Οι εργαζόμενοι στον κλάδο των αστικών συγκοινωνιών ζουν από «πρώτο χέρι» κάθε πρόβλημα που βασανίζει τον λαό. Οι μειώσεις στους μισθούς τα τελευταία χρόνια έχουν φθάσει στο 50%, είμαστε δύο χρόνια χωρίς ΣΣΕ, τα λεωφορεία είναι παλιά, παρουσιάζουν συνεχώς βλάβες, δεν υπάρχουν ανταλλακτικά και προσωπικό, πολλές φορές η εταιρεία μάς καλεί να δουλεύουμε μέχρι και 30 μέρες τον μήνα για να μπορέσει να βγει αυτό το υποτυπώδες πρόγραμμα. Με αφορμή την πανδημία, η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας τον δρόμο που άνοιξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προώθησε τη μεγαλύτερη εμπλοκή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στις συγκοινωνίες, με τις αναθέσεις δρομολογίων στα ΚΤΕΛ και τη μίσθωση λεωφορείων από επιχειρήσεις. Πρόσφατα ψήφισε και νόμο που προωθεί την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή των επιχειρηματιών, αλλά και την επέκταση των «ελαστικών» μορφών εργασίας. Ολα αυτά έχουν επιπτώσεις όχι μόνο στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες αλλά και στον λαό που τις χρησιμοποιεί, ο οποίος πληρώνει πανάκριβα εισιτήρια, υποφέρει από τον συνωστισμό και τις καθυστερήσεις.

Παρ' όλα αυτά όταν έρχεται η ώρα της απεργίας δεχόμαστε σφοδρή επίθεση από την κυβέρνηση, το κράτος, την αστική Δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ τους που μας «δικάζουν» κάθε φορά που αγωνιζόμαστε. Προσπαθούν να στρέψουν τον λαό εναντίον μας. Δηλαδή, από τη μία, δεν μπορούμε να βγάλουμε τον μήνα και, από την άλλη, μας λένε δεν έχετε το δικαίωμα να διεκδικήσετε μια καλύτερη ζωή! Για εμάς οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς είναι επιβάτες και όχι πελάτες, όπως τους αποκαλούν οι κυβερνήσεις. Τους θέλουμε δίπλα μας γιατί και αυτοί ξυπνάνε στις 4 και 5 το πρωί για να πάνε για δουλειά όπως κι εμείς. Απαιτούμε πύκνωση δρομολογίων για να μην υπάρχει συνωστισμός, σύγχρονα λεωφορεία και προσλήψεις, καλύτερους μισθούς και δικαιώματα, καλύτερη συγκοινωνία συνολικά.

Για όλα αυτά για όλους τους εργαζόμενους και για εμάς η μαζική συμμετοχή μας στη σημερινή πανεργατική απεργία με στόχο την οργάνωση και κλιμάκωση νέων αγώνων είναι μονόδρομος.