«Η εκτίναξη του χρέους της Κεντρικής Κυβέρνησης σε επίπεδα υψηλότερα των 400 δισεκατομμυρίων ευρώ αλλά και η θεαματική αύξηση - λόγω του τραπεζικού προγράμματος "Ηρακλής" - των κρατικών εγγυήσεων κατά 20 δισεκατομμύρια ευρώ την τριετία 2020-2022 (...) συνιστούν ένα εκρηκτικό μείγμα για όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τις επικείμενες εκλογές. Η εξέλιξη αυτή είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που επιβάρυνε τον κρατικό κορβανά με υποχρεώσεις μεγαλύτερες από όσες η κυβέρνηση Καραμανλή την περίοδο 2003-2009». Αυτά έγραφε η «Αυγή» της Κυριακής, σε άλλη μια βερσιόν της «καμένης γης», με την οποία προετοιμάζουν κάθε φορά το έδαφος οι επίδοξοι κυβερνητικοί σωτήρες για νέα σκληρά μέτρα και τα νέας κοπής μνημόνια. Βάλτε και λίγο από τις πρόσφατες δηλώσεις Τσίπρα, ότι «οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές θα λειτουργήσει σε συνθήκες δημοσιονομικής πειθαρχίας», και το... υπονοούμενο είναι παραπάνω από σαφές. Και εντάξει, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των «εξαπτέρυγων», όλα όσα είναι μπροστά αποτελούν σοβαρό λόγο για να «δέσει το γλυκό» των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, αυτοδύναμων είτε συνεργασίας, και κυρίως για να δεχτεί ο λαός ως «μονόδρομο» την αντιλαϊκή «σταθερότητα». Για τον λαό πάλι, είναι ένας πολύ καλός λόγος να κάψει τα αντιλαϊκά σενάρια, για να μη δει το έργο σε «σίκουελ». Να γράψει εκείνος το σενάριο, για τις δικές του ανάγκες.