Για την Εκπαίδευση από τον γενικό προϋπολογισμό δίνονται επιπλέον 124 εκατ. (από 4.891 εκατ. το 2022, στα 5.015 εκατ. το 2023), από το ΠΔΕ - εθνικό σκέλος δίνονται επιπλέον 195 εκατ. (από 300 εκατ. το 2022, στα 495 εκατ. το 2023) από το ΠΔΕ - συγχρηματοδοτούμενο δίνονται 80 εκατ. λιγότερα (από 650 εκατ. το 2022, στα 570 εκατ.).

Ετσι, το 2023 παρατηρείται συνολικά μια αύξηση 239 εκατ. ευρώ (από τα 5.841 εκατ. το 2022, στα 6.080 εκατ. το 2023). Το ερώτημα είναι όμως: Μπορεί αυτή να αντισταθμίσει τις τεράστιες απώλειες που έχουν υπάρξει τα προηγούμενα χρόνια, πόσο μάλλον να καλύψει τις ανάγκες γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών που πολλαπλασιάζονται;

Ας αναλογιστούμε: Την περίοδο 2010 - 2017 οι δαπάνες από τον κρατικό προϋπολογισμό μειώθηκαν κατά 34% και δεν αναπληρώθηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα να βαραίνουν σε κάθε πλευρά της λειτουργίας της Εκπαίδευσης. Η υποχρηματοδότηση είναι εμφανής σε όλα τα επίπεδα, σχολικών υποδομών, προσωπικού, εξοπλισμού, λειτουργικών δαπανών κ.ά. Επιπλέον, διατηρήθηκε η υπέρμετρη δαπάνη των λαϊκών νοικοκυριών για να καλύψουν φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες, διατηρώντας την αναλογία 60% δημόσιες δαπάνες - 40% δαπάνες των οικογενειών (οι δαπάνες αυτές ξεπερνούν τα 3 δισ. για όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης) για να καλύψουν τις ελλείψεις, τις ανεπάρκειες, τα κενά και να στηρίξουν τα παιδιά τους σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και εξετασιοκεντρικό σχολείο.

Στον τομέα της στελέχωσης της Εκπαίδευσης αρκεί να σημειώσουμε ότι οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ήταν στο σύνολό τους, κατά το σχολικό έτος 2009 - 2010, 182.700, ενώ τη φετινή σχολική χρονιά, 2022 - 2023, υπολογίζοντας και τις μονιμοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί είναι 138.655, δηλαδή 44.045 λιγότεροι μόνιμοι εκπαιδευτικοί την τελευταία δεκαετία, μειωμένοι κατά 24%.

Οι σχολικές υποδομές, στο πλαίσιο της υποχρηματοδότησης, πάλι τα τελευταία δέκα χρόνια, με την κατάργηση του ΟΣΚ, τη μετατροπή της ΚΤΥΠ σε ΑΕ, αναλαμβάνοντας όλες τις δημόσιες υποδομές και προκρίνοντας, στα ελάχιστα σχέδια, τις ΣΔΙΤ, παραμένουν σε τραγική κατάσταση. Στην Προσχολική Αγωγή, εκατοντάδες είναι τα τσίγκινα κλουβιά που τοποθέτησαν, με νομοθετικές ρυθμίσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οι δήμοι σε όλη τη χώρα και δεν υπάρχει σχέδιο αντικατάστασής τους από σύγχρονα νηπιαγωγεία.

Συνολικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι η κατάσταση των σχολείων είναι οξυμένη, με σοβαρά προβλήματα. Μόλις το 17% των σχολικών μονάδων είναι 20ετίας, με τις προδιαγραφές του τελευταίου αντισεισμικού κανονισμού. Το 21,6% είναι χτισμένα από το 1986 μέχρι το 2000, ενώ πάνω από το 60% είναι πέραν των 4 δεκαετιών. Αν στην παλαιότητα προσθέσουμε την υποσυντήρηση, αφού οι δαπάνες προς τους δήμους παραμένουν καθηλωμένες και ανεπαρκείς για να καλύψουν τη στοιχειώδη συντήρηση των σχολικών μονάδων, κατανοούμε ότι η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή κι αυτό αναδείχθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο με τον θάνατο του μαθητή στις Σέρρες.

Είναι φανερό ότι η αύξηση - κοροϊδία στο ποσό που διαθέτει για το 2023 ο Προϋπολογισμός δεν πρόκειται να αντισταθμίσει τις τεράστιες απώλειες.

Επιπλέον, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων του κεφαλαίου δείχνουν και προς τα πού θα κατευθυνθούν αυτά τα κονδύλια. Θα πάνε, για παράδειγμα, στην «αξιολόγηση», που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Θα πάνε στην υλοποίηση των νέων αναλυτικών προγραμμάτων, ως συνέχεια των προηγούμενων, τα οποία κινούνται στη διαχρονική κατεύθυνση των αποσπασματικών, κατακερματισμένων, σε πολλές περιπτώσεις ανορθολογικών, αντιεπιστημονικών, διαστρεβλωμένων γνώσεων, με ιεράρχηση την επέκταση και ετεροβαρή ανάπτυξη των ρηχών δεξιοτήτων κ.ο.κ.