Σε ένα γκρίζο τοπίο, γεμάτο στάχτη και κορμούς δέντρων που καπνίζουν ακόμα, έχει μετατραπεί ένα μεγάλο τμήμα του παραδοσιακού ελαιώνα της Αμφισσας, που αποτελεί τμήμα του Δελφικού τοπίου, οδηγώντας σε απόγνωση δεκάδες ελαιοπαραγωγούς και κτηνοτρόφους. Είναι το αποτέλεσμα της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε νωρίς το μεσημέρι της Δευτέρας 4 Ιούλη και δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα, με ισχυρές εναέριες και επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Στο έδαφος που διαμόρφωσε η δασοκτόνα πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, με την έλλειψη μέτρων πρόληψης και αντιπυρικής προστασίας και τις τραγικές ελλείψεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας σε προσωπικό και μέσα, η φωτιά κινήθηκε ανεξέλεγκτα προς διάφορες κατευθύνσεις, προκαλώντας τεράστια καταστροφή. Υπολογίζεται ότι έκαψε 15.000 στρέμματα, ανάμεσά τους δεκάδες χιλιάδες ελαιόδεντρα, με την καταστροφή να είναι ανάλογη με αυτή που είχε προκαλέσει στον ελαιώνα η φωτιά του 2013.

Επίσης, σταβλικές εγκαταστάσεις, ζωοτροφές, μηχανήματα και εξοπλισμός χιλιάδων ευρώ έγιναν στάχτη, ενώ χάθηκαν χιλιάδες στρέμματα βοσκότοποι σε μία άγονη και ξερική περιοχή. Τα κτήματα ανήκουν κυρίως σε μικροϊδιοκτήτες και στις περισσότερες περιπτώσεις προσφέρουν ένα συμπλήρωμα στο εισόδημα μιας οικογένειας.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες στη νοτιοανατολική Φωκίδα, συνοδεύοντας κλιμάκια του ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή εκδήλωσης της πυρκαγιάς βρέθηκαν στο πλευρό του λαού της περιοχής και συμμετείχαν με κάθε τρόπο και μέσο στην προσπάθεια κατάσβεσης.

Συνομιλήσαμε με παραγωγούς της περιοχής για τις επιπτώσεις της φωτιάς, την οργάνωση της διεκδίκησης, αλλά και τον κίνδυνο πολλά κτήματα που κάηκαν να μην ξανακαλλιεργηθούν.

Ενας από τους ελαιοκαλλιεργητές της περιοχής που υπέστησαν ζημιά είναι ο Ευθύμιος Μαρούτσος, ο οποίος είχε υποστεί μεγάλη ζημιά και στη φωτιά του 2013. Σήμερα είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου «Αρισταίος», που δημιουργήθηκε από ελαιοκαλλιεργητές που είχαν χάσει τα κτήματά τους από τη φωτιά του 2013.

«Η καταστροφή και αυτήν τη φορά είναι μεγάλη, σχεδόν ανάλογη με αυτήν του 2013. Εμείς ως Σύλλογος θα συνεδριάσουμε για να δούμε πώς θα κινηθούμε τις επόμενες μέρες. Αμεσο είναι να γίνει καταγραφή των ζημιών και να ξεκινήσει η αποζημίωση των πληγέντων, χωρίς αποκλεισμούς και για το 100% της ζημιάς ανά δέντρο», μας αναφέρει. Σημειώνει επίσης ότι το 2013 οι αποζημιώσεις που δόθηκαν δεν ήταν αντίστοιχες του μεγέθους των ζημιών, ενώ ένα μεγάλο μέρος πληγέντων αποκλείστηκαν, εξαιτίας μιας σειράς όρων και προϋποθέσεων.

