Οι εικόνες λένε περισσότερα από ό,τι χίλιες λέξεις. Οσα λένε οι εικόνες του λευκώματος του καταξιωμένου ζωγράφου Γιώργου Ιωάννου «Η Αθήνα μέσα από καρτ ποστάλ του παρελθόντος», πολλές χιλιάδες λέξεις δε θα περιέγραφαν τόσο αποδεικτικά το ειδεχθές και διαρκές έγκλημα της πολιτείας κατά των αρχαίων και νεότερων μνημείων, της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, του φυσικού περιβάλλοντος, και, επομένως, κατά των συνθηκών ζωής του λαού της Αθήνας. Εγκλημα, το οποίο πρωτοάρχισε η βασιλεία του Οθωνα, συνεχίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, από τη δεκαετία του '50 γιγαντώθηκε, για να καταστεί σήμερα εφιάλτης, όχι μόνον της Αττικής, αλλά και όλης της Ελλάδας. Το λεύκωμα του Γ. Ιωάννου (κυκλοφόρησε από τον παλαιότατο εκδοτικό οίκο Ι. Σιδέρη) αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της καταστροφής, που υπέστη, όχι μόνον το πανώριο «κλεινόν άστυ» και ο μνημειακός πολιτισμός του, αλλά και η καθημερινή ζωή σ' αυτό ...που έγινε αβίωτη, πλέον. Ο Γ. Ιωάννου μεγάλωσε σε νεοκλασικό της οδού Αχαρνών. Παιδί, σκαρφαλωμένος σ' ένα δέντρο, το βλέμμα έφθανε στο Σαρωνικό κι αγκάλιαζε όλη την Αθήνα, την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό, τους λοφίσκους και τα βουνά της Αττικής. Με το κάλλος και το ανθρώπινο μέτρο της, θράφηκε ο ίδιος και η τέχνη του. Πονώντας με τη σταδιακή απώλεια του κάλλους και του μέτρου, άρχισε να συλλέγει, μανιωδώς, από όπου και αν ταξίδευε στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, καρτ ποστάλ, που εικόνιζαν μνημεία, τοπία, γειτονιές, δήμους και προάστια της Αθήνας και, γενικότερα, της Αττικής.

Η συλλογή του Γ. Ιωάννου αριθμεί περισσότερες από 4.000 έγχρωμες καρτ ποστάλ από την Αθήνα και την Αττική. Το λεύκωμά του περιλαμβάνει ένα μικρό, αλλά σημαντικότατο μέρος αυτής της συλλογής. Συγκεκριμένα, καρτ ποστάλ, οι οποίες, ξεκινώντας από το 1830 περίπου και φθάνοντας μέχρι το 1930 περίπου, αποτελούν μια γοητευτική «ξενάγηση» (και με εμπεριστατωμένες λεζάντες) στα θαύματα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε διάφορες φάσεις οικοπεδοποίησής της. «Ξενάγηση», που, εμμέσως, αποκαλύπτει το τεράστιο έγκλημα των εκάστοτε κυβερνώντων, που, με τους νόμους τους υπέρ των μεγάλων συμφερόντων, τις ημετερικές και πελατειακές τους σχέσεις, συνέτριψαν την ομορφιά και τερατοποίησαν πολεοδομικά και αρχιτεκτονικά την Αθήνα. Μπορεί να μην ξαναγίνεται αυτό που ήταν η Αθήνα και οι δήμοι της, η παραπέρα εκτρωματοποίησή τους, όμως, επιβάλλεται να σταματήσει.