Αντιμετωπίζοντας τους ασθενείς ως πελάτες, το δημόσιο σύστημα Υγείας με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων κοστολογεί τις υπηρεσίες του και το ιατρικό υλικό για όσους επισκεφτούν έκτακτα κάποιο Κέντρο Υγείας, ή ένα πολυϊατρείο στην περιοχή όπου παραθερίζουν. Και επειδή οι δομές Υγείας ειδικά στα νησιά είναι σε κατάσταση διάλυσης, έχουν ξεφυτρώσει διάφορα ιδιωτικά ιατρεία που με το αζημίωτο γιατροπορεύουν τους τουρίστες σε περίπτωση ανάγκης. Σε κάποιο τουριστικό νησί, μια τέτοια ιδιωτική επιχείρηση καταγγέλλει με εξώδικα το τοπικό Κέντρο Υγείας ότι αποφεύγει συστηματικά να χρεώσει στους τουρίστες το κόστος των εξετάσεων και των ιατρικών αναλώσιμων, δημιουργώντας συνθήκες ...αθέμιτου ανταγωνισμού. Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει απλά ότι αποθρασύνθηκαν οι ιδιώτες της Υγείας και ζητάνε και τα ρέστα. Στην πραγματικότητα, όμως, τέτοιες απαράδεκτες πρακτικές ενθαρρύνονται από την πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που κοιτάζει τον ασθενή στην τσέπη, με αποτέλεσμα δημόσιο σύστημα και ιδιωτικές επιχειρήσεις να ανταγωνίζονται για το ποιος θα τον κάνει πελάτη! Αντί να στελεχωθούν πλήρως όλες οι δομές, και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, αντί η Υγεία να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους, το κράτος και όλες οι κυβερνήσεις επεκτείνουν το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» και αναλαμβάνουν ρόλο ...διαιτητή στα επιχειρηματικά συμφέροντα που αναπτύσσονται και συγκρούονται γύρω από την Υγεία - εμπόρευμα.