Με την προτροπή στους Συλλόγους και τις Ομάδες, συνολικά στις γυναίκες της βιοπάλης να κρατήσουν «ακόμα πιο ψηλά τη σημαία» στην πάλη για τη γυναικεία ισοτιμία, κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Δελτίου της ΟΓΕ. Οι σελίδες του και η ύλη που περιλαμβάνουν, επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα του καλέσματος που απευθύνει το εξώφυλλο.

«Η χρονιά που φεύγει αφήνει πίσω της το τραγικό αποτύπωμα του πολέμου που συνεχίζεται στην Ουκρανία και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται απ' άκρη σ' άκρη του πλανήτη», σημειώνει στο εισαγωγικό της σημείωμα η Σύνταξη. Στο φόντο αυτό, αφιερώνει τις πρώτες σελίδες του τρέχοντος τεύχους στην παρουσίαση της έκδοσης της ΕΕΔΥΕ με τίτλο «ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση: Εργαλεία του κεφαλαίου κατά των λαών», αλλά και στη δική της «ματιά» στις επικίνδυνες εξελίξεις και την εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. «Για το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα είναι μονόδρομος η ένταση της πάλης μας ενάντια σ' αυτούς που σπέρνουν τον πόλεμο μέσα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τους σχεδιασμούς τους, γιατί αυτό αποτελεί μονόδρομο για την υπόθεση της γυναικείας ισοτιμίας. Ξέρουμε ότι ο αγώνας μας αυτός έχει σημασία για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας. Οχι μόνο δεν είναι μάταιος, αλλά αποτελεί και τη μόνη διέξοδο για να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση», σημειώνει ανάμεσα σε άλλα η Ομοσπονδία στις σχετικές σελίδες.

Το Δελτίο στέκεται με μια σειρά άρθρα στα πρόσφατα «δώρα» της κυβέρνησης, που «έρχονται να προστεθούν σε εκείνα των προηγούμενων κυβερνήσεων» και «προσθέτουν νέα βαρίδια στις ζωές των γυναικών της βιοπάλης». Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει η αρθρογραφία για τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο που ενισχύει την εμπορευματική λειτουργία των νοσοκομείων, το νέο σφοδρό κύμα πλειστηριασμών που θέτει στο στόχαστρο τη λαϊκή κατοικία, την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, την απουσία ιδιαίτερης φροντίδας μαθητών με αναπηρίες ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τον τερματισμό του προγράμματος «ΕΣΤΙΑ» και το ξεσπίτωμα χιλιάδων προσφύγων.

Από την ύλη του τεύχους δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το ζήτημα της ανυπαρξίας κρατικών δομών και υπηρεσιών προστασίας των κακοποιημένων και χωρίς οικογένεια παιδιών, η παράδοση του ευαίσθητου αυτού τομέα στα χέρια φιλανθρωπικών οργανώσεων, ΜΚΟ, της εκκλησίας αλλά και ιδιωτών.

«Οι σελίδες αυτές δεν μένουν στην αποκάλυψη, φωτίζουν τον δρόμο που μετατρέπει την οργή και την αγανάκτηση για όλα αυτά σε διεκδικήσεις και δράσεις», σημειώνει η Σύνταξη και καλεί σε κλιμάκωση του αγώνα «χτίζοντας τη δική μας ασπίδα προστασίας, κόντρα στους νόμους όλων των κυβερνήσεων που θυσιάζουν τις ανάγκες μας για τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων».