Επιστροφή στην καθημερινή πραγματικότητα μετά την ολιγοήμερη, αλλά και τόσο απαραίτητη, ανάπαυλα, μια πραγματικότητα που διαμορφώνουν, για την ώρα, άλλοι για τους απλούς ανθρώπους του μόχθου. Η πραγματικότητα του καθημερινού αγώνα για την επιβίωση. Είναι γεγονός ότι η επιστροφή στην εργασία, σ' αυτές τις συνθήκες, ισοδυναμεί με ανώμαλη προσγείωση, αφού η εργασία στον καπιταλισμό δεν είναι μόνο παράγοντας σωματικής και ψυχικής εξουθένωσης του εργαζόμενου, αλλά και σημαντικός παράγοντας αποξένωσης και αλλοτρίωσής του. Να θυμόμαστε μόνο ότι η εργασία μπορεί να γίνει στοιχείο δημιουργίας, απελευθέρωσης, κοινωνικοποίησης σε μιαν άλλη πραγματικότητα, την πραγματικότητα του σοσιαλισμού, εκεί όπου οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν το σύνολο των δημιουργημάτων τους, εκεί όπου κρατούν τη ζωή τους και την ευτυχία τους στα δικά τους χέρια.

Αλλά η σημερινή επιστροφή σηματοδοτεί και την ανάγκη να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι μια σειρά από προκλήσεις, που αφορούν στο παρόν και στο μέλλον τους, στο μέλλον το δικό τους, αλλά και των παιδιών τους. Η επίθεση της κυβέρνησης κατά των θεμελιωδών ασφαλιστικών δικαιωμάτων είναι ασφαλώς η μεγαλύτερη απ' αυτές τις προκλήσεις. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος γκρέμισαν την εικόνα της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας που προσπάθησαν να παρουσιάσουν η κυβέρνηση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τα μέσα ενημέρωσης. Τώρα όλοι γνωρίζουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων είναι αντίθετη με τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης και αυτή η πλειοψηφία δεν είναι καθόλου σιωπηλή. Σε λίγες μέρες, στις 29 του Μάη, θα ακουστεί και πάλι η φωνή της, με την απεργία που οργανώνεται με πρωτοβουλία συνδικάτων από τα κάτω και του ΠΑΜΕ, αλλά και της ΑΔΕΔΥ. Αυτός ο αγώνας για την ανατροπή των αντιασφαλιστικών σχεδίων απαιτεί καθημερινή εντατική δράση, στους χώρους δουλιάς, στο συνδικάτο, στη γειτονιά και μεγάλη συμμετοχή σ' αυτή τη δράση. Μας θέλει όλους για να πετύχει.

Σ' αυτή λοιπόν την καθημερινότητα, του αγώνα, επιστρέφουμε, και πρέπει να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας. Για να πάψει να ορίζεται η ζωή μας στα μέτρα που οι άλλοι μας επιβάλλουν. Για να ανοιχτούμε στους ορίζοντες που οι δικές μας πραγματικές ανάγκες καθορίζουν.

Ομως, αν η κυβέρνηση αισθάνεται το φιλικό και ενθαρρυντικό χέρι της άρχουσας τάξης στην πλάτη της, έχει μπροστά της και κρίσιμες πολιτικές αναμετρήσεις, με πρώτη τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Σ' αυτές οι εργαζόμενοι, χωρίς αυταπάτες, έχουν την ευκαιρία να δώσουν μια ακόμη πολιτική απάντηση με την ενίσχυση των δικών τους αγώνων και την ενίσχυση του ΚΚΕ. Για να γίνει έτσι και η ανάσταση των πολλών, των αδικημένων.