Το βλέπουμε στον παλικαρίσιο αγώνα των εργατών στα μεταλλεία της Χαλκιδικής, στους καθημερινούς αγώνες των λαϊκών φορέων και των σωματείων ενάντια στα κοράκια των funds και των τραπεζών που σώζουν τα σπίτια του λαού από τα νύχια τους, σε πολλά εργοστάσια και βιομηχανίες στον αγώνα για Συλλογικές Συμβάσεις και πραγματικές αυξήσεις μισθών, στις μεγάλες πανελλαδικές απεργίες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στη συγκάλυψη για το έγκλημα στα Τέμπη, στις πολύμηνες κινητοποιήσεις ενάντια στην εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αυτό είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα».

Πρόσθεσε ότι «αυτή η δυναμική, ακόμα και μέσα σε έναν συνολικά αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, είναι που προβληματίζει και ανησυχεί τα επιτελεία του συστήματος.

Τι δείχνουν όλα αυτά;

Καταρχάς ότι το σύστημα έχει απέναντί του μια υπολογίσιμη δύναμη, πιο ικανή να αποκαλύπτει τα αντιλαϊκά σχέδια, να εμποδίζει σχεδιασμούς, να ξεμπροστιάζει στον λαό τη στρατηγική ταύτιση των άλλων κομμάτων, να κινητοποιεί δυνάμεις.

Αλλά και κάτι ακόμα. Επιβεβαιώνεται ότι, παρά τις δυσκολίες, είναι σε εξέλιξη θετικές διεργασίες μέσα στον λαό, οι οποίες αποτυπώνονται και σε άλλες μάχες, σε αρχαιρεσίες σωματείων, στην άνοδο της συμμετοχής εργαζομένων στα σωματεία τους, στη συγκρότηση νέων συνδικάτων κ.ά. Πρώτη δύναμη στη ΔΟΕ, για πρώτη φορά στην ιστορία της, το ψηφοδέλτιο που στήριξε το ΚΚΕ και δεύτερη στην ΟΛΜΕ, μόνο τυχαία δεν είναι.

Να, λοιπόν, πώς αξιοποιείται η εκλογική δύναμη του Κόμματος. Κάθε ψήφος που πάει στο ΚΚΕ, όλη του η επιρροή κατατίθεται και "τοκίζεται", ώστε να ενισχυθούν, όσο γίνεται περισσότερο, ο ριζοσπαστισμός και η μαζικότητα των λαϊκών αγώνων, η ίδια η χειραφέτηση των λαϊκών δυνάμεων από τα κόμματα του κεφαλαίου και τους "μονοδρόμους" τους».