Σε ηλικία 99 ετών «έφυγε» από τη ζωή η αγωνίστρια της ΕΠΟΝ, η αλύγιστη κομμουνίστρια τα επόμενα δύσκολα χρόνια των διώξεων και της παρανομίας, μία από τις τελευταίες επιζήσασες των γυναικείων φυλακών Αβέρωφ, η συντρόφισσα Μαρία Δεμσερή - Σιδέρη.

Η μορφή της Μαρίας Σιδέρη θα μείνει χαραγμένη στο ντοκιμαντέρ για τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ, όπου αφηγείται τις συγκλονιστικές στιγμές αποχαιρετισμού των κρατουμένων στις φυλακές Αβέρωφ στις συντρόφισσές τους που έπαιρναν για εκτέλεση.

Τελευταία της δημόσια εμφάνιση ήταν τον περασμένο Οκτώβρη στην πρεμιέρα της παράστασης «Χορεύετε;», που είχε σαν θέμα την ανυποχώρητη στάση των γυναικών στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί, στο τέλος της παράστασης, με σεμνότητα και συγκίνηση μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους στιγμές της πολυκύμαντης ζωής της. «Κάθισα στη φυλακή 14 χρόνια. Με συλλάβανε 20 χρονώ. Με δικάσανε πεντάκις σε θάνατο παμψηφεί. Εμένα. Γιατί ήμουν ΕΠΟΝίτισσα, γιατί αγαπούσα τους κομμουνιστές, γιατί δεν υπέγραφα δήλωση μετανοίας. Πώς να δηλώσω ότι ήταν οι "κακοί"; Αφού τους έβλεπα, τους ζούσα, παλεύανε για τον κόσμο...».

Η ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τον θάνατο της Μαρίας Δεμσερή - Σιδέρη:

«Το ΚΚΕ αποχαιρετά με περηφάνια και σεβασμό την συντρόφισσα Μαρία Δεμσερή - Σιδέρη, που "έφυγε" από τη ζωή πλήρης ημερών, έχοντας κλείσει έναν μεγάλο και γεμάτο κύκλο ζωής, αδιάλειπτης δράσης και ανυποχώρητων αγώνων.

Η Μαρία Δεμσερή - Σιδέρη γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1923. Το 1943 εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και είχε ενεργή συμμετοχή σε όλες τις δραστηριότητές της ενάντια στη ναζιστική κατοχή. Αργότερα οργανώθηκε και στο ΚΚΕ. Συνελήφθη δύο φορές για τη δράση της, την πρώτη στις 5 Δεκεμβρίου 1946 και τη δεύτερη στις 7 Ιουλίου 1947, οπότε και καταδικάστηκε πέντε φορές σε θάνατο. Εμεινε στη φυλακή 14 χρόνια, περιμένοντας κάθε μέρα την εκτέλεσή της. Στις 23 Νοεμβρίου 1959 αποφυλακίστηκε με τα μέτρα ειρήνευσης. Το 1981 εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο "Ερμής" το πρώτο της βιβλίο, "Δεκατέσσερα Χρόνια", έργο βιογραφικό, που παρουσιάζει τη ζωή της από τη σύλληψη μέχρι και την απελευθέρωσή της, με εικονογράφηση από έργα δικά της, τα οποία φιλοτεχνήθηκαν κατά τη διάρκεια της πολύχρονης φυλάκισής της. Το 1992 παρουσίασε το δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο "Χρόνια Οδύνης". Ηταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1984.

Η συντρόφισσα Μαρία, μία από τις χιλιάδες των αλύγιστων της ταξικής πάλης, ήταν από τις τελευταίες επιζήσασες των φυλακών Αβέρωφ, υπεύθυνη της γυναικείας χορωδίας των κρατούμενων γυναικών. Υπήρξε σύζυγος του κομμουνιστή ποιητή Γιώργου Σιδέρη, με τον οποίο γνωρίστηκε ενώ ήταν κρατούμενος στις φυλακές της Αίγινας.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της».

Την σ. Μαρία Σιδέρη αποχαιρετά και η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, της οποίας ήταν μέλος, αναφέροντας πως «αποτελεί ηρωικό παράδειγμα στάσης και ήθους για ολόκληρες γενιές κομμουνιστριών και κομμουνιστών, μελών της ΚΝΕ».