Ο ίδιος, Ρομά στην καταγωγή, διαμένει τα τελευταία έξι χρόνια στην Πάτρα, ερχόμενος στην πόλη ως φοιτητής απ' την Κεφαλονιά, ενώ έχει εργαστεί και ως διαμεσολαβητής στο πρόγραμμα ένταξης παιδιών του ΕΚΠΑ.

Στέκεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κοινότητα, ιδιαίτερα οι νέοι, σημειώνοντας ότι τα κυριότερα προβλήματα αφορούν υποβαθμισμένες συνθήκες διαβίωσης, στέγασης, ανεπαρκείς υπηρεσίες Υγείας, Ασφάλισης και Κοινωνικής Πρόνοιας, υψηλή μαθητική διαρροή, κοινωνική και επαγγελματική περιθωριοποίηση, μειωμένες δυνατότητες για εργασία, αρνητικά κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις, συνολική αδυναμία πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά, καθώς και παιδική εργασία, πρόωρους γάμους κ.λπ.

Οπως αναφέρει, αυτά «είναι απόρροια της διαχρονικής αδιαφορίας της ελληνικής πολιτείας για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, που στόχο θα έχει την κοινωνική τους ένταξη, την εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος τους και την προώθηση της ενεργής συμμετοχής στην οικονομική και πολιτική ζωή».

Και προσθέτει: «Η κοινωνική και οικονομική περιθωριοποίηση των Ρομά είναι αυτή που απαγορεύει τον εξανθρωπισμό του καθημερινού τους βίου οδηγώντας τους σε επιβιωτικές πρακτικές που αντιστρατεύονται την κοινωνική πρόοδο. Πρόκειται στην ουσία για έναν φαύλο κύκλο, όπου το ένα πρόβλημα διαδέχεται το άλλο. Επιπλέον, η πολιτική της γκετοποίησης και οι δυσμενείς συνθήκες ζωής αποτελούν πολλές φορές το έδαφος για τη δράση εγκληματικών κυκλωμάτων».

Ειδικά για τις εγκληματικές ευθύνες των έως και σήμερα κυβερνήσεων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κ.ά.), στο πλαίσιο και της ΕΕ, με τις αντίστοιχες πολιτικές της, αποκαλυπτικά είναι όσα αναφέρει από έκθεση του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (25 Οκτώβρη 2022), που αφορά 10 χώρες:

«Στην Ελλάδα, το 96,6% των Ρομά ζουν σε συνθήκες φτώχειας και μόλις το 16% των ενηλίκων (ηλικίας 20 - 24) έχει ολοκληρώσει τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (...) Επίσης, το 53% των Ρομά στην Ελλάδα έχουν νιώσει να υφίστανται διάκριση, εξαιτίας της φυλετικής τους καταγωγής. Παράλληλα το 41% δέχτηκαν τουλάχιστον μια φορά παρενόχληση με ρατσιστικό κίνητρο, κατατάσσοντας τη χώρα μας πρώτη σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση».

Κάνει λόγο για τις συνθήκες στέγασης, μόρφωσης κ.ά. υπογραμμίζοντας ότι «το 68% των Ρομά ζει σε συνθήκες στέρησης στέγης. Ακόμη, το 20% των παιδιών έχουν δεχτεί διαφορετική συμπεριφορά στο σχολείο τους λόγω της φυλετικής τους καταγωγής. Το ίδιο συμβαίνει και στις υπηρεσίας Υγείας. Και εδώ και η Ελλάδα είναι μια απ' τις χώρες που κάνουν διακρίσεις, όπως π.χ. και η Πορτογαλία, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να παράσχει υπηρεσίες Υγείας στους Ρομά πολίτες της. Η έρευνα αυτή αποτελεί τεκμήριο της απουσίας κρατικής μέριμνας για ζητήματα που αφορούν την κοινότητα. Επομένως, ας κάνουμε λόγο για μέτρα που διαχρονικά οι κυβερνήσεις δεν υλοποιούν ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, για ημίμετρα που λαμβάνονται με σκοπιμότητες ψηφοθηρικής συναλλαγής».

Με βάση και την εμπειρία του ως φοιτητή αλλά και εργαζόμενου, αναφέρεται και στις δυσκολίες που έχει ένας νέος Ρομά, να μπορέσει να δουλέψει, να ζήσει με αξιοπρέπεια, επισημαίνοντας ότι για το πολύ χαμηλό ποσοστό νέων της κοινότητας που σπουδάζει «η πηγή του προβλήματος ξεκινάει ήδη από τη σχολική φοίτηση των παιδιών. Εκτός του ότι είναι εκτός παραδοσιακού αξιακού κώδικα, είναι και εξαιρετικά ευάλωτη σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως η συχνή μετακίνηση, τα οικονομικά προβλήματα που οδηγούν στην παιδική εργασία, η απόσταση από το σχολείο, η έλλειψη κατάλληλης και μόνιμης κατοικίας, τα φαινόμενα ρατσισμού στα σχολεία κ.λπ.

