», όπως έγραφε ένα από τα στελέχη τους στον Τύπο, προετοιμάζοντας το έδαφος της «καμένης γης» και ξεκαθαρίζοντας ότι τα περί «ξηλώματος» των αντιλαϊκών μέτρων είναι άλλη μια φάρσα, και μάλιστα ξαναπαιγμένη. Κάπως έτσι το τοπίο καθαρίζει για τους εργαζόμενους. Αν έχουν κάπου να «ακουμπήσουν» είναι στην οργάνωση της πάλης τους από «τα κάτω» σε γραμμή σύγκρουσης με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της. Στη γραμμή, δηλαδή, με την οποία έδειξαν τη δύναμή τους με δύο επιτυχημένες απεργίες σε ένα μήνα και άλλη μια να οργανώνεται για αύριο. Εκεί που πραγματικά μετριέται το δίκιο της εργατικής τάξης...