Χρόνια τώρα η 9η Μάη έχει γίνει ...λαστιχένιο μπαλάκι. Από τη μια η ΕΕ την έχει βαφτίσει «Μέρα της Ευρώπης», ενώ τελευταία έχουν ξεκινήσει συζητήσεις ώστε τη μέρα αυτή να καθιερωθεί ενιαία διεξαγωγή των ευρωεκλογών στα κράτη - μέλη. Δίνει τα ρέστα της έτσι στη - μάταιη - προσπάθεια να «θαφτεί» το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το καθοριστικό χτύπημα στο τέρας του ναζισμού το έδωσε η ΕΣΣΔ, με τους 20 εκατομμύρια νεκρούς, υποχρεώνοντας τη Γερμανία σε συνθηκολόγηση στις 9 Μάη 1945. Από κοντά στο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας στέκεται η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, που με κάθε είδους φιέστες προσπαθεί να συσχετίσει την εποποιία του σοβιετικού λαού με τα σημερινά συμφέροντα και τις επιδιώξεις της ρωσικής αστικής τάξης και - στη συγκεκριμένη περίοδο - με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Παρά τους διαφορετικούς δρόμους, ο προορισμός είναι ίδιος: Να κρύψουν ότι η Αντιφασιστική Νίκη δείχνει πως οι λαοί έχουν την δύναμη να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, όταν το αποφασίσουν. Οτι οι νίκες της ΕΣΣΔ εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας εδράζονταν στην ανωτερότητα της σοσιαλιστικής κοινωνίας, η οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα να δέχεται τόνους λάσπης και αντικομμουνισμού από τα αστικά επιτελεία εκατέρωθεν. Οτι, τελικά, η κοινή μήτρα που γεννάει ιμπεριαλιστικούς πολέμους, εκατόμβες νεκρών, φτώχεια και προσφυγιά, που θρέφει τον ναζισμό - φασισμό, είναι το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, που η δυσωδία του δεν μπορεί να κρυφτεί με τίποτα.