Είναι να αγανακτεί κανείς με τον πολιτικό αμοραλισμό και τον τυχοδιωκτισμό με τον οποίο η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα εναλλάσσουν τον κοσμοπολιτισμό με την ξενοφοβία και τον (συγκαλυμμένο ή ωμό) ρατσισμό στο ζήτημα της Μετανάστευσης. Οταν είναι για παράδειγμα να υπερασπιστούν τους φράκτες και την εγκληματική πολιτική της ΕΕ, τα επιχειρήματα περισσεύουν: Δεν θα γίνει η χώρα «μπάτε σκύλοι αλέστε», «λαθρομετανάστες», απειλές για απελάσεις, επαναπροωθήσεις κ.ο.κ. Οταν όμως έρχεται μια τροπολογία όπως αυτή που ψηφίστηκε προχτές, τότε το τροπάρι αλλάζει: «Η οικονομία έχει ανάγκη από εργατικά χέρια», «με τις άδειες παραμονής θα μπουν λεφτά και στα ασφαλιστικά ταμεία», «θα αυξηθούν και τα φορολογικά έσοδα», είναι μερικά απ' όσα ακούγονται όλες αυτές τις μέρες από τα ίδια ακριβώς στόματα! Ακόμα και οι πιο φανατικοί υπερασπιστές των λεγόμενων «κλειστών συνόρων» είχαν πρωταγωνιστήσει σε προηγούμενες εποχές στο άνοιγμά τους, στο όνομα των «αναγκών της οικονομίας»! Καμιά αντίφαση δεν υπάρχει λοιπόν. Γιατί το κίνητρο όλων είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, που άλλοτε «κουμπώνουν» καλύτερα με το σφίξιμο της κάνουλας των μεταναστευτικών ροών και άλλοτε με το άνοιγμά της. Αυτό το «ανοιγοκλείσιμο» βρίσκεται στον πυρήνα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, που από τη μια δεν διστάζει να αφήνει χιλιάδες μετανάστες αβοήθητους να πνίγονται στη Μεσόγειο και από την άλλη χώρες όπως η Γερμανία χαλαρώνουν τα κριτήρια εισδοχής μεταναστών εργατών για να καλύψουν τα «κενά» στην οικονομία τους.