Εκτός από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τους ενεργειακούς ανταγωνισμούς, αναφέρεται ότι η σημασία της Αλεξανδρούπολης αναβαθμίζεται και «σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του ιστορικού ρόλου της Τουρκίας ως του νοτιοανατολικού σημείου αναφοράς της συμμαχίας», επειδή «το ΝΑΤΟ χρειάζεται νέες διαδρομές από τον νότο για να επιδείξει την ισχύ του έναντι της Ρωσίας και της Κίνας, καθώς και οι δύο έχουν διεισδύσει στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα».

Το άρθρο απαριθμεί μια σειρά προτερήματα της Αλεξανδρούπολης, προσθέτοντας ότι σήμερα «πρέπει επειγόντως να γίνουν περισσότερα για να αξιοποιηθεί η σημαντική δυναμική» της με άμεση επέκταση των αγωγών TAP και IGB, διερεύνηση της δυνατότητας αντιστροφής βαλκανικών αγωγών, ανάπτυξη «πρόσθετης ελληνικής δυνατότητας» για τροφοδοσία των αγωγών με εισαγόμενο LNG κ.λπ.

Προτείνεται επίσης μία «αναγκαία σειρά ενεργειών για να υπογραμμιστεί η στήριξη των ΗΠΑ» και να προωθηθείη «εκμετάλλευση του άφθονου φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου ως άμεσου υποκατάστατου των ρωσικών προμηθειών στην Ευρώπη», με διορισμό ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για να συμβάλει στις προσπάθειες αξιοποίησης και του ισραηλινού - αιγυπτιακού αερίου προς την ΕΕ, καθώς και «να εμβαθύνει στην αμυντική πλευρά».

Δεν παραλείπεται τέλος να τονιστεί ότι «η Ουάσιγκτον θα πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι η επικείμενη σύμβαση ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης θα ανατεθεί σε μια αμερικανική εταιρεία. Τόσο για να αποτραπεί η ρωσική επικράτηση στον διαγωνισμό, όσο και για να καθησυχάσει τους συμμάχους ότι οι ΗΠΑ παίρνουν μέτρα απέναντι στον αυξανόμενο έλεγχο της Μόσχας και του Πεκίνου σε υποδομές ζωτικής σημασίας σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη».