Πού τους χάνεις - πού τους βρίσκεις, με το ωράριο εργασίας και το ξεχείλωμά του ασχολούνται η κυβέρνηση και οι βιομήχανοι, αφού δεν υπάρχει νόμος, ούτε καν «ερμηνευτική εγκύκλιος», που να μην περιλαμβάνει «κολπάκια» και διατάξεις για να επεκτείνεται η απλήρωτη δουλειά και να μεγαλώνει η ευελιξία. Για παράδειγμα: Από την ερχόμενη Δευτέρα 1η Ιούλη ξεκινάει η εφαρμογή της 6ήμερης εργασίας σε επιχειρήσεις «συνεχούς λειτουργίας», με βάση τον νόμο Γεωργιάδη. Μόλις την περασμένη βδομάδα εκδόθηκε η «εγκύκλιος» για την εφαρμογή της «ψηφιακής κάρτας εργασίας», που ανάμεσα σε άλλα δίνει μια (τουλάχιστον) επιπλέον τζάμπα ώρα στην εργοδοσία, ξέχωρα από το δίωρο της «ευέλικτης προσέγγισης», που ξεχειλώνει το όποιο «8ωρο», ανεξάρτητα από τα «χτυπήματα» της κάρτας. Επίσης, σύμφωνα με δημοσιεύματα, το υπουργείο Εργασίας επεξεργάζεται το επόμενο νομοσχέδιο, που θα ενσωματώνει την ευρωπαϊκή Οδηγία για τις ΣΣΕ. Ακόμα κι εκεί όμως θα περιλαμβάνονται αλλαγές στις υπερωρίες και στον «τρόπο έγκρισής τους», επειδή οι εργοδότες κρίνουν «χρονοβόρο και δαπανηρό» το σημερινό καθεστώς! Το έδαφος λοιπόν προετοιμάζεται για το επόμενο «χτύπημα» στον εργάσιμο χρόνο. Ο στόχος τους είναι ένας: Δουλειά όποτε, όσο και όπως θέλει η μεγαλοεργοδοσία, με μισθούς πείνας που εξανεμίζονται στις 15 του μηνός. Αυτό είναι το «ζουμί» της ανταγωνιστικότητας που ζητούν οι βιομήχανοι και οι άλλοι εργοδότες. Γι' αυτό, κάθε φορά που «σπάει» στην πράξη ο σχεδιασμός τους, όπως με τους εργάτες των Μεταλλείων Χαλκιδικής, που κατάφεραν να ακυρώσουν τα 11ωρα, αποτελεί νίκη για όλη την εργατική τάξη!