«Αν ξεφύγουμε σε ένα δρόμο λαϊκισμού θα το πληρώσουμε και θα το πληρώσουμε πολύ σύντομα», έλεγε τις προάλλες φουρκισμένος ο υπουργός Εργασίας, που ως άλλος ενσυνείδητος ...ταμίας των επιχειρηματικών ομίλων υπερθεμάτιζε για τις «αυξήσεις» που προτείνουν στον κατώτατο μισθό, της τάξης του 3% έως 5%. Για να προσθέσει στο ίδιο απειλητικό ύφος ότι αν δοθεί μεγάλη αύξηση, «πολύ σύντομα θα έκλειναν επιχειρήσεις, θα έμεναν άνεργοι άνθρωποι και θα γινόταν μπούμερανγκ αυτή η απόφαση»! Και γδαρμένοι και δαρμένοι δηλαδή οι εργαζόμενοι: Από τη μια εκτεθειμένοι στην ακρίβεια και στην ενεργειακή φτώχεια, με την ακρίβεια να απογειώνει την απόσταση ανάμεσα στους πενιχρούς μισθούς και τις τιμές των βασικότερων προϊόντων, πόσο μάλλον από όσα έχουν πραγματικά ανάγκη. Και από την άλλη να εκβιάζονται ότι αν διεκδικήσουν αυξήσεις υψηλότερες από τις «αντοχές της οικονομίας», θα έχουμε απολύσεις και αύξηση της ανεργίας. Με άλλα λόγια, διάλεξε πώς θα εξαθλιωθείς: Αφραγκος από την ακρίβεια ή από την ανεργία; Ούτε το ένα ούτε το άλλο, είναι η απάντηση που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι, συμμετέχοντας μαζικά στην απεργία στις 6 Απρίλη. Ούτε για την ακρίβεια φταίει ο λαός, που την πληρώνει διπλή και τρίδιπλη, ούτε οι διεκδικήσεις και οι μισθοί τού φταίνε για την ανεργία, που είναι η άλλη όψη της σκληρής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος. Ολοι στην απεργία λοιπόν! Για να πάρουν ανάσα οι εργαζόμενοι και να κόψουν τη φόρα σε όσους τους κοροϊδεύουν και τους προκαλούν.