Σε ένα μόνο 24ωρο δύο περιοχές της χώρας, η Πάτρα και το Λεκανοπέδιο Αττικής, έζησαν τον εφιάλτη της πύρινης λαίλαπας, σε μια αντιπυρική περίοδο που όντως αποδεικνύεται δύσκολη αλλά ο λόγος δεν είναι τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» και η «κλιματική αλλαγή», όπως ισχυρίζεται και η σημερινή κυβέρνηση, αλλά η ακραία εγκληματική πολιτική διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων, της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας, της Πυροσβεστικής και των Δασαρχείων. Στην ίδια πολιτική είναι καταδικασμένοι οι δήμοι και οι Περιφέρειες, που στερούνται το αναγκαίο προσωπικό για να γίνουν όλες οι εργασίες πρόληψης έγκαιρα, πριν την αντιπυρική περίοδο, και όχι με μπαλώματα την τελευταία στιγμή.

Αυτό φαίνεται και στην περιοχή του Γηροκομειού Πάτρας, με 3 δομές Υγείας, όπου οι πυροσβέστες ήταν εμφανώς λίγοι για την ένταση και τη διασπορά της φωτιάς μέσα σε κατοικημένη περιοχή και ήταν καθοριστική η συμβολή των ομάδων πυρασφάλειας του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, των συνδικάτων και των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μαζί με τους κατοίκους που υπερασπίστηκαν το βιος τους.

Η ίδια εγκληματική πολιτική είναι που σαν «δαμόκλειος σπάθη» επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια του λαού όλο και πιο συχνά για ένα Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Εκτασης στις διάσπαρτες και άναρχα χωροθετημένες βιομηχανικές ζώνες, όπως αυτή στο Μενίδι, όπου λαμπάδιασαν δύο εργοστάσια και από καθαρή τύχη δεν είχαμε θύματα, ενώ για άλλη μια φορά τοξικό νέφος κάλυψε μεγάλα τμήματα της Αττικής. Ειδικά η Δυτική Αττική, που θεωρείται για το κεφάλαιο η «πίσω αυλή», όλο και πιο συχνά μετατρέπεται σε θάλαμο αερίων.

Αυτή η κατάσταση έχει καταγγελθεί επανειλημμένα από το εργατικό - λαϊκό κίνημα και τους φορείς του, από το ΚΚΕ (είναι ενδεικτική η σχετική ανακοίνωση της ΚΟ Αττικής, αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε και σήμερα), και καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για να παρθούν άμεσα μέτρα. Είναι ζήτημα που δεν παίρνει αναβολή, για την προστασία της ζωής των εργαζομένων και του περιβάλλοντος.