«Με βεβαιότητα εκτιμούμε ότι στη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στην Υγεία - Πρόνοια, αλλά και των άλλων που απευθύνονται σε αυτές τις υπηρεσίες, υπάρχει έντονη και κοινή ανησυχία, για το πού πάνε τα πράγματα» είπε ο Γ. Νάνος, γραμματέας της Αχτίδας Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

«Πριν από χρόνια υποψιαζόμαστε τις εξελίξεις αυτές, την ιδιωτικοποίηση του χώρου, την εμπορευματοποίηση της Υγείας - Πρόνοιας, υπογράμμισε ο Γ. Νάνος. Σήμερα, συνέχισε, έχουμε πλέον την εφαρμογή και τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής αποτελούν μέρος του γενικότερου αντιλαϊκού τοπίου που οικοδομείται σήμερα. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι σήμερα απαιτείται μαζί με τη συζήτηση και τις εκτιμήσεις, ένταση της δράσης. Δράση που θα αποκρούει τα αντιλαϊκά μέτρα και παράλληλα θα διεκδικεί λύσεις σε αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, ώστε αυτές λύσεις, οι στόχοι πάλης, να ωφελούν τα πλατιά λαϊκά στρώματα».

Και ο Γ. Νάνος κατέληξε: «Ο στόχος για δημόσια, δωρεάν Υγεία - Πρόνοια στα πλαίσια ενός καθολικού - κρατικού και υποχρεωτικού κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος αποτελεί το σωστό στόχο πάλης του λαϊκού κινήματος. Η πολύπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ πιστεύουμε ότι θα ενισχύσει και το ίδιο το μαζικό κίνημα. Για τη δημιουργία των προϋποθέσεων αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών για βαθύτερες αλλαγές προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων».

Μετά την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα υποβλήθηκαν ερωτήσεις που περισσότερο ήταν έκφραση γνώμης και ακολούθησε ένας γόνιμος διάλογος με αμεσότητα.

«Υστερα από πολλά χρόνια το ΚΚΕ κάνει μια συγκέντρωση χωρίς όμως τη συμμετοχή όλων των φορέων. Κάποια άλλη φορά το ΚΚΕ θα έχει επαφή με όλα τα σωματεία και θα συζητήσει όλα αυτά τα προβλήματα;» ήταν η πρώτη παρατήρηση που κατέληξε σε ερώτηση.

«Η εικόνα που έχω, και είμαι βέβαιη γι' αυτήν παρόλο που δεν μπορώ να ξέρω τα πάντα, είναι ότι κι άλλα σωματεία έχουν συζητήσει είτε με στελέχη είτε με οργανώσεις του κόμματος. Και το θέμα δεν είναι να πάει ένας να ακούσει όλους. Το θέμα είναι να υπάρχει σταθερή επικοινωνία. Δε λέω ότι έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια. Πρέπει τα συνδικάτα να κάνουν και δική τους υπόθεση, πέρα από τις οργανώσεις που έχετε εσείς, να ανοίξουν αυτό το θέμα».

Στην ερώτηση για τις σκέψεις του ΚΚΕ σχετικά με τις πολύτεκνες οικογένειες, η Αλ. Παπαρήγα απάντησε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολύτεκνων οικογενειών ανήκουν στα λαϊκά στρώματα και ότι έχει θέσει πολλές φορές τα θέματά τους στη Βουλή και σε άλλα επίπεδα.

Νέοι κυρίως στην ηλικία έθεσαν το θέμα της ανεργίας των ΑμΕΑ και του αθλητισμού. «Το ποδόσφαιρο έγινε παραολυμπιακό άθλημα, υπογράμμισε κάποιος. Από την άλλη είχαμε ένα γηπεδάκι στη σχολή τυφλών στην Καλλιθέα, που το γκρέμισαν για να γίνει το νέο κτίριο και τώρα είμαστε στο έλεος του Θεού. Μας υποσχέθηκαν ότι η Παραολυμπιακή Επιτροπή πήρε απόφαση να φτιάξει ένα γήπεδο σε ένα χώρο που λειτουργεί θερινός κινηματογράφος και ο οποίος μάλλον δεν έχει αποχαρακτηριστεί ακόμα».

Κάποιος έθεσε το ζήτημα για το αν μπορεί να υπάρξει δράση στο χώρο των ΑμΕΑ με δεδομένη τη συμβιβασμένη λογική και πρακτική της ηγεσίας των ΑμΕΑ, η οποία πρότεινε να έχουν έσοδα 1,5% απ' τα επιδόματα των ΑμΕΑ.

«Θα δώσω μια συνολική απάντηση, όχι γιατί θέλω να αποφύγω αλλά γιατί πιστεύω ότι ο κάθε χώρος μπορεί να επιλέξει την ταχτική του. Σ' αυτό το θέμα δεν υπάρχουν εξάλλου και συνταγές για όλους τους χώρους. Οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας γνώριζαν ότι τα συνδικάτα ήταν σχολειά οργάνωσης της πάλης και ενότητας, με την έννοια ότι δρούσαν από κοινού άνθρωποι που είχαν κοινά συμφέροντα αλλά δεν είχαν ίδιες ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις. Πρέπει να πούμε ότι δεν είναι έτσι τα τελευταία χρόνια. Εγινε μια συστηματική προσπάθεια αυτοί οι φορείς να ενσωματωθούν μέσα στο σύστημα και να γίνουν οι βοηθοί της κυρίαρχης πολιτικής. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους ταυτόχρονα. Ο ένας τρόπος είναι αυτό που λέμε με τη διασφάλιση πλειοψηφιών που μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλιά. Υπήρξε όμως και ο άλλος τρόπος, της εξαγοράς. Ακόμα και η Βουλή παρεμβαίνει και φτιάχνει νόμους για τις μαζικές οργανώσεις. Λοιπόν, έγινε και με την εξαγορά και με το φόβο, με την απειλή. Αυτό είναι ένα ζήτημα, ένα θέμα που η μαζικοποίηση των φορέων και οι αγώνες μπορούν να φέρουν αλλαγές στους συσχετισμούς δύναμης. Δεν μπορείς να συμβιβαστείς με αυτό το θεσμικό πλαίσιο. Σου κανονίζει, αποφασίζει η Βουλή και λέει τις αρμοδιότητες του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Οι ίδιοι οι γονείς σε ένα σχολείο πρέπει να αποφασίζουν ποιο ρόλο θέλουν να αναθέσουν στο σύλλογο, πότε θα κάνουν αρχαιρεσίες, με τι εκλογικό σύστημα, αυτή είναι η δημοκρατία».

«Δεν μπορώ εγώ να πω πώς θα τα χειριστείτε, αλλά πρέπει ο ίδιος ο χώρος να το αντιμετωπίσει» υπογράμμισε η Αλ. Παπαρήγα και κατέληξε με το παράδειγμα των αγροτών: «Είδατε ότι στη συνάντηση που είχε το υπουργείο Γεωργίας με τους αγρότες, αυτοί που πήγαν και συναντήθηκαν και κάναν τη συζήτηση δεν είναι θεσμοθετημένοι φορείς. Ηταν επιτροπές αγώνα που βγήκαν μέσα από τη δράση και υποχρεώθηκε ο υπουργός Γεωργίας να τους δεχτεί. Ούτε η ΓΕΣΑΣΕ ήταν μπροστά ούτε η ΠΑΣΕΓΕΣ. Η κυβέρνηση πριν λίγα χρόνια έλεγε: «Δε σας δέχομαι, δε συζητάω δεν εκπροσωπείτε τίποτα». Εφτασαν όμως με τα μπλόκα, με τις δημοκρατικές διαδικασίες από κάτω να κατοχυρωθούν. Αύριο μπορεί κι αυτά να αλλάξουν μορφή. Υπάρχει ένα ζήτημα. Αυτό όμως ποιος μπορεί να το λύσει; Δεν το λύνει ούτε ένα κόμμα, ούτε πέντε άτομα. Αυτό πρέπει να λυθεί μέσα από τη μαζικοποίηση του αγώνα».