Είναι δηλαδή γεγονός πως ο τρόπος με τον οποίο αναγκάζονται να επιβιώνουν οι Ρομά είναι άκρως ανταγωνιστικός προς το σχολείο, γι' αυτό και το 60% περίπου του συνόλου είναι εντελώς αναλφάβητο. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το γεγονός αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να διαιωνίσει τον κοινωνικοοικονομικό αποκλεισμό τους».

Στη συνέχεια μιλάει για την παρέμβαση της δημοτικής αρχής Πάτρας και γι' αυτά τα προβλήματα, λέγοντας ότι γίνεται καθημερινά ένας «διαρκής αγώνας της σε πληθώρα ζητημάτων», και προσθέτει:

«Τόσο ο δήμος όσο και το Παράρτημα Ρομά αγωνίζονται απέναντι στον μύθο του "οι Ρομά θέλουν να ζουν έτσι", με πολλές δράσεις, μερικές από τις οποίες είναι η δημοπρασία για τη μίσθωση διαμερισμάτων σε οικογένειες Ρομά, η ιατρική εξέταση και ο εμβολιασμός παιδιών Ρομά στον καταυλισμό του Ριγανόκαμπου. Επίσης, η συνεργασία του Κοινωνικού Οργανισμού με το Πανεπιστήμιο Πατρών, για την ενίσχυση και στήριξη των μαθητών Ρομά, η οποία προβλέπει και τη δημιουργία τμημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας και υλοποίηση εμψυχωτικών δραστηριοτήτων και επιμορφωτικών ημερίδων και δράσεων σε γονείς των μαθητών», στήριξη που και ο ίδιος ανέφερε ότι είχε.

Την ίδια ώρα, ο δήμος Πατρέων είναι ένας απ' τους ελάχιστους της χώρας που προσπαθεί καθημερινά, με τις υπηρεσίες του δήμου, να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των Ρομά, σε συνεργασία με τα συλλογικά όργανα, τους Συλλόγους και τη Συνομοσπονδία τους.

Ασχολείται συστηματικά με την υγειονομική περίθαλψη των Ρομά. Συνεργάστηκε με την κοινότητα με επιτυχία, προκειμένου να ολοκληρωθούν ο εμβολιασμός για την Covid-19 και ο γενικός εμβολιασμός των παιδιών.

Με λειτουργία Παραρτήματος Ρομά και μέσα απ' το Κέντρο Κοινότητας, υπάρχει μέριμνα για το σύνολο σχεδόν των προβλημάτων.

Σταθερή και συχνή είναι η φροντίδα των καταυλισμών, η καθαριότητα, η παροχή νερού. Μάλιστα, ο δήμος Πατρέων βρέθηκε κατηγορούμενος απ' την Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) - πρώην ΤΑΙΠΕΔ - επειδή «τόλμησε» να τοποθετήσει βρύσες πόσιμου νερού στον καταυλισμό του Ριγανόκαμπου, χώρου ιδιοκτησίας της ΕΤΑΔ, παραχωρημένου από το Ελληνικό Δημόσιο.

Επιπλέον, με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής, γίνεται προμήθεια των αναγκαίων σχολικών ειδών, γραφικής ύλης και άλλων ειδών, προκειμένου να διευκολύνονται τα παιδιά των οικογενειών Ρομά να πηγαίνουν σχολείο.

Οπως όμως και για το σύνολο των ζητημάτων που αντιμετωπίζει ο δήμος Πατρέων, έτσι και για το συγκεκριμένο θέμα, στερείται τα αναγκαία εργαλεία για να μπορέσει να χτυπήσει την αιτία των οξυμένων προβλημάτων και να δώσει λύσεις: Η εξασφάλιση κατοικίας, μόνιμης δουλειάς, η συμμετοχή των παιδιών στην εκπαιδευτική διαδικασία που αποτελούν κρατική ευθύνη, δεν έχουν εξασφαλιστεί.

Γι' αυτό η δημοτική αρχή Πάτρας βρίσκεται σε συνεχή αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική που ακολουθείται και σ' αυτόν τον τομέα, και αυτήν της ΕΕ, που κυνικά ομολογεί ότι οι στόχοι της μέχρι το 2030 περιορίζονται στο να έχουν όλοι οι Ρομά πρόσβαση σε πόσιμο νερό!