Η βασική φιλοσοφία της Οδηγίας είναι ένα «ξέπλυμα» των επιχειρηματικών ομίλων, οι οποίοι, υποβάλλοντας σχέδια που θα καταστρώνουν μόνοι τους, απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη (αρκεί να έχουν καταβάλει τη «δέουσα προσπάθεια», επιπλέον τα αστικά κράτη απαλλάσσονται από την υποχρέωση πραγματοποίησης ελέγχων και επιβολής κυρώσεων, και τέλος οι όμιλοι θα διαφημίζονται με τη «βούλα» της ΕΕ σαν δήθεν φιλοπεριβαλλοντικοί και φιλεργατικοί απέναντι στους αντίπαλους ομίλους, τους οποίους μαζί με την ΕΕ και αστικά κράτη θα κατηγορούν για καταστροφή του περιβάλλοντος, παιδική και καταναγκαστική εργασία κ.ά.

Μοναδική τους υποχρέωση, να παρακολουθούν την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα των μέτρων δέουσας επιμέλειας. Δηλαδή να ελέγχουν και να αξιολογούν τον εαυτό τους, να επαληθεύουν ότι εφαρμόζονται μέτρα δέουσας επιμέλειας και ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις έχουν πράγματι αποτραπεί ή τερματιστεί!

Δηλωτικό του κενού περιεχομένου της Οδηγίας είναι το εξής απόσπασμα στην αιτιολογική έκθεση: «Η παρούσα Οδηγία δεν θα πρέπει να απαιτεί από τις εταιρείες να εγγυώνται σε κάθε περίπτωση ότι δεν θα υπάρξουν ποτέ αρνητικές επιπτώσεις ή ότι θα σταματήσουν. (...) Ως εκ τούτου, οι κύριες υποχρεώσεις στην παρούσα Οδηγία θα πρέπει να είναι "υποχρεώσεις δέουσας προσπάθειας". Η εταιρεία θα πρέπει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα που μπορεί εύλογα να αναμένεται ότι θα έχουν ως αποτέλεσμα την πρόληψη ή την ελαχιστοποίηση των δυσμενών επιπτώσεων, υπό τις συνθήκες της συγκεκριμένης περίπτωσης, και τα οποία είναι αναλογικά και ανάλογα με τον βαθμό σοβαρότητας και την πιθανότητα των δυσμενών επιπτώσεων, καθώς και το μέγεθος, τους πόρους και τις δυνατότητες της εταιρείας». Και, παρακάτω, η αναφορά ότι η διαδικασία δέουσας επιμέλειας «που ορίζεται στην παρούσα Οδηγία θα πρέπει να καλύπτει τα έξι βήματα που ορίζονται από την καθοδήγηση του ΟΟΣΑ για τη δέουσα επιμέλεια για υπεύθυνη επιχειρηματική συμπεριφορά».

Με βάση την πρόταση της Επιτροπής, ακόμα κι αυτή η κενού περιεχομένου υποχρέωση αφορά εταιρείες οι οποίες απασχολούν πάνω από 500 εργαζομένους και έχουν κύκλο εργασιών πάνω από 150 εκατομμύρια ευρώ παγκοσμίως, καθώς επίσης εταιρείες σε ορισμένους τομείς που θεωρούνται αυξημένης επικινδυνότητας οι οποίες δεν πληρούν και τα παραπάνω δύο όρια, αλλά έχουν περισσότερους από 250 εργαζομένους και καθαρό κύκλο εργασιών 40 εκατ. ευρώ παγκοσμίως και άνω. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (στις οποίες, με βάση τους ορισμούς της ΕΕ, περιλαμβάνονται και μεγάλες επιχειρήσεις) δεν εμπίπτουν άμεσα στο πεδίο εφαρμογής της πρότασης.

Επιπλέον η έκθεση, σκιαγραφώντας και την «αβεβαιότητα» στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική οικονομία, ζητάει σε επίπεδο ΕΕ μια ετήσια αξιολόγηση της ανθεκτικότητας των εταιρειών σε δυσμενή σενάρια. Αφήνει έτσι άλλο ένα παραθυράκι για τη μη εφαρμογή ακόμη κι αυτών των μέτρων - κοροϊδία της Οδηγίας.

Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση στην Ολομέλεια, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης σημείωσε:

«Η Οδηγία αποτελεί μνημείο ασυλίας για τα μονοπώλια. Η ΕΕ ξεπλένει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τους απαλλάσσει ακόμα και από οποιαδήποτε τυπική επίπτωση ή κύρωση για το γεγονός ότι, κυνηγώντας τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία, προωθούν την εργασιακή γαλέρα ενάντια στους εργαζόμενους, τα εργοδοτικά εγκλήματα, την καταλήστευση των πελατών τους και τη λεηλασία του περιβάλλοντος.

Το καπιταλιστικό κράτος, και με τη βούλα της Οδηγίας, εκχωρεί κάθε υποχρέωση ελέγχου των ομίλων στους ίδιους. Κατά το "Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει", είναι αυτοί που αυτοαξιολογούνται, αυτοελέγχονται και παίρνουν διαπιστευτήρια "δέουσας προσπάθειας", έως και βεβαιώσεις τήρησης "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" προς αυτοδιαφήμιση έναντι των ανταγωνιστών τους. Στην ίδια Οδηγία προβλέπεται ότι οι "διευθυντές των εταιρειών" είναι υπεύθυνοι να ελέγξουν την εταιρεία τους.... Μιλάμε δηλαδή για προκλητικό εμπαιγμό του λαού.

Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι, ο λαός μπορούν να δώσουν απάντηση στην ΕΕ, στο κεφάλαιο και στα κόμματά τους, θέτοντας ως κριτήριο το δίλημμα "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας", με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ».