Αν «ανάσταση» είναι το αμερικανοϊσραηλινό σχέδιο για «ανεξάρτητο(!) παλαιστινιακό κράτος» ...χωρίς τους Παλαιστίνιους, τότε ποιος είναι ο «γολγοθάς» και η «σταύρωση»; Αν «θρίαμβος της δημοκρατίας» και «τέλος του εφιάλτη» είναι η εκλογή Σιράκ, τότε ποιο είναι το «τέλος της δημοκρατίας» τους; Πόση και ποια δημοκρατία υπάρχει στο «τρίγωνο» κεντροδεξιά - Λεπέν - κεντροαριστερά;

Τα ακροδεξιά κόμματα τελικά είναι πολύ βολική «διέξοδος» για την κυριαρχία του καθεστώτος των πολυεθνικών στην ΕΕ. «Μικρά», όσο χρειάζεται, κατευθυνόμενα και απολύτως ελεγχόμενα από το σύστημα, χρησιμεύουν πολλαπλώς. Και για την «ψήφο διαμαρτυρίας» των λαϊκών μαζών και για το «μάντρωμά» τους πίσω από τους παραδοσιακούς πυλώνες του πολιτικού συστήματος.

Το φαινόμενο της «εξάπλωσης της ακροδεξιάς» στην Ευρώπη, ασφαλώς δεν είναι τυχαίο και έχει «αρκετό ψωμί». Στο κάτω - κάτω της γραφής, είναι καλύτερα τα «παλιά» κόμματα του δικομματισμού να πιέζονται από τα «νέα» ακροδεξιά και να υιοθετούν τις ακραίες - φασιστικές «ιδέες» τους και μάλιστα στο όνομα της αντιμετώπισης της «απειλής της ακροδεξιάς»!

Η ειρωνεία είναι ότι οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την πριμοδότηση της ακροδεξιάς επιχειρούν να μεταθέσουν, με γελοίο και εξοργιστικό τρόπο, τις ευθύνες τους σε όσους τους αμφισβητούν και σηκώνουν κεφάλι! «Μας εξομοιώνετε. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι», διαρρηγνύουν, αγανακτισμένοι, τα ιμάτιά τους.

Κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί όμως δεν κουράζονται καθημερινά να διατυμπανίζουν ότι είναι «μονόδρομος» ο νεοφιλελευθερισμός και η παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία του καπιταλισμού. Οτι πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη. Οτι η «συγκατοίκηση» στην εξουσία είναι αναγκαία. Οτι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στη νέα τάξη. Οτι, ότι...

Τα δεκάδες θύματα των τροχαίων και αυτή την πασχαλινή έξοδο, προφανώς δεν αγαπούσαν τη ζωή τους. Αυτό είναι, αν πιστέψουμε την κυβερνητική λογική, το τελικό συμπέρασμα. Αφού δε φταίει η κατάσταση των δρόμων, των αυτοκινήτων, άρα φταίνε οι οδηγοί...