Στο φόντο της ιδιωτικοποίησης του μοναδικού Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ), το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει 8 απολύσεις, μεταξύ τους και αυτή της τυφλής φιλολόγου που ήρθε στα 11 της στην Ελλάδα από την Αλβανία, και εκτός από τις δύο γλώσσες γνωρίζει Αγγλικά και Ισπανικά, διαθέτει πτυχίο Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ, γνώση γραφής Braille, συνολικά πληροί και με το παραπάνω όλα τα κριτήρια. Το θέμα μάλιστα έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ, ζητώντας την άμεση ανάκληση της απόλυσης, την απόδοση στην εργαζόμενη όλων των ημερομισθίων που έχει χάσει και την επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων που δεν ανανεώθηκε η σύμβασή τους φέτος. Οπως ανέδειξε το Κόμμα, «η στάση της διοίκησης του ΚΕΑΤ είναι ηχηρή απόδειξη πως οι διακηρύξεις της κυβέρνησης περί συμπερίληψης, πλουραλισμού, δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία, είναι κούφιες και υποκριτικές, μια βιτρίνα για την εργασιακή και κοινωνική περιθωριοποίηση που βιώνει η πλειονότητα αυτών των ατόμων».

Η ίδια η απολυμένη λέει στον «Ριζοσπάστη»:

«Οταν με προσέλαβαν πέρυσι τον Νοέμβρη να δουλέψω με τα παιδιά, μου είπαν να έχω στο μυαλό μου ότι τα πρόσωπα δεν αλλάζουν εύκολα στο ΚΕΑΤ, γιατί πρέπει να χτίζεται σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά που διδάσκεις, και ότι θα συνεχίσω να δουλεύω και μετά τη λήξη της σύμβασης. Τον περασμένο Ιούνη ρώτησα αν πρέπει να ψάξω για δουλειά, επειδή λήγει η σύμβασή μου, και μου δήλωσαν ότι είμαι απαραίτητη. Περίμενα να με ειδοποιήσουν, όταν ξαφνικά τον Οκτώβρη με ενημέρωσαν μέσω email ότι δεν υπάρχει ανάγκη στη δομή... Στο μεταξύ είχε προσληφθεί άλλος συνάδελφος με πλήρες ωράριο.

Το θέμα έφτασε στη Βουλή, όπου η κυβέρνηση αμφισβήτησε τα προσόντα μου, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορώ να διδάξω παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες. Ομως πέρυσι δίδασκα και σε αυτά τα παιδιά. Πού γράφει τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω; Με ποιο δικαίωμα με διασύρουν και λένε ψέματα για μια 27χρονη, ίσως την μοναδική τόσο νέα φιλόλογο που θέλει και μπορεί να δουλέψει με τα παιδιά που έχουν πρόβλημα ορατότητας όπως κι εγώ; Οταν μπορώ να αφουγκραστώ τις ανάγκες και τις δυσκολίες, να τους προσφέρω όσα κατέκτησα, να τους δείξω νέους δρόμους και να τα αντιμετωπίζω με τον τρόπο που θα ήθελα να αντιμετωπίζουν κι εμένα. Είναι άδικο για μένα, εγκληματικό για τα παιδιά με αναπηρία που χρειάζονται μόνιμο και επαρκές προσωπικό».