Δεσμεύσεις στο κεφάλαιο ότι μπορούν να αναστηλώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως βασικό κορμό της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας και να του παράσχουν μια αξιόπιστη εναλλακτική για τη διαχείριση, παρείχαν απ' το βήμα του Διαρκούς Συνεδρίου το Σαββατοκύριακο οι πέντε διεκδικητές της προεδρίας του κόμματος.

Μετά την επικύρωση των υποψηφιοτήτων τους απ' το Διαρκές Συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στην τελική ευθεία για την εκλογή νέου προέδρου την ερχόμενη Κυριακή, κι αν χρειαστεί δεύτερος γύρος στις 16 Σεπτέμβρη.

Μιλώντας στο Συνέδριο, και οι πέντε υποψήφιοι εγκωμίασαν την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, με τα γνωστά αντιλαϊκά πεπραγμένα της, δεσμεύτηκαν για «ρεαλιστικές» προτάσεις, στο πλαίσιο πάντα των «αντοχών της οικονομίας» και των δημοσιονομικών ορίων που θέτουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ενώ εστίασαν όλοι στην ανάγκη «κοινωνικής γείωσης» του κόμματος ώστε να ανακτήσει την ικανότητα χειραγώγησης του λαού.

Πιο συγκεκριμένα, η Εφη Αχτσιόγλου υπερασπίστηκε τα αντιλαϊκά «έργα και ημέρες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ορκίστηκε στον «ρεαλισμό» υποσχόμενη «μια αντιπολίτευση δομική, μαχητική και την ίδια στιγμή ένα λόγο θετικό, ρεαλιστικό και ριζοσπαστικό ταυτόχρονα», με τα φούμαρα περί «ριζοσπαστισμού» να καλύπτουν τις χρεοκοπημένες προτάσεις για ένα «κράτος - στρατηγό στην υπηρεσία των πολλών», με το σχέδιο του κεφαλαίου ανά χείρας.

Μίλησε επίσης για «αναπτυξιακό άλμα με ισχυρό τον κόσμο της εργασίας», επικαλούμενη μάλιστα την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ που επιβεβαιώνει το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή η ανάπτυξη του κεφαλαίου έχει ως προϋπόθεση το τσάκισμα του λαού. Αλλά και δίνοντας το στίγμα της παραπέρα εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ως «δύναμης που παίρνει πρωτοβουλίες και λύνει προβλήματα», με το ΝΑΤΟικό πατρόν.

Ο Στ. Κασσελάκης στην παρθενική του εμφάνιση εγκωμίασε τον Αλ. Τσίπρα ότι «έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο» και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έβγαλε τη χώρα απ' τα μνημόνια πράττοντας το «πατριωτικό του καθήκον». Εταξε κι αυτός ...«ευκαιρίες» πρόσβασης στο «ελληνικό όνειρο», με τσακισμένα βέβαια τα εργασιακά και άλλα δικαιώματα, ενώ επιστράτευσε και όλα τα χρεοκοπημένα συνθήματα των αστικών κομμάτων περί «βιώσιμης ανάπτυξης», «υγιούς επιχειρηματικότητας», «εσωτερικής δημοκρατίας» στο κόμμα κ.τ.λ.

Με συνθήματα περί «νέας φοράς Αριστερά», έδωσε το στίγμα ότι «αν θέλετε να γυρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ασφαλές λιμάνι της αριστερής καθαρότητας, μάλλον δεν είμαι η κατάλληλη υποψηφιότητα», λέγοντας πως «δεξιά απόκλιση είναι τελικά ό,τι συμφέρει τη δεξιά του κυρίου Μητσοτάκη».

Ο Ε. Τσακαλώτος παρουσίασε τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη δύναμη που ...σπρώχνει τα όρια του «εφικτού», τα οποία σαφώς προσδιορίζονται από τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου, και μνημόνευσε τον Αλ. Τσίπρα «που είπε "και ριζοσπαστικά και ρεαλιστικά". Γιατί ρεαλιστικά; Γιατί πρέπει να είμαστε πιστευτοί»!

Ενδεικτικό και το παράδειγμα που έφερε ότι «όταν λέει η ΝΔ λιγότερους φόρους, τι θα λέμε εμείς; Ακόμα λιγότερους φόρους; Δεν μπορούμε να λέμε τέτοια εμείς που θέλουμε δημόσια Υγεία και Παιδεία», με τις «ριζοσπαστικές» προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ να καλούν τον λαό να διαλέξει από πού θα χάσει.

Ομοίως, ο Ν. Παππάς μίλησε για την ανάγκη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώνει «τις θετικές εμπειρίες του παρελθόντος» και να αποτελεί «ένα μείγμα ρεαλισμού και ριζοσπαστισμού», με σήμα προς το λεγόμενο «κέντρο» και άνοιγμα σε επαγγελματίες, ενώ για τα Ελληνοτουρκικά είπε αοριστολογώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συναινέσει σε συμφωνία που «υπονομεύει τα εθνικά συμφέροντα και τη σταθερότητα στην περιοχή», έτσι όπως αυτά προφανώς εννοούνται στο πλαίσιο των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Με τη γνωστή σάλτσα περί «ανεξαρτησίας της πολιτικής» έντυσε ο Στ. Τζουμάκας τις αντιδραστικές προτάσεις της σοσιαλδημοκρατίας, προτείνοντας «εθνική συζήτηση» «για δέκα μεγάλα θέματα στην οικονομία, στις υποδομές και για το ανθρώπινο και επιστημονικό δυναμικό μας», ενώ τάχθηκε και αναφανδόν υπέρ των «Ηνωμένων Πολιτειών της ΕΕ».