Ολα τα παραπάνω δεν συμβαίνουν σε καμιά προϊστορική εποχή, αλλά στην «Ψηφιακή Ελλάδα» του 21ου αιώνα, της κοσμογονίας του Ταμείου Ανάκαμψης, των ρεκόρ σε ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις, για τα οποία καμαρώνουν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι το καλοκαίρι ουσιαστικά μόλις άρχισε, άρα τα πιο δύσκολα είναι μπροστά, τότε ξεδιπλώνεται ξανά όλη η εγκληματική πολιτική με την οποία δίνουν μάχη για την καθημερινή επιβίωση ο λαός και τα παιδιά του. Οπότε, το «μόνο ο λαός σώζει τον λαό», η αλληλεγγύη και η διεκδίκηση αποτελούν τη μόνη διέξοδο για να σταθούν όρθιοι οι εργαζόμενοι απέναντι στον «καύσωνα» της κρατικής και εργοδοτικής ασυδοσίας. Ο,τι ξορκίζουν δηλαδή οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του συστήματος, που την ίδια στιγμή καλούν τον λαό να κάτσει στη γωνία, φορτώνοντάς του από πάνω και την «ατομική ευθύνη».