Αυτούς τους ...πόθους του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, να «καβαλήσει» το κίνημα και να τον κουβαλήσει έως το Μέγαρο Μαξίμου, αποκάλυψε ο Αλ. Τσίπρας και στη χτεσινοβραδινή του συνέντευξη στο STAR. Για τον ΣΥΡΙΖΑ το εργατικό - λαϊκό κίνημα και οι αγώνες του δεν είναι παρά το όχημα για την επάνοδό του στην κυβερνητική καρέκλα και θα ήταν ευχής έργον αν «όλοι μαζί» έβαζαν πλάτη στις επιδιώξεις του που ο ίδιος τις αναγορεύει σε «ιστορικό καθήκον» που απαιτεί τη συμπόρευση όλων!

Ο Αλ. Τσίπρας, αφού επιτέθηκε εφ' όλης της ύλης στον Κυρ. Μητσοτάκη, κατηγορώντας τον μεταξύ άλλων ότι στα Εργασιακά εξοφλεί γραμμάτια στον ΣΕΒ και σε όσους τον στήριξαν προεκλογικά, αφού υπερασπίστηκε το 8ωρο και τις εργασιακές σχέσεις που η δική του κυβέρνηση υπέσκαψε, αφού δεσμεύτηκε απέναντι στο κεφάλαιο ότι η δική του κυβέρνηση θα φροντίσει για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με «στήριξη της εργασίας», κατέληξε λέγοντας: «Δεν θα αφήσουμε σε χλωρό κλαρί τον κ. Μητσοτάκη. Το επόμενο διάστημα και μέσα και έξω απ' τη Βουλή θα προσπαθήσουμε (...) να κινητοποιήσουμε τους πολίτες για να διεκδικήσουν εναλλακτική προοπτική για τη χώρα».

Αξίζει να σημειώσουμε ότι μετά τον πρώην βουλευτή του Γ. Κυρίτση αλλά και αρθρογράφο της «Αυγής» που προχώρησαν στη σχετική παραδοχή, χτες ο Δ. Τεμπονέρας, μέλος της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ, έγραψε πως «Το "εργασιακό" νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή συμπεριλαμβάνεται στα νομοθετήματα εκείνα που έχουν τέτοιο κοινωνικo-οικονομικό αντίκτυπο που μετά την ψήφιση και εφαρμογή τους αλλάζει μια για πάντα το πεδίο ρύθμισης - εν προκειμένω η "αγορά" εργασίας. Δημιουργούνται τέτοια νομικού, οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα τετελεσμένα που είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα ανατρέψει οποιαδήποτε κυβέρνηση στο μέλλον».

Ολοι αυτοί είπαν με πιο καθαρό τρόπο αυτό που ο Αλ. Τσίπρας διακήρυξε απ' την πρώτη στιγμή της έναρξης της συζήτησης για τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, ότι δηλαδή η εκταμίευσή τους έχει προαπαιτούμενα που δεσμεύουν κάθε μελλοντική κυβέρνηση, ένα εκ των οποίων είναι και οι αντεργατικές ανατροπές.

Η παραδοχή αυτή υπηρετεί δύο στόχους του ΣΥΡΙΖΑ: Αφενός να καλλιεργήσει το άλλοθι για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής αν και όταν κληθεί στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης, όταν θα επικαλείται πάλι ότι τάχα κυβερνά «με το πιστόλι στον κρόταφο», αφετέρου ανανέωση της δέσμευσής του στο κεφάλαιο ότι θα συνεχίσει αγόγγυστα να υπηρετεί τα προτάγματά του.