Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του και ο Θάνος Ξηρός, μέλος της ομάδας συγγραφής του σεναρίου. Με δυο λόγια από καρδιάς απευθύνθηκε στους νεολαίους που παρευρίσκονταν στην εκδήλωση. Αναφέρθηκε στον τρόπο που εργάστηκε η ομάδα, σε στιγμές των γυρισμάτων, αλλά και στο πώς υποδέχθηκε ο κόσμος την ταινία, όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους της χώρας, λίγα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, ύστερα από τα δύσκολα χρόνια και τους αγώνες που είχαν προηγηθεί.

Στην ομιλία του ο Στρ. Δουνιάς σημείωσε μεταξύ άλλων: «Το γαρύφαλλο του Νίκου Μπελογιάννη παραμένει πάντα στην καρδιά μας. Η δράση του πρέπει να μας παρακινήσει να εντείνουμε την προσπάθειά μας ώστε να είμαστε και μαχητές της πράξης, και της σκέψης, και της γνώσης. Αποτελεί, άλλωστε, απαίτηση των καιρών, καθώς το καπιταλιστικό σύστημα εκσυγχρονίζει και εμπλουτίζει διαρκώς το ιδεολογικό - πολιτιστικό - προπαγανδιστικό του οπλοστάσιο.

Ας σκεφτούμε το πλέον πρόσφατο παράδειγμα, τον οχετό αντικομμουνισμού που έχει ξεχυθεί απ' όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, διεθνώς αλλά και στη χώρα μας, που φτάνει στο σημείο να στρέφεται ακόμα και εναντίον καλλιτεχνών που δεν τους κάνουν τη χάρη να διαγράψουν τα δολοφονικά πεπραγμένα και τις ευθύνες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Οι απαιτήσεις, λοιπόν, μεγαλώνουν. Γι' αυτό και οφείλουμε να προσπαθούμε να γινόμαστε πολύπλευροι, να συνδέουμε την επαναστατική θεωρία με την επαναστατική πράξη, να εμπλουτίζουμε τη θεωρία με τη μελετημένη πείρα της πράξης.

Επομένως και με το βιβλίο, και με την κατάκτηση της επιστήμης που σπουδάζει ο καθένας και η καθεμιά, και με τη γνώση της Ιστορίας και στη διαδήλωση, και στον φοιτητικό σύλλογο, στο σωματείο, και στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, και με μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά για κάθε άνθρωπο.

Οπως έγραψε ο Μπελογιάννης, "αντλείς απέραντες κι ανεξάντλητες δυνάμεις από την πίστη σου στο Κόμμα και στη νίκη".

Κι έτσι ακόμα και αν, ορισμένες φορές, βλέπουμε μπροστά μας να υψώνονται βουνά, έχουμε τη δύναμη, τα εφόδια - τη θεωρία, την επαναστατική στρατηγική του Κόμματός μας, την έμπνευση απ' τη θυσία των Μπελογιάννηδων που γεννά το Κόμμα μας - για να προχωρήσουμε μπροστά, βαδίζοντας στον ίδιο δρόμο, για ν' ανθίσει το γαρύφαλλο της νιότης, της ελπίδας, της επανάστασης».