Μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι αποχαιρέτησαν την Κυριακή τον σύντροφο Γιώργο Λούμα, ο οποίος «έφυγε» πρόωρα και απροσδόκητα από τη ζωή το βράδυ της Παρασκευής 28 Οκτωβρίου, σε ηλικία 67 ετών.

Στην πολιτική του κηδεία παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέα της ΕΠ Θεσσαλίας. Με λίγα λόγια αποχαιρέτησαν τον σύντροφο Γ. Λούμα ο Γιώργος Χαρίτος, μέλος της ΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, ο Θωμάς Κατσούλας, μέλος του ΓΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ, και ο γιος του, Δημήτρης Λούμας, μέλος της ΤΕ Μαγνησίας του Κόμματος.

Αποχαιρετώντας τον σύντροφο ο Γ. Χαρίτος αναφέρθηκε στο βιογραφικό του και είπε τα εξής: «Το 1976 προσλαμβάνεται στο εργοστάσιο του Χανδρή στον Βόλο. Εκεί αναπτύσσει σημαντική συνδικαλιστική δράση, ενώ έναν χρόνο μετά οργανώνεται στο ΚΚΕ. Πρωτοπόρος εργάτης, δένεται στενά με τους συναδέλφους του, κατακτάει στην πράξη τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη τους. Δεσμοί που δεν κόπηκαν ούτε όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, καθώς και τότε πάσχιζε δραστήρια για την οικονομική ενίσχυση του Κόμματος.

Με την ολοκλήρωση της θητείας του, τον Μάη του 1980, εκλέγεται αμέσως αναπληρωτής Γραμματέας στην ΚΟΒ Χανδρή και Γραμματέας της έναν χρόνο αργότερα, το 1981.

Το 1982, με τη δημιουργία Βιομηχανικής Αχτίδας στην Οργάνωση Μαγνησίας, προσλαμβάνεται στο καθοδηγητικό όργανο της Αχτίδας, ενώ λίγο αργότερα εκλέγεται μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής.

Τον ίδιο χρόνο εκλέγεται μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του επιχειρησιακού σωματείου, αναπτύσσοντας πλούσια συνδικαλιστική δράση για πολλά χρόνια. Μέσα απ' αυτή του τη δράση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα αναδείχθηκε μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου, καθώς και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου.

Στις δημοτικές εκλογές του 2002 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Νέας Ιωνίας. Σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις ήταν υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος, ενώ διετέλεσε και περιφερειακός σύμβουλος Μαγνησίας.

Την περίοδο '89 - '91 ο σύντροφος Γιώργος πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις για τη διατήρηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ. Συνέβαλε στην ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων του Βόλου και της ευρύτερης περιοχής. Το 1990 εκλέγεται Γραμματέας της Αχτίδας Εργατοϋπαλλήλων, καθώς και στο Γραφείο της Νομαρχιακής Επιτροπής.

Το 1996 αποσπάται εξολοκλήρου στην κομματική δουλειά, ως Γραμματέας της Αχτίδας Εργατοϋπαλλήλων, ενώ το 2004 αναλαμβάνει Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Μαγνησίας.

Τα τελευταία χρόνια ήταν Γραμματέας της Τομεακής Οργάνωσης Υπαίθρου Μαγνησίας και αργότερα μέλος του Γραφείου της Τομεακής Επιτροπής Μαγνησίας, μέχρι και σήμερα.

Για σχεδόν 30 χρόνια, από το 1992 μέχρι το 2021, ήταν μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας.

Ο σύντροφος Γιώργος ήταν γέννημα θρέμμα της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα αγαπητός στη Νέα Ιωνία. Σεμνός, αταλάντευτος και με ακλόνητη πίστη στα ιδανικά του ΚΚΕ, έδινε όλες του τις δυνάμεις σε κάθε μάχη, μικρή ή μεγάλη, με το χαμόγελο, με το καλαμπούρι, πάντα με τη μαχητική αισιοδοξία που τον διέκρινε.

Είχε την ικανότητα να μεταδίδει αυτήν τη μαχητικότητα που έχουν οι κομμουνιστές, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Εδειχνε ιδιαίτερη ανησυχία και φροντίδα για την ανάπτυξη των νεότερων στελεχών του Κόμματος, για την πορεία της ΚΝΕ. Ηταν ένας ανιδιοτελής αγωνιστής, στρατιώτης, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να προσφέρει όπου υπήρχε ανάγκη.

Να είσαι σίγουρος ότι θα συνεχίσουμε σταθερά στον ίδιο, δύσκολο μα όμορφο αγώνα για τη νέα κοινωνία που κι εσύ ονειρεύτηκες, για τον σοσιαλισμό. Θα είσαι πάντα μέσα στους αγώνες και στις καρδιές μας».

«Η πορεία σου είναι για εμάς τους νέους κομμουνιστές ένα διαφορετικό μάθημα ζωής. Μαθαίνουμε από την δική σου αταλάντευτη στάση και αντοχή στις δυσκολίες της ταξικής πάλης», είπε αποχαιρετώντας τον σύντροφο ο Θ. Κατσούλας.

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η ομιλία του γιου του, Δ. Λούμα. Είπε ανάμεσα σε άλλα: «Αφήνεις πίσω σου πλούσια κληρονομιά, όχι σε υλικά αγαθά - αφού αυτά δεν σε ενδιέφεραν καθόλου - αλλά σε κομματική δράση, που πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα ιδιαίτερα για τους νέους συντρόφους της ΚΝΕ, στους οποίους είχες πάντα μεγάλη αδυναμία».