Θλιβερός... Ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός που μπορεί να αποδοθεί στον Πρόεδρο της Κολομβίας.

Ισως θέλοντας να διασφαλίσει κάποια προσωπικά πολιτικά συμφέροντα ενόψει των επικείμενων γενικών εκλογών, ίσως υπό τις πιέσεις των ΗΠΑ, ίσως υπό τις πιέσεις της εγχώριας ολιγαρχίας και των πολυεθνικών που προσβλέπουν στην αποκλειστικά προς ιδίαν εκμετάλλευση των τεράστιων φυσικών πόρων της χώρας, ίσως... όλα αυτά μαζί.

Η ουσία είναι ότι με μία και μόνο απαράδεκτη αφορμή, μία ύποπτη αεροπειρατεία, καρατόμησε την ειρηνευτική διαδικασία, έδωσε ένα οριστικό τέλος και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στο «θάνατο», όπως ονόμασε και την επιχείρηση ανακατάληψης του ελέγχου του αποστρατικοποιημένου θύλακα. Ελεγχος που είχε δοθεί στις «Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας -Λαϊκός Στρατός» (FARC-EP) για να αρχίσουν οι συνομιλίες 3 χρόνια πριν. Ομως πια η κολομβιανή κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει τους εκπροσώπους των FARC-ΕΡ ως νομιμοποιημένους πολιτικούς αντιπροσώπους. Δεν αναγνωρίζει την οργάνωση με την οποία βρισκόταν σε διαπραγμάτευση για μία ενδεχόμενη συμφωνία ειρήνης και ενώ σχεδόν είχαν καταληχθεί οι όροι για την κατάπαυση του πυρός, που θα υπογράφονταν στις 7 Απρίλη.

Ισως τελικά ο Παστράνα να επιθυμεί να είναι ο ίδιος που θα καλέσει τελικά τις ΗΠΑ να επέμβουν και να μην αφήσει σε κανέναν άλλο αυτή τη «χαρά». Εστω και εάν με αυτόν τον τρόπο ξυπνά ο χειρότερος εφιάλτης για τη χώρα του.