Εκτός όμως από τις αποζημιώσεις για τις ζημιές, επισημαίνει, είναι απαραίτητο να αναπληρωθεί και το χαμένο εισόδημα, και παράλληλα να στηριχθεί η επανακατασκευή των καμένων κτισμάτων. «Αρκετοί παραγωγοί, όπως και εγώ, σε αυτήν τη φωτιά χάσαμε και νέα δέντρα, που τα είχαμε φυτέψει το 2013 και πλέον περιμέναμε να αρχίσουμε να παίρνουμε καρπό», αναφέρει και προσθέτει: «Πλέον, με το κόστος να έχει εκτιναχθεί, υπάρχει κίνδυνος να μην ξανακαλλιεργηθούν κτήματα που κάηκαν».

Ενας από τους πληγέντες ελαιοπαραγωγούς της φωτιάς του 2013 που δεν πήραν αποζημίωση, καθώς η ζημιά που υπέστη ήταν μικρότερη του 30% της συνολικής καλλιέργειας, ήταν ο Γιάννης Δημητρίου, αγρότης από το Σερνικάκι Φωκίδας και μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Συλλόγου «Αρισταίος». «Το 2013 η συντριπτική πλειοψηφία των πληγέντων κόπηκε από τα κριτήρια του ΕΛΓΑ. Για να μη γίνει αυτό και τώρα, θα πρέπει να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε συλλογικά. Να συντονιστούμε όλοι οι πληγέντες και με τη στήριξη των υπόλοιπων κατοίκων να διεκδικήσουμε αποζημιώσεις για όλους στο 100% της ζημιάς, να στηριχθεί το εισόδημά μας και να μπορέσουμε να ξαναφτιάξουμε τα κτήματα».

Απόλυτη καταστροφή σε εγκαταστάσεις, μηχανήματα, εξοπλισμό και ζωοτροφές αξίας δεκάδων χιλιάδων ευρώ υπέστη η οικογένεια του Παναγιώτη, όταν η φωτιά μπήκε μέσα στις σταβλικές εγκαταστάσεις που διατηρεί βόρεια της Ιτέας. Ευτυχώς, την τελευταία στιγμή κατάφεραν να σώσουν το μικρό κοπάδι από πρόβατα που έχουν.

«Χάσαμε τα πάντα. Το μαντρί κάηκε, το αρμεκτήριο - που μόλις το είχαμε πάρει, πληρώνοντας 5.000 ευρώ - κάηκε. Το τρακτέρ, το αγροτικό, το φορτηγάκι κάηκαν. Το σπιτάκι που είχα εδώ κάηκε, μαζί με τα πράγματα μέσα. Αλλος εξοπλισμός που υπήρχε εδώ πριν την αποθήκευση του γάλακτος κάηκε. Εκατοντάδες μπάλες τριφύλλι και σχεδόν 8 τόνοι καρπός, που μόλις είχαμε αγοράσει, πάνε κι αυτά. Οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις καταστράφηκαν. Μόνο τα ζώα μας έμειναν. Αλλά κι αυτά γλίτωσαν από τη φωτιά και κινδυνεύουν να ψοφήσουν από τον ήλιο και την πείνα. Το μαντρί κάηκε, η σκεπή, και κάθονται μες στον ήλιο. Αν δεν γίνει έλεγχος δεν μπορώ να τη φτιάξω. Ζωοτροφές κάηκαν, τι να τα ταΐσω; Σε λίγο θα βγει και απαγορευτικό για βόσκηση στο δάσος που κάηκε», μας λέει ο Παναγιώτης, που προσπαθεί να κρατήσει στη ζωή τα ζώα ανάμεσα στα αποκαΐδια. Και συμπληρώνει:

«Ποιος θα μας αποζημιώσει για όλα αυτά που χάσαμε; Τα έχουμε μάθει τα τερτίπια με τον ΕΛΓΑ και τους όρους που βάζουν για να μην αποζημιώνουν τίποτα στο τέλος. Ποιος θα μας αποζημιώσει για τα μηχανήματα και τον εξοπλισμό; Πώς θα αγοράσουμε ζωοτροφές; Μίλησα με γνωστό μου στη Βόρεια Εύβοια και μου είπε τι γίνεται εκεί. Θα πρέπει και εμείς να βγούμε να φωνάξουμε και να διεκδικήσουμε. Να μην περάσει έτσι αυτό».