Σε αυτό συνηγορεί άλλωστε και η μετατροπή του συστήματος σε μιας νόσου καθώς, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ένα 16% του πληθυσμού διακόπτει, αναβάλλει ή παρατείνει τη θεραπεία του, ενώ ένα 11% δεν έλαβε τις θεραπευτικές ή/και διαγνωστικές εξετάσεις που χρειαζόταν κατά τον τελευταίο χρόνο. Ποιος είναι ο αυτουργός γι' αυτό το «παράλληλο έγκλημα»; Μα το κράτος που βασίζεται στη λογική «κόστους - οφέλους» και με βάση αυτό το κριτήριο κρατά κλειστά μεγάλα νοσοκομεία, όπως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Που αντί για την επίταξη του ιδιωτικού τομέα, θωρακίζει την κερδοφορία των ιδιωτών κλινικαρχών, συμβάλλοντας τελικά όχι στην προστασία του λαού αλλά στην ολοένα και μεγαλύτερη έκθεσή του σε μεγάλους κινδύνους για την υγεία και τη ζωή του. Αυτή είναι η ανεπανάληπτη ...«ικανότητα» της πολιτικής εμπορευματοποίησης της Υγείας, που όλες οι κυβερνήσεις ξεδιπλώνουν, με όλο και πιο τραγικά αποτελέσματα για τον λαό, αλλά «ευεργετικά» για τους ιδιώτες επιχειρηματίες της Υγείας.