«

Δεν έχεις λεφτά για ν' αγοράσεις καινούριο αυτοκίνητο, ή για ν' αποκτήσεις δικό σου σπίτι; Μη νοιάζεσαι και μη στενοχωριέσαι. Εμείς είμαστε εδώ. Δανείσου από μας όσα χρειάζεσαι και μας τα επιστρέφεις όποτε μπορείς και λίγα - λίγα». Αυτά διαλαλούσαν οι τραπεζίτες κι επειδή έχουν τον τρόπο να «πείθουν» - η διαφήμιση, τη σήμερον, είναι η αποτελεσματικότερη προπαγάνδα - «βουρ στο ψητό», οι συνέλληνες, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί κυρίως, διότι οι πλούσιοι δεν έχουν την ανάγκη να δανειστούν για ν' αγοράσουν αυτοκίνητο και σπίτι.

Βεβαίως, ως γνωστόν, όποιος δανείζεται - και δη από τράπεζα - είναι υποχρεωμένος να επιστρέφει τα χρήματα σε τακτά χρονικά διαστήματα και με τόκο (εκείνο το «πληρώνεις όποτε έχεις» είναι από τα μεγαλύτερα ψεύδη που ακούστηκαν ποτέ). Ελα, όμως, που πάρα πολλοί από τους δανειζόμενους αδυνατούν ν' ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους - οικονομική δυσπραγία γαρ κι είναι κι εκείνα τα «ψιλά γράμματα» στους όρους δανεισμού που δεν τα παίρνεις εύκολα «χαμπάρι» - κι αναγκάζονται να καθυστερούν την εξόφληση των δόσεων, με αποτέλεσμα να φορτώνονται και με επιπλέον τόκους. Μ' αυτά - αλλά και με την αύξηση του κυμαινόμενου επιτοκίου, όπως και την αύξηση, μέχρι 2 εκατοστιαίες μονάδες, των επιτοκίων γι' αυτούς που επέλεξαν δάνεια με σταθερό επιτόκιο για τον πρώτο χρόνο - φτάσαμε στο σημείο να έχει αυξηθεί το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων κατά 45%!

Οπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, η κατάσταση που διαμορφώνεται προβληματίζει σφόδρα και ενίοτε ταράζει τους τραπεζίτες, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος μείωσης των κερδών τους. Κι επειδή ένας «σωστός» τραπεζίτης δε διανοείται καν ότι μπορεί να χάσει έστω κι ένα λεπτό του ευρώ από τα λεφτά που δάνεισε - δεν είναι δα φιλανθρωπικά ιδρύματα οι τράπεζες - λαμβάνονται μέτρα εναντίον των δανειοληπτών που αδυνατούν ν' ανταποκριθούν στους όρους αποπληρωμής των δανείων. Ηδη, άρχισαν οι κατασχέσεις αυτοκινήτων κι ανάλογα μέτρα αναμένονται, οσονούπω, για τους δανειολήπτες στεγαστικών. Κι έτσι και το αυτοκίνητο, ή το σπίτι χάνει ο δανειολήπτης και τα χρήματα των δόσεων που κατάφερε να πληρώσει μέχρι την κατάσχεση και «ρεζίλι» γίνεται!

Θα μου πει κάποιος: Και τι θέλεις να κάνω; Δανείζομαι γιατί με το μεροκάματο δεν πρόκειται ποτέ ν' αποκτήσω δικό μου σπίτι, ούτε ν' αγοράσω καινούριο αυτοκίνητο. Δεν έχω κι εγώ το δικαίωμα στο όνειρο μιας καλύτερης ζωής για μένα και τα παιδιά μου; Η απάντηση είναι: Στην οικονομική αδυναμία των εργαζομένων, που δεν επιτρέπει το δικαίωμα στο όνειρο για μια καλύτερη ζωή, «ποντάρουν» οι τραπεζίτες, για να πετύχουν στην επιχείρηση αρπαγής και του τελευταίου λεπτού από το πουγκί των φτωχών ανθρώπων. Κι, εν πάση περιπτώσει, κάποιος φταίει που το μεροκάματο είναι μικρό και δε φτάνει για να καλυτερέψει η ζωή μας. Γιατί να μην πληρώσει αυτός;